ทุกคนหัวเราะเหมือนเสียสติกับคำถามของลีวาย “คิดว่าครอบครัวของนายมีคุณสมบัติพอที่จะได้บัตรเชิญเหรอ พวกนายเคยส่งเงินสนับสนุนครอบครัวโลเปซบ้างไหม?” ฌอนโต้ตอบลีวายโดยตรง “ใช่ ฝันต่อไปเถอะ! พวกนายจะหน้าด้านไปถึงไหนถึงหวังว่าจะได้บัตรเชิญ” เฮนรี่ถามอย่างไม่สะทกสะท้าน โซอี้และพ่อแม่ของเธอรู้สึกหมดสิ้นความหวัง พวกเขามองลีวายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชิงชัง อย่างไรก็ตาม ลีวายถอนหายใจอย่างเย็นชา “บัตรเชิญพวกนี้ถึงถูกส่งมาให้พวกคุณก็เพื่อประโยชน์ของฉัน ฉันตั้งใจจะยกให้ญาติพี่น้องฝ่ายเมีย แล้วก็ส่งมาให้ เท่านั้นเอง” “รู้จักอายมั่งนะ ลีวาย” เฟเบียนระเบิดอารมณ์ออกมา “เห็นอยู่แล้วว่าซามูเอลได้บัตรเชิญพวกนี้มาเพราะเส้นสายของเขา ไม่เห็นจะเกี่ยวบ้าอะไรกับนายเลย?” “ใช่ นายคิดว่านายเป็นใคร” ซามูเอลโกรธมากขึ้น “กล้าดียังไงถึงจะเอาหน้าแบบนี้” จากนั้นไม่นาน เฮนรี่ก็ชี้หน้าแอรอน “ดูลูกเขยนายสิแอรอน! สั่งสอนมันซะบ้าง แล้วคราวหน้าอย่าพามันมางานเลี้ยงครอบครัวเราอีกล่ะ เราทนความอวดดีของมันไม่ได้!” ลีวายกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อโซอี้ดึงเขาออกไปนอกห้อง “มากับฉัน!!!” เธอทนเขาไม่ไหวอีกต่อไปแล้วขณะที่น้ำตาอุ่นๆ แห่งความโศกเศร้าไหลพรากลงมาตามใบหน้าของเธอ “ได้โปรดเถอะ ลีวาย อย่าทำให้ฉันขายหน้าอีกเลย ฉันทนไม่ไหวจริงๆ ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้!” ลีวายปาดน้ำตาให้เธอและถามว่า “เธออยากไปงานเลี้ยงนั่นไหมโซอี้?” “ใครจะไม่อยากไป เธอไม่เห็นสายตาของแม่กับพ่อเหรอ?” โซอี้ตอบอย่างหัวเสีย “แต่เราทำอะไรไม่ได้แล้ว ถึงจะอยากไปก็เถอะ พูดยังกะเธอจะพาเราเข้าไปได้งั้นแหละ” “ฉันทำได้” ลีวายกล่าวอย่างเฉียบขาด นั่นมันมากเกินกว่าที่โซอี้จะรับไหว อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่าน เธอหมุนส้นเท้า พยายามจะเดินหนี “โซอี้ ทำไมเธอไม่เชื่อใจฉัน?” ลีวายถาม “จะให้ฉันเชื่อใจเธอได้ยังไงในเมื่อเธอทำตัวแบบนี้” โซอี้ตอบคำถามของเธอด้วยคำถาม ลีวายแอบหัวเราะขำ “ฉันพาคุณเข้าไปได้แน่นอน ฉัน ลีวาย แกร์ริสัน พูดคำไหนคำนั้น” โซอี้พยักหน้า “โอเค ครั้งนี้ฉันจะเชื่อใจเธออีกสักครั้ง ถ้าเธอทำไม่ได้ เราจบกัน!” “ตกลง” “ดีล่ะ ฉันจะทุ่มหมดตัว” โซอี้พูดอย่างเฉียบขาดขณะเช็ดน้ำตาตัวเอง “ฉันไม่อยากเห็นความภูมิใจโง่ๆ แบบนี้ ฉันจะเข้าร่วมงานเลี้ยงครอบครัวต่อ แล้วบอกทุกคนว่าสามีฉันก็สามารถหาบัตรเชิญเข้างานเลี้ยงพรุ่งนี้ได้เหมือนกัน” “โอเค เชิญคุณผู้หญิงเข้าไปก่อน ขอผมคุยโทรศัพท์สักครู่” ... “มังกรฟ้า บอกเจสซี่ว่าผมจะไปร่วมงานที่เขาจะจัดพรุ่งนี้” ลีวายพูดทันทีที่มีคนรับสาย “อะไรนะครับ ท่านตกลงจะไปร่วมงานหรือครับ ขอบคุณพระเจ้า พวกผู้ใหญ่พากันกังวลว่าท่านจะไม่ยอมให้เกียรติเจสซี่เสียอีก” “ใช่ ฉันจะไป แต่ช่วยสั่งห้ามบางคนเข้างานนี้หน่อยนะ…” “รับทราบครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้ทันที” เมื่อกลับเข้าไปในงาน ลีวายก็เห็นโซอี้เชิดหน้าดูสง่างามราวกับนกยูง เห็นได้ชัดว่าเธอประกาศเรื่อ นั้นไปแล้ว เพราะมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขา “ว่ามาซิ พวกเธอคิดว่าไอ้หมอนี่จะหาบัตรเชิญมาได้ยังไง ขโมยมาเหรอ?” “ใครจะไปรู้ ถ้าเขาไปซื้อมาแล้วทำเป็นว่าได้รับเชิญล่ะ” ซามูเอลหัวเราะ “พวกคุณรู้ไหมว่าบัตรเชิญหนึ่งใบราคามากกว่าหนึ่งล้านนะ” “ครอบครัวแอรอนติดหนี้คุณปู่อยู่สามล้าน พวกเขาจะมีปัญญาซื้อบัตรเชิญได้ยังไง?” ถึงตอนนั้น อาหารมื้อค่ำก็มาเสิร์ฟ เป็นการเริ่มต้นงานเลี้ยงของครอบครัว “ผมว่าสี่คนนั้นน่าจะได้กินแค่บะหมี่คนละชามนะ ไม่เห็นจะต้องเอาอย่างอื่นไปเสิร์ฟเลย พวกนายคิดยังไง” เฮนรี่ถาม ซามูเอลหัวเราะ “ให้เขากินไปเถอะครับ ไม่งั้นจะดูเหมือนคุณปู่ดูแลพวกเขาไม่ดี” “เอางั้นก็ได้” โต๊ะอื่นๆ เต็มไปด้วยเสียงและความตื่นเต้นด้วยการที่ทุกคนดื่มฉลองอวยพรกันไปมาและแสดงความโปรดปรานซามูเอล แต่โต๊ะของลีวายเงียบกริบ แอรอนเหลือบมองซามูเอล แล้วหันมามองลีวายพลางถอนหายใจ “จะอิจฉาไปทำไม นี่มันชะตากรรมของฉันเอง” เคทลินถลึงตามองลีวาย วันนี้จะมีเรื่องน่าอับอายขายหน้ามากกว่านี้ไหม? แม้กระนั้น พวกเขาก็ไม่กล้าออกจากงานโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เฒ่า และทำได้แค่ทนทรมานจากความอัปยศอดสูต่อไปในความเงียบที่น่าอึดอัด ทันใดนั้น ซามูเอลก็ตรงเข้ามาพร้อมแก้วไวน์ ตามด้วยกลุ่มของคนที่โปรดปรานเขา เขาเดินผ่านลีวายไปหยุดอยู่ตรงหน้าโซอี้ “ผมจะแนะนำน้องชายให้คุณรู้จักนะโซอี้ เขาเหนือกว่าผมมากเลยนะ แต่สงสัยว่าคุณจะไม่โชคดีพอที่จะมีความสุขกับชีวิตดีๆ ละมั้ง น่าเสียดายที่รสนิยมในการเลือกผู้ชายของเธอไม่ดีเลย” แอรอนและเคทลินถอนหายใจ ถ้าเพียงแต่ลีวายจะไม่โผล่มา โซอี้คงได้อยู่กับคริสและครอบครัวของเราคงจะกลับมาร่ำรวยอีกครั้ง จะน่าทึ่งขนาดไหนนะ แต่น่าเศร้าที่ดูเหมือนว่าเราจะถูกความยากไร้กัดกินเสียแล้ว! ไม่นานนัก งานเลี้ยงครอบครัวก็สิ้นสุด “ไปบ้านปู่เถอะ ปู่จะได้คุยกับพ่อหลานเขยเรื่องการพัฒนาอนาคตของครอบครัวโลเปซกับเรื่องงานเลี้ยงพรุ่งนี้ ทุกคนต้องนั่งฟัง มันจะดีกับทุกคน” แฮร์รี่ออกคำสั่ง แอรอนและเคทลินมองแฮร์รี่อย่างมีความหวังว่าครอบครัวโลเปซจะยื่นมือเข้ามาช่วยบรรเทาการดำรงชีวิตของพวกเขาตอนนี้บ้าง