มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2388

สำหรับคำพูดนี้ของหลัวซิว มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิเลือกทีจะมองข้ามไปเสียอย่างนั้น ทำเหมือนว่าไม่เคยได้ยินสิ่งใด และก็ไม่ได้เอ่ยถึงยาเซียนในขวดหยกนั้นอีก

ท่ามกลางผู้คน สีหน้าของมหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนหม่นหมองที่สุด มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิได้รับเคล็ดวิชาวรยุทธ์ที่สุดแสนลึกล้ำ เผ่าจี้ได้รับยาเซียนที่ยังไม่อาจทราบชื่อ มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่ไม่ได้รับสิ่งใดเลย

โครมคราม……

ทันใดนั้นเอง ด้านหน้าของสำนักใหญ่ก็เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พื้นดินแยกออกเป็นรอบร้าว มีบันไดลึกดำมืดปรากฏขึ้น นำไปสู่สถานที่ที่ไม่รู้จัก

เห็นได้ชัดว่าสำนักใหญ่แห่งนี้ที่ทุกคนยืนอยู่นั้น เป็นเพียงแค่ด้านนอกของวังเทียนหมิงเท่านั้น แค่เพียงในส่วนนี้ ก็ปรากฏสิ่งของที่ไม่สามารถประเมินคุณค่าได้ ในส่วนที่ลึกเข้าไปกว่านี้ของวังเทียนหมิง จะไม่มีโอกาสหรือโชคลาภที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ไปได้อย่างไร?

มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนแทบรอไม่ไหวที่จะพาคนเดินเข้าไป เมื่อครู่เป็นเพราะเขาเคลื่อนไหวช้าไปหนึ่งก้าว ดังนั้นจึงทำให้ต้องพลาดสมบัติทั้งสองชิ้นไป ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะไม่มีทางเดินรั้งท้ายอีกครั้งเป็นแน่

ในครั้งนี้ มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนและพวกพ้องเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด แต่วินาทีที่พวกเขาก้าวเข้าสู่บันไดลึกอันเงียบสงัด ก็มีพลังงานที่น่าหวาดเกรงระเบิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนไม่ได้บาดเจ็บแต่อย่างใด แต่บรรดาจักรพรรดิเทพมากมายที่เขาพามานั้น เนื่องจากไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงเสี้ยววินาทีก็มีหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บ ถึงแม้ว่าจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ใบหน้าของทุกคนต่างเลอะไปด้วยดินและฝุ่น ค่อนข้างน่าเวทนาอยู่ไม่น้อย

เห็นได้ชัดว่า บริเวณทางเข้าของบันไดนี้ก็มีวิชาห้ามค่ายกลอยู่ด้วย เพียงแต่พลังของวิชาห้ามค่ายกลในที่แห่งนี้ไม่สูง ภายใต้การกัดกร่อนของคืนวันที่ยาวนาน พลังอันทรงอำนาจนั้นดูเหมือนจะอ่อนลงจนแทบสิ้น

สำนักจักรพรรดิมรณะและคนของเผ่าจี้ต่างก็ตามกันเข้ามา บันไดนี้ไม่ได้ยาวมาก เดินไปเพียงไม่นาน ปริภูมิด้านหน้าก็พลันสว่างไสวขึ้นมา สำนักใหญ่แห่งหนึ่งที่กว้างขวางโอ่อ่ายิ่งกว่า ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเหล่าผู้คน

มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนที่เข้ามาเป็นคนแรก สิ่งแรกที่ทำคือกวาดตามองไปทั่วทั้งสี่ทิศ เพราะว่าในที่แห่งนี้ตัวสำนึกถูกควบคุมเอาไว้ ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ ก็ยังทำได้เพียงใช้สายตากวาดมองออกไปเท่านั้น

หลังจากนั้นสิ่งที่ทำให้ผู้คนผิดหวังก็คือ ที่แห่งนี้ไม่ได้มีแท่นศิลาที่มีสมบัติวางเอาไว้ ทั่วทั้งสำนักใหญ่ว่างเปล่า มีเพียงแค่ ศิลาชิ้นหนึ่ง ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าไม่ไกล