มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2387

เผ่าจี้เริ่มโจมตีไปยังวิชาห้ามค่ายกลที่อยู่บนแท่นศิลา สำหรับเรื่องนี้หลัวซิวไม่ได้ยื่นมือเข้าไปแทรกแต่อย่างใด แต่นั่งอยู่บนบ่าของหุ่นเชิดยักษ์ เฝ้าระวังหากทางมหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนเกิดลอบโจมตีขึ้นมากะทันหันแทน

เพียงแต่ว่าที่ตัวต้องห้ามที่มีสมบัติอยู่นั้นไม่ได้แข็งแกร่งมากเท่าใดนัก มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิทางนั้นเป็นผู้ที่สามารถทำลายตัวต้องห้ามได้ก่อน เอื้อมมือออกไปคว้าม้วนหยกม้วนนั้นออกมา

หลังจากที่ม้วนหยกถูกนำออกมาจากแท่นศิลาแล้ว ก็ปลดปล่อยออกร่าอันเยืแกเย็นถึงขีดสุดออกมา จากนั้นอักขระโบราณมากมายก็ลอยออกมาจากด้านใน เรียงเป็นแถวอยู่กลางอากาศ

อักขระเหล่านี้เป็นอักขระโบราณมีอายุเก่าแก่ที่สุด แต่เมื่อหลัวซิวได้เห็นกลับสามารถรู้ได้ภายในชั่วพริบตา นี่คือตัวอักษรที่ใช้ในยุคสมัยไท่ชู อีกทั้งอักขระประเภทนี้ยังน่าสนใจอย่างมาก เพราะเป็นภูตสวรรค์เท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติในการใช้อักขระนี้!

การค้นพบนี้ ทำให้ในใจของหลัวซิวรู้สึกประหลาดใจอย่างอธิบายไม่ถูก หรือว่าวังเทียนหมิงแห่งนี้ เกี่ยวข้องกับภูตสวรรค์ในตำนานของยุดสมัยไท่ชู?

สำหรับอักขระประโยคนั้นที่ลอยออกมาจากม้วนหยก แม้ว่าจะไม่รู้จัก แต่หากสัมผัสด้วยตัวสำนึก ก็สามารถรับรู้ได้อย่างทราบซึ้งถึงความหมายที่แฝงอยู่ภายใน

เคล็ดวิถีทมิฬเวหากาล!

อักขระวรรคนี้ คือวรยุทธ์วิชาหนึ่ง ยากล้ำเกินกว่าจะเข้าใจได้ ทำให้สายตาของทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้นต่างเบนความสนใจมา มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิและมหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียน ต่างก็จ้องอย่างไม่วางตา

เพียงแค่วรรคอักขระนี้กระพริบสองสามครั้ง จากนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิเก็บม้วนหยกเข้ามา เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้คนอื่น ๆ สำรวจความลึกลับของเคล็ดวิถีทมิฬเวหากาลนี้ต่อ

มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนขมวดคิ้ว เขาได้เห็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่กลับพบว่าเคล็ดวิชาวรยุทธ์นี้ลึกล้ำเหลือกำหนด หากสามารถทำความเข้าใจแบบระยะยาวได้ ไม่แน่เขาอาจจะสามารถบรรลุกฎเกณฑ์ ไปถึงความสำเร็จที่สูงขึ้นกว่าเดิมได้

ถึงแม้จะใช้วิสัยทัศของหลัวซิวมอง ก็สามารถมองออกได้ว่าเคล็ดวิถีทมิฬเวหากาลนี้ไม่ใช่ธรรมดาทั่วไป แม้ว่าเมื่อเทียบกับเคล็ดเซียนขั้นเก้าในยุคสมัยที่ไท่ซ่างฉิงอยู่ จะค่อนข้างล้ำลึกกว่าก็ตาม