แต่พวกเขาไม่รู้เลยสักนิดถึงสิ่งที่แฮร์รี่จะตอบกลับมา “แอรอน พวกแกกลับเองได้เลย” แอรอนลังเลนิดหน่อย “พ่อครับ แต่ผม…” “ไม่มีแต่ ที่นี่ไม่จำเป็นต้องมีแก แถมลูกเขยแสนดีของแกก็เพิ่งกลับมาจากคุก ฉันไม่อยากให้มันเอาความซวยมาเข้าบ้านฉัน” แฮร์รี่่พูดเสร็จก็จากไปพร้อมกับผู้คนทั้งกลุ่ม ก่อนจากไป ซามูเอล เมลานีและอีกสองสามคนมายืนตรงหน้าลีวาย หยิบบัตรเชิญมาโบกไปมา “คืนพรุ่งนี้อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ อย่าบอกใครว่ารู้จักฉันนะถ้าเข้างานไม่ได้ ฉันทนเอาชื่อเสียงไปทิ้งลงชักโครกไม่ไหวแน่” ลีวายหัวเราะอยู่ในใจ “ถึงเวลานั้น นายไม่มีวันรู้หรอกว่าใครกันแน่ที่จะเข้างานไม่ได้” “เอางั้นก็ได้ แล้วจะได้เห็นดีกัน” ทุกคนจากไปอย่างมีความสุขพร้อมกับบัตรเชิญในมือ ปล่อยให้แอรอนและครอบครัวถอนหายใจและครวญครางเบาๆ แอรอนชำเลืองมองลีวายนิ่งนาน ถ้าเพียงแต่เขาจะนำเกียรติยศชื่อเสียงมาให้ครอบครัว… น่าเสียดายที่เขาเพิ่งออกจากคุก แค่จะเอาชีวิตรอดก็หนักหนาสาหัสสำหรับเขาแล้ว หลังจากนั้น ลีวายก็ตามโซอี้กลับบ้าน เมื่อเปรียบเทียบกับครอบครัวแกร์ริสัน นี่คือบ้านของเขา บ้านที่มีหญิงสาวที่เฝ้ารอเขามาถึงหกปี พอกลับถึงบ้าน ลีวายทำท่าจะปูที่นอนลงบนพื้น แต่โซอี้ให้เขานอนบนเตียงแทน จากนั้น เขาก็นอนบนเตียงขณะที่โซอี้ยังคงร่างแผนงานอยู่ที่โต๊ะทำงาน “ทำอะไรน่ะ?” ลีวายถาม “ฉันกำลังร่างข้อเสนอโครงการพัฒนาอุทยานเชิงนิเวศเวสต์ซิตี้ ต่อให้โอกาสสำเร็จจะไม่ถึงหนึ่งในร้อย ฉันก็จะพยายามให้ถึงที่สุดเพื่อชนะการประมูลนี้ให้ได้” โซอี้ยิ้ม จนถึงคืนถัดมา ไม่มีสักครั้งที่โซอี้จะบ่นว่าอะไรเขา หรือทำหน้าไม่สบายใจ แต่พอใกล้ถึงเวลางานเลี้ยงต้อนรับ เธอก็เก็บอาการไม่ไหวอีกต่อไป “ลีวาย แกร์ริสัน ฉันเชื่อใจเธอมากและวางเดิมพันหมดหน้าตักไปกับเธอ แต่ไหนล่ะบัตรเชิญ ถึงตอนนี้ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง ฉันนึกว่าเธอจะหาทางให้เราเข้างานได้ แต่เธอไม่ได้ออกจากบ้านสักก้าว หรือแม้แต่จะโทรศัพท์สักครั้งก็ไม่มีตั้งแต่เราเข้าบ้านเมื่อคืนนี้แล้ว เธอคิดว่าบัตรเชิญจะหล่นมาจากฟ้ารึไง?” แอรอนและเคทลินเสริม “นายรออะไรอยู่ล่ะ? เมื่อคืนโซอี้เที่ยวไปสัญญิงสัญญายกใหญ่ ถ้านายทำไม่ได้ ต่อไปเราจะไม่มีที่ให้เราอยู่ในครอบครัวโลเปซแล้วนะ” ลีวายเหลือบมองนาฬิกา “เกือบถึงเวลาแล้ว ตามฉันมา” พวกเขานั่งมาในรถฮาวาลของแอรอนจนถึงหมู่บ้านพาราไดซ์วิลล่า ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงต้อนรับเทพสงคราม “โซอี้ ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเดี๋ยวนี้ว่าผมทำได้” ลีวายดึงโซอี้แล้วตรงไปยังประตู