“ยังมีคำถามเร่งด่วนอื่น ๆ ที่อยากจะถามอีกไหม ?”
“ตอนนี้ยังไม่มี ”
ที่จริงในใจของถังยู่มีคำถามมากมาย แต่ในฐานะที่เป็นผู้จัดการเหรียญทองมาหลายปี เขาดูออกว่า ตอนนี้ดูเหมือนกู้จิ่วฉือไม่ค่อยอยากจะพูดอะไรมาก
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี วันนี้รีบไปหาที่พักให้เรียบร้อย เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้คุณจะยุ่งอย่างมาก ฉันไปก่อน ”
“ให้ผมไปส่งคุณไหม ?”
ถังยู่ถามขึ้นอีกหนึ่งประโยค
“ไม่ต้องแล้ว ”
กู้จิ่วฉือหันหลังโบกไม้โบกมือ แล้วเดินออกไปจากในซอยเล็ก เธอโบกรถแท็กซี่ข้างทาง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
ชาติก่อน ถังยู่เป็นคนนิสัยหยิ่งทะนง แม้กระทั่งแปลกประหลาดเล็กน้อย ไม่คิดว่าวันนี้จะชนะได้ง่ายดายขนาดนี้ ทำให้เธอประหลาดใจเล็กน้อย
อาจจะเป็นเพราะคนเราตอนที่อ่อนแอ ความระแวดระวังในใจก็จะอ่อนแอที่สุดเช่นกัน
“สาวน้อย คุณจะไปไหนหรือ ?”
“ไปที่ตระกูลสูงศักดิ์ S .........ไปโรงพยาบาลซีเฉิง”
กู้จิ่วฉือคิดไปคิดมา ยังมีอีกเรื่องใหญ่ที่ยังไม่ได้ทำนี่ เมื่อพูดออกมาถึงปากแล้วเปลี่ยนคำพูดใหม่
ลุงคนขับรถเป็นคนที่คุยเก่งมาก เมื่อได้ยินที่อยู่นี้ รีบกล่าวขึ้นว่า
“คุณจะไปโรงพยาบาลซีเฉิงใช่ไหม ?คุณจะไปหาท่านหมอเฟ่ยเพื่อให้เขารักษาอาการไม่สบายใช่ไหม ?”
“ลุง คุณก็เคยได้ยินชื่อท่านหมอเฟ่ยเหมือนกันหรือ ? คิวของเขานั้นจองยากมาก ! ฉันจองอยู่ห้าวันเต็มๆ !”
ในเวลาห้าวันนี้ เธอยังได้ใช้วิธีการของแฮกเกอร์แซงคิวเข้าไปถึงได้มา พูดไปรู้สึกผิดต่อคนไข้คนอื่นๆ
“ห้าวันนั้นถือว่าสั้นแล้ว คิวของท่านหมอเฟ่ยนั้นไม่ถึงสิบวันครึ่งเดือนก็จองไม่ได้นะ แต่ว่าท่านหมอเฟ่ยรักษาโรคกระเพาะนั้นไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง แม่ยายของหัวหน้าแผนกของภรรยาผมก็ท่านหมอเฟ่ยเป็นคนรักษาหาย !”
“ช่างดีจริงๆ ลุง ช่วยเร่งเวลาหน่อย ฉันกลัวจะไปสายแล้วจะข้ามคิวของฉันไป.......”
เมื่อถึงโรงพยาบาลซีเฉิง กู้จิ่วฉือได้เห็นฝีมืออันสุดยอดของท่านหมอเฟ่ยจริงๆ
แม้ว่าเธอจะได้คิวแล้ว แต่ยังต้องรออีกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ แต่ว่าการมาครั้งนี้นั้นถือว่าคุ้มมาก
ท่านหมอเฟ่ยนั้นเป็นคนชราที่ดูเป็นคนเมตตาโอบอ้อมอารี เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง เธอเหมือนได้เปิดโลกใบใหม่ เข้าใจความรู้เรื่องโรคกระเพาะมากมาย และก็ได้เรียนรู้วิธีการดูแลตัวเองตอนอยู่บ้านด้วย
และเธอพูดถึงอาการเพียงเล็กน้อย แต่ท่านหมอเฟ่ยนั้นยังวิเคราะห์อาการอื่น ๆ ออกมาได้ ซึ่งแม้แต่ตัวเธอเองยังไม่ได้สังเกตในรายละเอียดปลีกย่อยนี้ด้วยซ้ำ
ราวกับว่าท่านหมอเฟ่ยเคยเจอคนไข้คนนี้มานานแล้วจนรู้ไปหมด
กู้จิ่วฉือรู้สึกทึ่งมาก ท่านหมอเฟ่ยนั้นเป็นเทพในคราบมนุษย์จริงๆ !
