เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1001

สรุปบท ตอนที่ 1001-1002: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

อ่านสรุป ตอนที่ 1001-1002 จาก เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 1001-1002 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายดราม่า เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1001 ฉันต้องการมีลูกกับนาย

เมื่อกลับมาถึงห้องทํางานของตัวเอง รุ่นพี่ที่อยู่ในห้องทํางานเดียวกันก็สังเกตเห็นว่าเจี่ยนอีหลิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

รุ่นพี่เป็นหญิงชราที่มีใบหน้าใจดี

“เป็นอะไรไป? เธอมีคําถามอะไรอยู่ในใจหรือเปล่า?”

“สําหรับสถาบันวิจัย ฉันเป็นเพียงเครื่องมืองั้นเหรอ?” เจี่ยนอีหลิงถาม

เมื่อได้ยินดังนั้น หญิงชราก็หยุดชั่วคราว เธอยิ้มแล้วพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “อีหลิง สําหรับสถาบันวิจัยแห่งนี้ ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่เป็นเครื่องมือ แต่ยังรวมถึงฉันและพวกเราทุกคนด้วย”

“พวกเราหาวิจัยเพื่ออะไร?”

“เราปกป้องผู้ที่คู่ควรกับการปกป้อง ไม่ว่าจะเป็นการป้องกันทางตรงหรือทางอ้อม โดยใช้ความสามารถของเราแลกกับเงิน เพื่อปกป้องพวกเขาและตัวเราเอง”

“แต่ฉันไม่มีคนที่อยากปกป้อง เพราะฉันไม่มีคนที่ฉันรัก”

“อีหลิง เธออาจจะไม่รักพ่อกับแม่ก็ไม่เป็นไร เพราะมันไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่ถ้าวันหนึ่ง เธอได้พบกับคนที่รักเธอ พวกเขาจะปกป้องและห่วงใยเธอ ดังนั้น การวิจัยและความพยายามเหล่านี้ของเธอ จะสามารถนํามาใช้เพื่อปกป้องพวกเขาได้

แล้วเธอก็ตื่นจากความฝัน

เจี่ยนอีหลิงลืมตาและมองเข้าไปในห้องมืด

เธอได้พบกับคนที่รักเธอแล้ว แต่ทําไมเธอไม่สามารถปกป้องเขาได้?

หรือเป็นเพราะเธอทํางานหนักไม่พองั้นเหรอ?

เธอไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไร และความรักในครอบครัวนั้นเป็นอย่างไร

แต่เธอรู้ว่าถ้าจ่ายหวินเชิงตาย เธอคงเสียใจมาก

เธอไม่ต้องการให้มีอะไรเกิดขึ้นกับอาเชิ่งของเธอแม้แต่น้อย

แต่เธอไม่มีทางที่จะปกป้องเขา เพราะเธอไม่สามารถรักษาเขาได้

สิ่งที่เธอได้เรียนรู้ไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไรเลย

เจี่ยนอีหลิงรู้สึกว่ามีของเหลวอุ่นๆไหลออกมาจากดวงตา เธอจึงยกมือขึ้นลูบแก้มของตัวเอง

ทันใดนั้น เจี่ยนอีหลิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เธอจึงรีบลุกขึ้นทันที และวิ่งออกจากห้องของตัวเอง

จ่ายหวินเชิ่งที่กําลังนอนหลับจนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืน ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวในความมืด แล้วร่างที่มีเสน่ห์ก็ได้บุกเข้ามาในห้องของเขา และรีบตรงไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว

สัมผัสที่คุ้นเคย และร่างกายที่คุ้นเคย

เจี่ยนอีหลิงมุดเข้าไปในผ้าห่ม แล้วเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา

การกระทําทุกอย่างมาโดยไม่ทันตั้งตัว

“อีหลิง?” จ่ายหวินเชิ่งก้มหน้าลง

คนที่อยู่ในอ้อมแขนของจ่ายหวินเชิ่งไม่ตอบสนอง แต่มืออันบอบบางคู่หนึ่งได้ลูบคลําตามร่างกายของเขาอย่างร้อนรน

“อีหลิง เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?” ในตอนนี้ จ่ายหวินเชิ่งรู้สึกสงสัยและเกิดความกังวลอย่างมาก
“อาเชิ่ง ฉันอยากมีลูกกับนาย”

เจี่ยนอีหลิงยืนยันอย่างหนักแน่น และแสดงความคิดของตัวเองอย่างมั่นใจ

และคําพูดนั้นของเจี่ยนอีหลิง เกือบจะทําให้จ่ายหวินเชิ่งหยุดหายใจ

ซึ่งเป็นค่าตอบที่ตรงไปตรงมา ไม่มีอ้อมค้อมเลยสักนิด?

“อีหลิง เธอบอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ในความมืดมิด มือของจ่ายหวินเชิ่งสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่อยู่บนแก้มของเจี่ยนอีหลิง เธอร้องไห้งั้นเหรอ?

