ผู้คนมองตามเสียงนั้นไปทันที แม้แต่ชายหัวโล้นก็หันไปมองด้วยความตกตะลึงเหมือนกัน
ถังยู่เงยหน้าขึ้นมาทันที พบว่าที่ไม่ไกลออกไปมีสาวน้อยผู้สวยสง่างดงามยืนอยู่คนหนึ่ง สวมใส่เพียงชุดกระโปรงสีขาวเรียบ ๆ ก็สวยเหมือนกับนางฟ้า
เขาตาลายไปแล้ว หรือว่านางฟ้ามาโปรดเขาล่วงหน้ากันแน่ ?
เมื่อกู้จิ่วฉือเห็นภาพตรงหน้า ก็ยังรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะเคยจินตนาการมาหลายครั้งมาก แต่ไม่คิดว่าถังยู่จะอนาถขนาดนี้
“เขาติดเงินพวกคุณเท่าไหร่ ?ฉันช่วยเขาใช้เอง”
กู้จิ่วฉือยืนอยู่ที่เดิม กวาดสายตามองไปที่ถังยู่ สุดท้ายสายตาเย็นชานั้นตกไปอยู่บนใบหน้าของชายหัวโล้น แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบามากแต่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม
เมื่อถังยู่ได้ยินประโยคนี้ ทันใดนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึง อยากจะจ้องหญิงสาวตรงหน้าให้เป็นรูพรุน
ใบหน้าที่สวยงามเข้ากระดูกแบบนี้ หากรู้จักมาก่อน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจำไม่ได้ !
แต่เขาค้นหาความทรงจำทั้งหมดแล้ว ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่ไหน
หญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่ง ทำไมจะต้องช่วยตัวเองชดใช้หนี้สินด้วย ?
“เขาติดพวกเราสามล้าน หนูน้อย มีปัญญาชดใช้ไหม ?”
ลูกน้องข้างกายชายหัวโล้นพูดใส่กู้จิ่วฉือ อย่างดูหมิ่น
กู้จิ่วฉือก้มหน้าอย่างไม่พอใจ นิ้วมือกดไปที่มือถืออย่างรวดเร็ว แล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยมองไปทางชายหัวโล้น
“ลองดูมือถือของคุณ ”
ชายหัวโล้นตกตะลึงงัน อาจจะเป็นเพราะรัศมีที่เหนือกว่าโดยธรรมชาติของกู้จิ่วฉือ ปรากฏว่าเขาเชื่อฟังหนูน้อยคนนี้อย่างไม่รู้ตัว เขาหยิบมือถือออกมา เห็นข้อความเด้งว่ามีเงินเข้าบัญชี ทันใดนั้นมองไปที่กู้จิ่วฉือด้วยความงุนงง
“คุณรู้หมายเลขบัญชีของผมได้อย่างไร ?”
“เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า ในเมืองซื่อจิ่วมีคนใหญ่คนโตมากมายที่พวกแกไม่ควรจะไปล่วงเกิน ไปให้พ้น !”
กู้จิ่วฉือเอาสองมือกอดอก ดวงตาคู่ดำหรี่ลงเล็กน้อย มองไปที่ชายหัวโล้นด้วยความเย็นชา ความอาฆาตและความเยือกเย็นที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นมาทันที
เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าชายหัวโล้นเปลี่ยนไปทันที แล้วโค้งคำนับกล่าวขอโทษกู้จิ่วฉือทันที
“ขอโทษครับลูกพี่ ที่ผมมีตาหามีแววไม่ ผมจะไปให้พ้นตอนนี้เลย ตอนนี้ก็ไปให้พ้น !”
เมื่อพูดจบ ชายหัวโล้นก็พาพวกลูกน้องวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
กู้จิ่วฉือทำท่าทางสงบนิ่งเหลือบมองไปทางข้างหลัง เมื่อแน่ใจว่าคนกลุ่มนี้จากไปแล้วจริงๆ จึงถอนหายใจยาว ๆ อย่างโล่งอก
ไม่คิดว่าคำพูดของเจ๊ใหญ่ในคุกเมื่อชาติที่แล้วที่สอนเธอประโยคนี้ จะใช้ได้ผลขนาดนี้
“คุณเป็นใคร ?ทำไมจะต้องช่วยผมด้วย ?”
เวลานี้ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอยึดเอวตรง จ้องมองเธออย่างหวาดระแวง
เห็นได้ชัดว่าหลังจากโดนกระบวนทัศน์หลอกแล้ว ถังยู่นั้นเต็มไปด้วยความระแวดระวังและความไม่ไว้วางใจกับทุกคน
“เจ้าของห้องเช่าก็ได้รับเงินค่าเช่าที่คุณค้างจ่ายแล้ว นอกจากเงินกู้ดอกเบี้ยสูงเมื่อกี้นี้ ฉันน่าจะช่วยคุณใช้หนี้ของคุณหมดแล้ว”
กู้จิ่วฉือเข้าใจความรู้สึกของเขาดี ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว
ส่วนถังยู่นั้นค่อย ๆ ถอยหลังไปทีละก้าว
เขารู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน คนธรรมดานั้นไม่มีรัศมีแบบนี้อย่างแน่นอน
แต่ว่าเขาจะไม่มีวันเชื่อว่าอยู่ดี ๆ จะมีขนมตกลงมาจากฟ้าอีกแล้ว สาวน้อยคนนี้จะต้องต้องการอะไรกับเขาอย่างแน่นอน !
“คุณมีเงื่อนไขอะไรกันแน่ ?”
กู้จิ่วฉือก็ไม่พูดไร้สาระ เปิดอกพูดตรงๆ
“เงื่อนไขของฉันนั้นง่ายมาก ฉันอยากจะก่อตั้งบริษัทสื่อบันเทิง ต้องการผู้จัดการระดับเหรียญทองและซีอีโอที่ควบคุมสถานการณ์โดยรวม สัญญาห้าปี คุณนั่งตำแหน่งนี้ เมื่อครบสัญญา จะไปหรืออยู่ แล้วแต่คุณ ”
เขาจำได้ว่าถังยู่นั้นใช้เวลาเพียงสามปีในการฟื้นตัวขึ้นมาอีกครั้ง แต่ว่าเธอนั้นใช้เงินไปมากขนาดนี้ หากไม่ได้เปรียบบ้าง ก็จะเสียเปรียบเกินไปหรือเปล่า
“คุณจะให้ผม.......เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณหรือ ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....