เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1005

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1005 ปกป้องเจียวเจียวของพวกเรา 3

หลังจากคิดอยู่สักพัก ชายคนนั้นก็ยืนยันกับเจี่ยนอีหลิงว่า “ถ้าคุณต้องการคุยกับผมเรื่องค่ารักษาพยาบาลกันอย่างจริงใจ ผมก็พร้อมจะคุย แต่คุณแน่ใจนะว่าคนที่อยู่ข้างหลังคุณจะไม่ทําอะไรผมอีก”

“ฉันรับรองว่าพวกเขาจะไม่ทําอะไร ถ้านายไม่สบายใจ จะโทรหาตํารวจตอนนี้ก็ได้” เจี่ยนอีหลิงพูด

ชายคนนั้นหันกลับมามองครอบครัวของตัวเองอย่างลังเล

สมาชิกในครอบครัวก็ขยิบตาให้เขา

เมื่อตํารวจมาถึง ค่าตอบแทนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหารือกัน

“เอาล่ะ ผมตกลงคุยกับคุณ” ชายคนนั้นตกลงตามคําขอของเจี่ยนอีหลิง แล้วพูดกับเพื่อนในห้องถ่ายทอดสดของตัวเองว่า “ทุกคนครับ ตอนนี้ผมคงต้องปิดการถ่ายทอดสดเพียงเท่านี้ก่อน

และจะมาอัพเดตการเจรจาให้ทุกคนฟังคืนนี้นะครับ”

ชายคนนั้นปิดการถ่ายทอดสด

“คุณต้องการตกลงเรื่องนี้ยังไง?” ชายคนนั้นถาม น้ําเสียงและท่าทางเขาเย่อหยิ่งกว่าตอนที่เขากําลังถ่ายทอดสดเมื่อสักครู่นี้

“บอกเงื่อนไขของนายมา” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

ชายคนนั้นพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “แม่ของผมเข้าโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งเดือน และได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ ครอบครัวของผมต้องหยุดงานมาดูแลเธอ เสียค่าแรงในการทํางานไป นอกจากนี้ แม่ผมอาจจะเดินไม่ได้และต้องดูแลในระยะยาวอีกนาน เมื่อคํานวนค่าใช้จ่ายเหล่านี้แล้วก็เกือบแสนหยวน แน่นอน นี่คือสถานการณ์ที่แม่ผมหายดีภายในครึ่งปี แต่ถ้าหากเธอไม่สามารถลุกจากเตียงภายในครึ่งปีได้ ผมยังต้องการค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมจากคุณอีก”

ภรรยาของชายคนนั้นกล่าวว่า “เหตุการณ์ครั้งนี้มันร้ายแรงมาก ทั้งค่ารักษาพยาบาลและที่ฉันต้องหยุดงานมาดูแล หนึ่งแสนหยวนก็ถือว่าน้อยไป”

หญิงชราที่ล้มบนถนนก่อนหน้านี้ ได้รับการตรวจสอบที่โรงพยาบาลแล้ว และไม่มีแม้แต่รอยกระดูกร้าวใดๆ มีเพียงรอยฟกช้ําสองสามรอยบนร่างกาย

เพียงแต่ว่าหญิงชรายังคงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด โรงพยาบาลจึงต้องตรวจเธออีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้า และตอนนี้ผลการตรวจยังไม่ออกมา

ดังนั้น ครอบครัวเธอจึงขอเงินถึงหนึ่งแสนหยวน

ไม่แปลกใจที่ชายคนนี้ต้องปิดการถ่ายทอดสดก่อนคุยเรื่องค่าชดเชย คาดว่าตัวเขาก็รู้อยู่ใน

ใจดีว่าถ้าเขาเรียกค่าชดเชยในราคาที่ตัวเองตั้ง ชาวเน็ตบางคนก็จะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “ได้ ฉันจะให้เงินหนึ่งแสนหยวนกับนาย ถ้านายเอาหลักฐานที่ชัดเจนว่าเพื่อนฉันเป็นคนชนหญิงชราคนนั้นมา” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

ประโยคครึ่งแรกของเจี่ยนอีหลิงทําให้ครอบครัวของหญิงชราพอใจไม่น้อย แต่ประโยคครึ่งหลังกับทําให้พวกเขาไม่พอใจ

“หลักฐาน? แม่ของผมเป็นคนพูด จําเป็นต้องมีหลักฐานอะไรอีก?”

“ใช่แล้ว แม่ของผมไม่มีทางสับสนแน่ และสิ่งที่เธอจําได้ดีก็คือเด็กสาวคนนั้นชนเธอ” “คุณคงไม่ได้คิดจะโกงหรอกนะ?”

ครอบครัวของหญิงชราพูด

“พูดไปก็ไม่มีหลักฐาน” เจี่ยนอีหลิงตอบ น้าเสียงเรียบนิ่งเยือกเย็น

“คุณไม่อยากรับผิดก็พูดตรงๆ แถมยังจงใจถามว่าพวกผมต้องการเงินเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่าคุณไม่คิดที่จะยอมรับผิด!”

“ฉันแค่ต้องการหลักฐาน” เจี่ยนอีหลิงพูดซ้ํา

“ทุกคนรู้ดีว่าในซอยนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด ไม่มีใครเดินผ่านมา ฉันจะหาหลักฐานมาจากไหนให้พวกเธอ?” ลูกสะใภ้ของหญิงชราโต้กลับอย่างแข็งกร้าว

“งั้นก็ไม่ต้องพูดถึง นายโทรแจ้งตํารวจเถอะ” เจี่ยนอีหลิงตอบ

เจี่ยนอีหลิงหันหลังแล้วเดินจากไป

พอเห็นว่าเงินหนึ่งแสนหยวนในมือกําลังจะหายไป

สมาชิกในครอบครัวของหญิงชราไม่ยอมแพ้ และเดินเข้ามาทีละคนขวางประตูวอร์ดไม่ยอมให้เจี่ยนอีหลิงและคนอื่นๆออกไป

“ถ้าจะไป ก็จ่ายค่าชดเชยมา!”

“คุณหมายความว่าไง? คุณล้อผมเล่นงั้นเหรอ? หนึ่งแสนหยวนถือว่าให้หน้าคุณมากแล้ว แล้วคุณยังไม่อยากรับผิดชอบเรื่องนี้อีกเหรอ?”

ลูกชายคนโตของหญิงชรายืนขวางอยู่หน้าประตูวอร์ด