ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 52

“ยังมีคำถามเร่งด่วนอื่น ๆ ที่อยากจะถามอีกไหม ？”

“ตอนนี้ยังไม่มี ”

ที่จริงในใจของถังยู่มีคำถามมากมาย แต่ในฐานะที่เป็นผู้จัดการเหรียญทองมาหลายปี เขาดูออกว่า ตอนนี้ดูเหมือนกู้จิ่วฉือไม่ค่อยอยากจะพูดอะไรมาก

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี วันนี้รีบไปหาที่พักให้เรียบร้อย เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้คุณจะยุ่งอย่างมาก ฉันไปก่อน ”

“ให้ผมไปส่งคุณไหม ？”

ถังยู่ถามขึ้นอีกหนึ่งประโยค

“ไม่ต้องแล้ว ”

กู้จิ่วฉือหันหลังโบกไม้โบกมือ แล้วเดินออกไปจากในซอยเล็ก เธอโบกรถแท็กซี่ข้างทาง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก

ชาติก่อน ถังยู่เป็นคนนิสัยหยิ่งทะนง แม้กระทั่งแปลกประหลาดเล็กน้อย ไม่คิดว่าวันนี้จะชนะได้ง่ายดายขนาดนี้ ทำให้เธอประหลาดใจเล็กน้อย

อาจจะเป็นเพราะคนเราตอนที่อ่อนแอ ความระแวดระวังในใจก็จะอ่อนแอที่สุดเช่นกัน

“สาวน้อย คุณจะไปไหนหรือ ？”

“ไปที่ตระกูลสูงศักดิ์ S .........ไปโรงพยาบาลซีเฉิง”

กู้จิ่วฉือคิดไปคิดมา ยังมีอีกเรื่องใหญ่ที่ยังไม่ได้ทำนี่ เมื่อพูดออกมาถึงปากแล้วเปลี่ยนคำพูดใหม่

ลุงคนขับรถเป็นคนที่คุยเก่งมาก เมื่อได้ยินที่อยู่นี้ รีบกล่าวขึ้นว่า

“คุณจะไปโรงพยาบาลซีเฉิงใช่ไหม ？คุณจะไปหาท่านหมอเฟ่ยเพื่อให้เขารักษาอาการไม่สบายใช่ไหม ？”

“ลุง คุณก็เคยได้ยินชื่อท่านหมอเฟ่ยเหมือนกันหรือ ？ คิวของเขานั้นจองยากมาก ! ฉันจองอยู่ห้าวันเต็มๆ !”

ในเวลาห้าวันนี้ เธอยังได้ใช้วิธีการของแฮกเกอร์แซงคิวเข้าไปถึงได้มา พูดไปรู้สึกผิดต่อคนไข้คนอื่นๆ

“ห้าวันนั้นถือว่าสั้นแล้ว คิวของท่านหมอเฟ่ยนั้นไม่ถึงสิบวันครึ่งเดือนก็จองไม่ได้นะ แต่ว่าท่านหมอเฟ่ยรักษาโรคกระเพาะนั้นไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง แม่ยายของหัวหน้าแผนกของภรรยาผมก็ท่านหมอเฟ่ยเป็นคนรักษาหาย !”

“ช่างดีจริงๆ ลุง ช่วยเร่งเวลาหน่อย ฉันกลัวจะไปสายแล้วจะข้ามคิวของฉันไป.......”

เมื่อถึงโรงพยาบาลซีเฉิง กู้จิ่วฉือได้เห็นฝีมืออันสุดยอดของท่านหมอเฟ่ยจริงๆ

แม้ว่าเธอจะได้คิวแล้ว แต่ยังต้องรออีกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ แต่ว่าการมาครั้งนี้นั้นถือว่าคุ้มมาก

ท่านหมอเฟ่ยนั้นเป็นคนชราที่ดูเป็นคนเมตตาโอบอ้อมอารี เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง เธอเหมือนได้เปิดโลกใบใหม่ เข้าใจความรู้เรื่องโรคกระเพาะมากมาย และก็ได้เรียนรู้วิธีการดูแลตัวเองตอนอยู่บ้านด้วย

