เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1139

บทที่ 1139 วิธีกระตุ้น 1

“ถ้านายหายดีแล้ว ฉันค่อยให้นายปกป้องอีกดีไหม? ตอนนี้ฉันอยากปกป้องนาย ไม่ว่านายจะเป็นยังไง นายคืออาเชิงของฉัน”

เจี่ยนอีหลิงอ้อนวอนเสียงเบา

เสียงของเธอนุ่มนวลและอ่อนโยน

ขณะที่พูดอ้อนวอน เสียงนั้นก็ดังอยู่ในหูของจ่ายหวินเชิ่งเหมือนลูกแมวน้อยตัวหนึ่ง

จ่ายหวินเชิ่งไม่สามารถปฏิเสธเจี่ยนอีหลิง และไม่สามารถปฏิเสธสายตาของเธอได้ “ฉันจะให้ความร่วมมือกับการรักษาของเธอ แต่การนวดนี้ เธอหาผู้ชายคนอื่นมานวดแทนก็ได้” จ่ายหวินเชิ่งพูด “เธอก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน”

บนร่างกายของเจี่ยนอีหลิงมีบาดแผลมากมาย เธอยังต้องพักผ่อน ไม่ควรลําาบากเพื่อเขาแบบนี้

“ได๋” เจี่ยนอีหลิงสัญญา ตราบใดที่เขาเต็มใจทํา เรื่องพวกนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา ที่หน้าต่าง เจี่ยนหยุ่นโม่กําลังเฝ้าดูเหตุการณ์ในห้อง

ฉนวนกันเสียงของบ้านจินจิ่นนั้นไม่ค่อยดี เจี่ยนหยุ่นไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาแล้ว เจี่ยนหยุ่นโม่ยืนอยู่นอกหน้าต่างครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปหาหลิวถึงที่อยู่ในรถบ้านตรงลานสนาม เนื่องจากไม่มีพื้นที่เพียงพอสําหรับการอยู่อาศัยชั่วคราว อันหยางจึงมีรถบ้านหลายคัน และจอดไว้ที่ลานบ้านของจินจิ่น หนึ่งในนั้นได้ถูกจัดเตรียมให้ทีมแพทย์จากลั่วไห่เซิน “พี่โม่มีอะไรรึเปล่า?”

“ฉันอยากให้นายช่วยหน่อย”

“พี่โม่ ถ้าพี่พูดว่าจะขึ้นภูเขากระบี่ลงทะเลเพลิง* หลิวถึงคนนี้ก็จะยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อพี่!” * (สํานวนจีน JJulık≠≠ แปลว่า ภูเขากระบี่ทะเลเพลิง หมายถึง สถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย) “ไปสารภาพรักกับน้องสาวฉัน”*

“เชี่ย? พี่โม่ พี่พูดว่าอะไรนะ? พี่สับสนเหรอ? นี่คือพี่โม่ตัวปลอมใช่ไหม? พี่โม่จะหาผู้ชายมาสารภาพรักกับน้องสาวตัวเองได้ยังไง? ถ้าผู้ชายคนอื่นมองคณบดีมากกว่านี้ คงเสี่ยงโดนตัดโค่นเป็นต้นไม้แน่ๆ พี่โม่ พี่คงไม่อยากตัดต้นไม้ แล้วให้ฉันเป็นกรณีพิเศษหรอกมั้ง? พี่โม่ขอบอกเลยนะ ถ้าอยากตัดต้นไม้ก็ไปได้เลย ฉันจะไปเอาขวานให้ เดินออกไปแล้วเลี้ยวขวา ไม่ต้องขอบคุณกัน และอย่าลากฉันลงน้ํา ฉันยังอยากมีชีวิตที่ดีอยู่นะ! ฉันยังแกล้งเวินเหยียนไม่พอเลย!”

“ฉันแค่อยากให้นายกระตุ้นคนที่นอนอยู่บนเตียง”

“หือ?” หลิวถิงอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจความหมายของนั้น “โอ้ โอ้ โอ้ เข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว! พี่โม่ พี่ไม่ต่อต้านเจ้าลูกหมาป่าตัวนี้ที่มายุ่งกับคณบดีของเราแล้ว แถมยังจะคิดจะจับคู่ด้วยใช่ไหม? ความรักที่พี่โม่มีต่อคณบดีของเราเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ทิ้งความรักเล็กๆ ไปเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ตามคํากล่าวที่ว่า ความรักไม่มีขอบเขต…”

“เก็บเวลาพูดของนายไว้พูดเรื่องสําคัญเถอะ”

“ไม่มีปัญหา ฉันสัญญาว่าจะทําให้คนตายกลับมามีชีวิต จากคนพิการจะกลายเป็นนักกีฬา! อย่างเช่นนายน้อยตระกูลจ่ายที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง ยังไงก็ตาม ฉันจะทําให้เขาโกรธจนลุกขึ้นมาวิ่งกระโดดไปแปดร้อยเมตรเลย!”

หลังจากที่พูดจบ หลิวถิงก็วางงานในมือลง แล้ววิ่งออกไป

เจี่ยนหยุ่นโม่ไม่รู้ว่าเขาจะทําอะไร

หลิวถึงดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไรนัก แต่เขาจะทําตามสิ่งที่รับปากไว้อย่างแน่นอน เรื่องนี้เจี่ยนหยุ่นโม่จึงไม่กังวล

ตอนเที่ยง เจี่ยนอีหลิงหยิบอาหารกลางวันเข้ามาสามอย่าง พร้อมกับซุปหนึ่งชามพร้อมรับประทาน

“กระเพาะเพิ่งฟื้นตัว จะดีกว่าถ้าทานอาหารอ่อนๆ แต่ถ้าใส่เนื้อสับลงไป ก็ควรเติมโปรตีนให้เหมาะสม”

เจี่ยนอีหลิงถือช้อนป้อนอาหารให้จ่ายหวินเชิ่งอย่างระมัดระวัง

จ่ายหวินเชิ่งมองไปยังใบหน้าเล็กๆ ของเจี่ยนอีหลิงที่มีรอยแผลเป็น

“หน้าเธอ มีอะไรที่ทําให้ดีขึ้นได้บ้าง?” จ่ายหวินเชิ่งเริ่มถามเรื่องของเจี่ยนอีหลิง “ประมาณหนึ่งสัปดาห์มันจะกลายเป็นรอยแผลเป็นจางๆ รอยแผลเป็นจะหายไปอย่างสมบูรณ์ต้องใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนถึงหนึ่งเดือน ขึ้นอยู่กับร่างกายของแต่ละคน ซึ่งมีแตกต่างกันไป” “แล้วกระดูกที่หักล่ะ?”

บทที่ 1140 วิธีกระตุ้น 2

“ฉันแค่กระดูกร้าวยังไม่หักเลย ฉันอายุยังน้อยและมีความสามารถในการฟื้นฟูกระดูกที่ดีมาก รอยร้าวจะฟื้นฟูหายไปเองในหนึ่งสัปดาห์หรือประมาณนั้น”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เจี่ยนอีหลิงก็พูดต่อ “ตราบใดที่นายกินยาอย่างเชื่อฟัง ควบคุมอารมณ์เชิงบวก และมองโลกในแง่ดี นายจะฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว”

เจี่ยนอีหลิงมีสีหน้าจริงจัง และนําเสียงหนักแน่น จ่ายหวินเชิ่งไม่มีการตอบสนอง

เขาเคยเชื่อว่าตราบใดที่ตัวเองยังระมัดระวังพอ ก็ยังสามารถอยู่กับเธอไปได้หลายปี แต่ตอนนี้เขาไม่มีความมั่นใจแบบนั้นแล้ว

ระหว่างที่จ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงกําลังคุยกันอยู่ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เป็นหลิวถิงก็เดินเข้ามา

ปกติแล้วหลิวถิงมักจะปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองคนในชุดเสื้อกาวน์สีขาว และทําท่าเหมือนกำลังศึกษาวิจัย

แต่วันนี้ เขากลับเปลี่ยนไปใส่ชุดสูท ไม่อธิบายอะไรเกี่ยวกับการแต่งตัวดีแบบนี้ และยังมีช่อดอกกุหลาบอยู่ในมือ อีกหนึ่งดอกยังคาบอยู่ในปากเขา

ตั้งแต่หัวจรดเท้าเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ไม่สบอารมณ์