เขาไม่เคยเห็นเจี่ยนอีหลิงร้องไห้มาก่อนเลย

ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าเธอจะถูกทําร้าย ถูกบีบบังคับ ถูกลักพาตัว หรือถูกต่อว่าบนอินเทอร์เน็ตมากแค่ไหน เธอก็ไม่เคยหลั่งน้ําตาแม้แต่หยดเดียว
แล้ว

“ฉันไม่สามารถรักษาโรคของนายได้”

เมื่อได้ยินคําตอบของเจี่ยนอีหลิง จ่ายหวินเชิ่งก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้เอง เธอไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนก็ดีแล้ว

จ่ายหวินเชิ่งยื่นมือออกไปลูบศีรษะเจี่ยนอีหลิงเบาๆ แล้วตบเบาๆเพื่อปลอบโยนเธอ

“ไม่เป็นไร ถ้ารักษาไม่ได้ก็รักษาไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย”

จ่ายหวินเชิ่งเคยชินกับมันแล้ว และเขาไม่เคยคาดหวังกับมันตั้งแต่แรก

ตั้งแต่เล็กจนโต ตระกูลจ่ายได้ค้นหาหมอเพื่อมารักษาเขานับครั้งไม่ถ้วน และเขาก็ชินกับมัน

เขาเคยชินกับการใช้ชีวิตอยู่อย่างสิ้นหวัง โดยในความคิดของเขาอาจจะตายได้ทุกเมื่อและทุกนาที

แต่น้ําตาของเธอเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

บทที่ 1002 ถ้อยคําว่ารักของเธอ

ความร้อนจากน้ําตาที่ไหลลงบนหน้าอกของจ่ายหวินเชิ่ง ได้ประทับอยู่ในหัวใจของเขา
“ฉันไม่อยากให้นายตาย”

เจี่ยนอีหลิงที่มักจะมีเหตุผลมาโดยตลอด ตอนนี้เธอได้กอดจ่ายหวินเชิ่งและพูดคําบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลออกมา

“ฉันจะพยายามมีชีวิตอยู่” เพื่อเธอเขาพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ให้ได้ “อีหลิงฉันรู้สถานการณ์ของตัวเองดี ฉันอาจจะตายเมื่อไรก็ได้ แต่อาจจะไม่ตายก็ได้เช่นกัน ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว แม้คนที่มีสุขภาพแข็งแรงดีทุกอย่าง ไม่แน่วันพรุ่งนี้อาจจะเกิดอุบัติเหตุตายก่อนฉันก็ได้ ตราบใดที่เธออยู่
เคียงข้างฉันจนกว่าวันนั้นจะมาถึงก็เพียงพอแล้ว”

“อาเชิ่ง นายต้องมีชีวิตที่ดี” เจี่ยนอีหลิงกระซิบด้วยน้ําเสียงหนักแน่น

“แต่…” เธอยังไม่มีลูกเลย

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น”

เขาไม่สามารถปล่อยให้เธอมีลูกได้

แค่เป็นห่วงเขาคนเดียวก็พอแล้ว และถ้ามีอะไรให้เธอต้องเป็นกังวลอีก เธอก็คงจะเจ็บปวดมากขึ้นกว่าเดิม

“นายไม่อยากมีลูกเหรอ?” เจี่ยนอีหลิงยังไม่ยอมแพ้

เจี่ยนอีหลิงจับแขนของจ่ายหวินเชิ่งไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ไม่ใช่วันนี้”

“ทําไมถึงเป็นวันนี้ไม่ได้ล่ะ

“มันดึกแล้ว ไปนอนได้แล้วเด็กดี”

เขาไม่ควรทิ้งสิ่งที่หันเหมิงอวี้มอบใหในตอนนั้น…

เจี่ยนอีหลิงหลับข้างจ่ายหวินเชิ่ง และคราวนี้เธอไม่ได้ฝันอีกเลย

เธอนอนหลับตลอดทั้งคืน
ในตอนเช้า เมื่อเธอกึ่งหลับกึ่งตื่น เจี่ยนอีหลิงรู้สึกเหมือนมีแมวกําลังเลียแก้มของตัวเองอยู่

คัน

เจี่ยนอีหลิงยื่นมือออกไปแล้วผลัก แต่เจ้าแมวตัวนี้ค่อนข้างหนักมาก เธอจึงไม่สามารถผลักมันออกไปได้

“อย่ากัดคอ มันคัน” เจี่ยนอีหลิงพึมพัมด้วยน้ําเสียงกระซิบ

แต่แมวตัวเหม็นไม่ฟังเธอเลย และจงใจกัดที่คอของเธอต่อไป

คันมาก

“อย่ากัดมั่วซั่ว” เจี่ยนอีหลิงพึมพํา “เดี๋ยวตี”

ในความงุนงงเจี่ยนอีหลิงค่อยๆลืมตาขึ้น เธอจึงเห็นแมวตัวเหม็นที่ไม่เชื่อฟังเธออยู่ตรงหน้า

“นายกัดฉันทําไม?” เจี่ยนอีหลิงบ่นอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

“เธอบอกว่าอยากมีลูกกับฉันไม่ใช่เหรอ?”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับทนายกัดฉัน?”

“เกี่ยวสิ”