ตอนที่จะจากไป ท่านหมอเฟ่ย พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน
“สาวน้อย ชายหนุ่มที่ถูกคุณชอบคงจะมีความสุขมากใช่ไหม ?”
กู้จิ่วฉืออึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วรีบกล่าวปฏิเสธว่า “ไม่ คุณปู่เฟ่ยเข้าใจผิดแล้ว ฉันก็แค่เป็นห่วงเขามากก็เท่านั้นเอง ยังไม่ถึงขั้น......”
ยังไม่ถึงขั้นชอบเลย ?
“คุณปู่เฟ่ยฉันนั้นอาบน้ำร้อนมาก่อน สีหน้าของคุณได้เปิดเผยตัวคุณออกมาแล้ว ! คุณปู่เฟ่ยหวังว่าคุณทั้งสองจะมีความสุขไปตลอดนะ !”
ท่านหมอเฟ่ยไม่รอให้เธอพูดจบ ก็ตัดบทคำพูดของเธอ แล้วกล่าวอย่างมีเลศนัย
กู้จิ่วฉือไม่อาจจะโต้เถียง ดังนั้นเธอจึงเดินออกไปรับยาด้วยใบหน้าแดงก่ำ
เธอไม่ได้สังเกตเลยว่า ท่านหมอเฟ่ย มองตาหลังเธอตลอด และยังยิ้มอย่างมีความหมาย
เมื่อออกมาจากห้องพบแพทย์ กู้จิ่วฉือถือใบสั่งยาเดินไปที่ห้องรับยา ถือถุงเล็กถุงใหญ่พะรุงพะรัง ขณะที่กำลังจะหันหลังเดินออกไป จู่ ๆ น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจดังขึ้นมาจากขึ้นหลัง
“อาฉือใช่ไหม?ใช่คุณไหม ?”
กู้จิ่วฉือขมวดคิ้วแน่น เจอโค้วยู่นเอ๋ออยู่ที่นี่ได้อย่างไร ?
ไม่รอให้เธอหันหลังมา โค้วยู่นเอ๋อได้เดินไปถึงตรงหน้าเธอแล้ว
“เป็นคุณจริงๆ! อาฉือ ! ฉันยังคิดว่าตัวเองดูคนผิดไป ”
โค้วยู่นเอ๋อที่ใบหน้ายิ้มแย้มก้มมองดูซองยาในมือของกู้จิ่วฉือ ในใจยิ่งรู้สึกตื่นเต้น
เมื่อวานนี้เจี้ยยู่ถังโกรธจนโรคกระเพาะกำเริบ ถึงได้นอนโรงพยาบาลซีเฉิง
เมื่อวานเจี้ยยู่ถังจะให้เธอมาปรนนิบัติเขาที่โรงพยาบาลนี้ให้ได้ ไม่คิดว่าวันนี้จะพบกู้จิ่วฉือที่นี่
การกระทำของกู้จิ่วฉือก่อนหน้านั้นทำให้เธอคิดมาตลอดว่า กู้จิ่วฉือไม่ได้รักเจี้ยยู่ถัง
ไม่คิดว่าพอเจี้ยยู่ถังไม่สบาย กู้จิ่วฉือนั้นร้อนรนรีบร้อนขึ้นมา !
“อาฉือ ฉันบอกแล้วว่าคุณยังไม่ลืมรุ่นพี่ยู่ถัง ! ในใจของคุณยังมีเขาอยู่ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....