เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1133

บทที่ 1133 ฉันพบวิธีที่จะช่วยเขาแล้ว

หยูซีได้นําน้ําร้อน ผ้าเช็ดตัวที่สะอาด และเสื้อผ้าชุดใหม่ไว้สําหรับเปลี่ยนมาให้กับเจี่ยนอีหลิง “หยูซีนายมาทำ” จ่ายหวินเชิ่งสั่งหยูซีด้วยน้ําเสียงเย็นชา

“นายท่านเชิ่ง ขอโทษนะ” หยูซีวางของลงอย่างรวดเร็ว และรีบออกจากห้องราวกับกําลังหลบ

หยูซีไม่ใช่แค่วิ่งออกไปเร็วเท่านั้น แต่เขายังปิดประตูให้เจี่ยนอีหลิงด้วย

จ่ายหวินเชิ่งมองเจี่ยนอีหลิงที่กําลังถือผ้าขนหนูอยู่ และหลับตาลงอย่างเจ็บปวด

ราวกับว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปเป็นสิ่งที่น่าอับอายอย่างหาที่เปรียบมิได้สําหรับเขา

หากเป็นร่างกายก่อนหน้านี้ของเขา เขาคงไม่รังเกียจที่เธอจะเห็นแม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้ ร่างกายเขาผอมแห้ง และไม่น่ามอง

เจี่ยนอีหลิงเคลื่อนไหวอย่างช้าๆและนุ่มนวล เธอกลัวว่าการเคลื่อนไหวของเธอจะทําให้เขาระมัดระวัง ประหนึ่งกําลังรักษาเครื่องลายครามอันล้ําค่า

เมื่อผ้าขนหนูร้อนลูบที่หลังของเขา จ่ายหวินเชิ่งก็สั่นเล็กน้อย

เขาไม่เห็นว่าเจี่ยนอีหลิงที่อยู่ด้านหลัง ที่กําลังเช็ดหลังของเขาอยู่กําลังร้องไห้

เจี่ยนอีหลิงคิดว่าตัวเองจะไม่เสียน่าตา

แต่ตอนนี้เพียงแค่มองไปที่ร่างกายของเขา น้ําตาของเธอก็ไหลออกมา

ปรากฎว่าเธอเป็นเด็กขี้แยน้ํามูกโป่งอย่างที่พี่หยูหมินพูดไว้จริงๆ เพียงแต่เธอไม่เคยเจอใครหรือสิ่งใดที่ทําให้เธอร้องไห้มาก่อน

ในเวลากลางคืน เจี่ยนหยุ่นโม่และหลี่จั่วเจียก็มาถึง

นอกจากนี้ยังมีเงินเหยียนที่พักรักษาตัวอยู่ในที่เดียวกับพวกเขาอีกด้วย

สิ่งที่คาดไม่ถึงคือเวินเหยียนที่นั่งอยู่บนรถเข็นเมื่อสองปีก่อน สามารถเดินได้แล้วแม้ว่าจะต้องใช้ไม้ค้ํายันคอยช่วยเหลือและจ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงต่างก็นั่งรถเข็น

บนเครื่องบินที่กําลังจะมาถึง เจี่ยนหยุ่นโม่จัดระเบียบตัวเองเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ตัวเองอยู่ใน สภาพที่น่าอายเมื่อพบกับเจี่ยนอีหลิง แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ดูผอมลงกว่าเดิมเล็กน้อย

เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิงที่นิ่งสงบ เจี่ยนหยุ่นโม่ก็มองไปที่เธอก่อนเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเธอจริงๆ

จากนั้นเขาก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนเขาเป็นเวลานาน

“พี่รอง ขอโทษ”

“ไม่ต้องขอโทษหรอก พี่รองรู้ว่าสองปีมานี้เธอต้องเสียใจมากแน่ๆ เธอต้องพยายามทุกวิถีทาง เพื่อหาพวกเราให้เจอระหว่างที่พวกเรารอเธออยู่ เธอต้องอยากเจอพวกเราแน่ๆ” เจี่ยนหยุ่นโม่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจี่ยนอีหลิงในช่วงสองปีที่ผ่านมา และทําไมเธอถึงหายไปถึงสองปีเต็ม แต่เจี่ยนหยุ่นโม่รู้ว่าเธอต้องเจอกับอะไรบางอย่างที่ขัดขวางไม่ให้เธอกลับมาแน่นอน

“พี่รอง…”

“แค่เธอสบายดี สําหรับพี่รองมันเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่พระเจ้าท่านมอบให้เลยนะ” ความสุขที่สูญเสียไป ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคําพูด

“พี่รอง ฉันต้องการความช่วยเหลือจากพี่” เจี่ยนอีหลิงไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเจี่ยนหยุ่นโม่อีก ต่อไป “ฉันพบวิธีช่วยอาเชิงแล้ว ฉันต้องการความช่วยเหลือจากพี่” ตอนนี้สําหรับเจี่ยนอีหลิงไม่มีอะไรสําคัญไปกว่าร่างกายของจ่ายหวินเซิ่งอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความสุขที่ได้พบกันใหม่หรือช่องว่างสองปีที่ไม่ได้พบกัน ก็ไม่สําคัญเท่ากับการช่วยชีวิตของจ่ายหวินเชิ่ง

“เมื่อเธอกลับมา เขาก็มีความกล้าหาญที่จะมีชีวิตอยู่” เจี่ยนหยุ่นโม่กล่าว

“อือ แต่หัวใจของเขาหยุดเต้นกะทันหันยังอยู่ เนื่องจากอารมณ์ด้านลบ” “เธอพบปัญหาที่หัวใจของเขาแล้วงั้นเหรอ?”

“อือ หัวใจของเขาผิดปกติ เรามักจะคิดว่ามันเป็นที่โครงสร้างที่ทําให้เขาไม่สามารถทนต่อการ เต้นของหัวใจและอารมณ์ของเขาได้ แต่จริงๆแล้วตราบใดที่เขาไม่แสดงอารมณ์ด้านลบ หรือ แม้ว่าเขาจะวิ่งและต่อสู้ แม้ว่าหัวใจของเขาจะเต้นเร็วขึ้น แต่ก็สามารถเต้นได้ตามปกติโดยไม่เป็น อันตราย ดังนั้น จึงแตกต่างจากหัวใจปกติที่ไม่สามารถทนต่อการเต้นของหัวใจที่เต้นเร็วกว่าเดิม แต่อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่หัวใจของเขาไม่สามารถทนได้

“แล้วเธอเจออะไร?”

บทที่ 1134 น้องสาวยังมีชีวิตอยู่ สําคัญกว่าสิ่งใด

“อารมณ์เชิงลบ เมื่อคนมีอารมณ์เชิงลบ ปัจจัยทางอารมณ์ที่สร้างขึ้นโดยต่อมไร้ท่อที่ยังไม่ได้

ถูกค้นพบจะเข้าสู่ระบบไหลเวียนโลหิต และหัวใจเขาไม่สามารถทนต่อปัจจัยนี้ได้

สิ่งนี้ยังอธิบายได้ว่าทําไมหัวใจของเขาถึงหยุดกะทันหันเมื่อรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงประสบอุบัติเหตุ