เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1105

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1105 เป็นเรื่องดีที่เธอพึ่งพาผม

“อีหลิง บอกฉันมาว่าเขาพูดจริงรึเปล่า”

จ่ายหวินเชิ่งก้มหน้าถามเจี่ยนอีหลิง

ดวงตาสีดําขลับคู่นั้นจ้องไปที่เจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงกอดเอวจ่ายหวินเชิ่งแน่นขึ้น

“ไม่จริง ไม่จริง…”

เสียงแผ่วเบาแว่วออกมาจากอ้อมแขนของเขา

“บอกฉันว่าเขามาทําอะไร?”

“เอาเข็มทิศ”

เจี่ยนอีหลิงกอดจ่ายหวินเชิ่งอย่างกังวล

เธอประหม่า

“เขามาเพื่อขอเข็มทิศเหรอ?” จ่ายหวินเชิ่งเข้าใจความหมายของเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า เพราะพิงหน้าอกของจ่ายหวินเชิ่งอยู่ เมื่อพยักหน้าศีรษะของเธอกระทบเข้ากับหน้าอกเขาสองสามครั้ง

สายตาของจ่ายหวินเชิ่งลึกล้ํายิ่งขึ้น เมื่อเขามองไปที่ชายคนนั้นอีกครั้ง ดวงตาก็เต็มไปด้วยแสงอันเยือกเย็น

ชายวัยกลางคนหัวเราะขึ้น “สาวน้อย เธอมีความสามารถมากจริงๆ ตอนที่แฟนไม่อยู่ ก็พูดกับฉันอย่างใจเย็น ไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด แต่ตอนที่แฟนอยู่ ก็ทนไม่ได้ที่จะเข้าไปในอ้อมกอดของเขา ช่างเป็นสัตว์ร้ายตัวน้อยที่ขี้กลัวจริงๆ”

“เธอเป็นผู้หญิงของผม เป็นเรื่องดีที่เธอพึ่งพาผม” จ่ายหวินเชิ่งตอบด้วยน้ําเสียงเย็นชา “ส่วนคุณ ไปกับหัวหน้าทีมหร่วนและคนอื่นๆ จะดีกว่า”

“อาเชิ่ง นายทําร้ายใจอามากไปแล้ว ตอนเด็กๆ อายังอุ้มนายอยู่เลยนะ” ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย

เจี่ยนอีหลิงจับมือจ่ายหวินเชิ่งแน่นขึ้นทันที

การถูกคนที่รู้จักหลอกลวงนั้นเจ็บปวดมากกว่าการถูกคนแปลกหน้าทําร้าย

เมื่อรับรู้ถึงความกังวลของเจี่ยนอีหลิง จ่ายหวินเชิ่งก็เอื้อมมือออกไป และตบหลังเจี่ยนอีหลิงเบาๆ “ฉันไม่เป็นไร เขาไม่มีผลต่อฉัน”

แม้ว่าจ่ายหวินเชิ่งจะไม่รู้ว่าคนสกุลมู่ทําอะไรให้เจี่ยนอีหลิงกังวล แต่เขาก็รู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับตัวเองอย่างแน่นอน

จ่ายหวินเชิ่งเข้าใจเจี่ยนอีหลิงดี สิ่งเดียวที่สามารถทําให้อารมณ์เธอเปลี่ยนไปได้ คือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคนที่เธอรัก

ตอนนี้หัวหน้าทีมหร่วนเข้ามาจากข้างนอก

สมาชิกคนอื่นๆ ล้อมรอบคนสกุลมู่เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่สามารถหลบหนีได้

“มิสเตอร์มู่ ครั้งนี้คุณหนีไม่พ้นแล้ว คุณถูกจับข้อหาทําการฆาตกรรมจ่ายป๋อเชิน” หัวหน้าทีมหร่วนมองผู้ชายสกุลมู่อย่างดุร้าย

นี่คือฆาตกรที่ทีมปฏิบัติการพิเศษไล่ตามมาเกือบยี่สิบปีแล้ว

เมื่อได้ยินค่าพูดของหัวหน้าทีมหร่วน ร่างกายของจ่ายหวินเชิ่งก็แข็งทื่อ

ฆาตกร…ที่ฆ่าพ่อ…

ทันใดนั้น ความหนาวเย็นก็ลอยขึ้นมาจากฝ่าเท้า ความวุ่นวายตรงหน้าเขาดูเหมือนจะไม่มีอยู่อีกต่อไป

เลือดสีแดงไหลนองบนพื้นรก ค่อยๆ ไหลไปที่เท้าของเขาและแทรกซึมเข้าไปในรองเท้า เขาไม่ได้ยินเสียงใครเลย ในความเงียบนั้นเหมือนคนตาย

จ่ายหวินเชิ่งเหมือนถูกแยกออกจากโลกนี้ และจมอยู่กับความทรงจําของตัวเอง

“อาเชิ่ง”