และเธอพูดถึงอาการเพียงเล็กน้อย แต่ท่านหมอเฟ่ยนั้นยังวิเคราะห์อาการอื่น ๆ ออกมาได้ ซึ่งแม้แต่ตัวเธอเองยังไม่ได้สังเกตในรายละเอียดปลีกย่อยนี้ด้วยซ้ำ

ราวกับว่าท่านหมอเฟ่ยเคยเจอคนไข้คนนี้มานานแล้วจนรู้ไปหมด

กู้จิ่วฉือรู้สึกทึ่งมาก ท่านหมอเฟ่ยนั้นเป็นเทพในคราบมนุษย์จริงๆ !

ตอนที่จะจากไป ท่านหมอเฟ่ย พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน

“สาวน้อย ชายหนุ่มที่ถูกคุณชอบคงจะมีความสุขมากใช่ไหม ？”

กู้จิ่วฉืออึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วรีบกล่าวปฏิเสธว่า “ไม่ คุณปู่เฟ่ยเข้าใจผิดแล้ว ฉันก็แค่เป็นห่วงเขามากก็เท่านั้นเอง ยังไม่ถึงขั้น......”

ยังไม่ถึงขั้นชอบเลย ？

“คุณปู่เฟ่ยฉันนั้นอาบน้ำร้อนมาก่อน สีหน้าของคุณได้เปิดเผยตัวคุณออกมาแล้ว ! คุณปู่เฟ่ยหวังว่าคุณทั้งสองจะมีความสุขไปตลอดนะ !”

ท่านหมอเฟ่ยไม่รอให้เธอพูดจบ ก็ตัดบทคำพูดของเธอ แล้วกล่าวอย่างมีเลศนัย

กู้จิ่วฉือไม่อาจจะโต้เถียง ดังนั้นเธอจึงเดินออกไปรับยาด้วยใบหน้าแดงก่ำ

เธอไม่ได้สังเกตเลยว่า ท่านหมอเฟ่ย มองตาหลังเธอตลอด และยังยิ้มอย่างมีความหมาย

เมื่อออกมาจากห้องพบแพทย์ กู้จิ่วฉือถือใบสั่งยาเดินไปที่ห้องรับยา ถือถุงเล็กถุงใหญ่พะรุงพะรัง ขณะที่กำลังจะหันหลังเดินออกไป จู่ ๆ น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจดังขึ้นมาจากขึ้นหลัง

“อาฉือใช่ไหม？ใช่คุณไหม ？”

กู้จิ่วฉือขมวดคิ้วแน่น เจอโค้วยู่นเอ๋ออยู่ที่นี่ได้อย่างไร ？

ไม่รอให้เธอหันหลังมา โค้วยู่นเอ๋อได้เดินไปถึงตรงหน้าเธอแล้ว

“เป็นคุณจริงๆ! อาฉือ ! ฉันยังคิดว่าตัวเองดูคนผิดไป ”

โค้วยู่นเอ๋อที่ใบหน้ายิ้มแย้มก้มมองดูซองยาในมือของกู้จิ่วฉือ ในใจยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

เมื่อวานนี้เจี้ยยู่ถังโกรธจนโรคกระเพาะกำเริบ ถึงได้นอนโรงพยาบาลซีเฉิง

เมื่อวานเจี้ยยู่ถังจะให้เธอมาปรนนิบัติเขาที่โรงพยาบาลนี้ให้ได้ ไม่คิดว่าวันนี้จะพบกู้จิ่วฉือที่นี่

การกระทำของกู้จิ่วฉือก่อนหน้านั้นทำให้เธอคิดมาตลอดว่า กู้จิ่วฉือไม่ได้รักเจี้ยยู่ถัง

ไม่คิดว่าพอเจี้ยยู่ถังไม่สบาย กู้จิ่วฉือนั้นร้อนรนรีบร้อนขึ้นมา !

“อาฉือ ฉันบอกแล้วว่าคุณยังไม่ลืมรุ่นพี่ยู่ถัง  ! ในใจของคุณยังมีเขาอยู่ !”