เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1211

บทที่ 1211 การสร้างทีม 3

นอกจากบาร์บีคิวแล้ว เจี่ยนอีหลิงยังนําหม้อปรุงอาหารมาทําซุปอีกด้วย เห็นหม้อซุปร้อนๆที่เดือดพล่าน เจี่ยนหยุ่นน่าวรู้สึกกระอักกระอ่วนและรู้สึกผิดเล็กน้อย

จ๋าได้ว่าเขาเคยคว่ําซุปของเจี่ยนอีหลิงด้วยมือเขาเอง

หลังจากนั้น….เขาก็ไม่ได้กินซุปน้องสาวอีกเลยเป็นเวลาห้าปีแล้ว

เจี่ยนหยุ่นน่าวมองไปที่หม้อซุป ราวกับว่าเขาหิวมาหลายวันแล้ว

เจี่ยนหยุ่นไม่เหลือบไปเห็นสายตาของน้องชายตัวเองแล้วยิ้มออกมา

เขารู้ว่าน้องชายของเขาคิดอะไรอยู่ แต่เขาไม่ยอมช่วย เรื่องแบบนี้ควรให้เจี่ยนหยุ่นน่าวทําด้วยตัวเอง

ในที่สุดซุปก็พร้อม เจี่ยนอีหลิงเสิร์ฟชามให้หลัวซิ่วเอินก่อน

“ว้าว อร่อยมาก อีหลิงที่รัก ซุปฝีมือเธอยังคงดีเช่นเคย พระเจ้ารู้ว่าฉันคิดถึงซุปของเธอแค่ไหน ช่วงที่ฉันท้อง ฉันคิดถึงซุปของเธอมาก พี่หยู่วิ่งไปทั่วเมืองหลวงและซื้อซุปทุกชนิดที่สามารถซื้อได้ แต่ไม่มีรสชาติไหนเหมือนของเธอ”

จากนั้น เจี่ยนอีหลิงก็ตักอีกชามชามให้เจี่ยนหยุ่นไม่ “สดชื่นและกลมกล่อม เหมาะมากสําหรับบาร์บีคิววันนี้”

หลัวซิ่วเอินกล่าวเสริมว่า “คนแซ่จ่ายช่างน่าอิจฉาจริง”

เจี่ยนหยุ่นน่าวมองดูอยู่ข้างๆและฟังด้วยความอิจฉา

ถึงหม้อซุปจะอยู่ต่อหน้าเขา แต่เขาไม่กล้าลงมือตักโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจี่ยนอีหลิง หลังจากรออยู่พักหนึ่ง เจี่ยนอีหลิงก็ตักชามที่สามขึ้นมา ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของเจี่ยนหยุ่นน่าว และชามที่สามก็ถูกยื่นมาทางเขา

เจี่ยนหยุ่นน่าวรีบหยิบมันขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้าง “ขอบคุณ ขอบคุณเสี่ยวหลิง”

เจี่ยนหยุ่นน่าวจับชามใบเล็กอย่างระมัดระวังและหวงแหนราวกับว่ากําลังอุ้มเด็กทารกในมือ

“ดื่มให้อร่อย” เจี่ยนหยุ่นน่าวดื่มไปสองอีกแล้วยิ้มให้เจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนหยุ่นโม่หัวเราะ “ฉันอยากอัดรีแอ็คของนายและเอาไปลงในอินเทอร์เน็ตให้แฟนๆของนายได้เห็นว่านักเปียโนหนุ่มของพวกเขาดูไร้เดียงสาขนาดไหน”

“พี่ ถ้านายอยากถ่ายก็ถ่ายเถอะ ฉันไม่กลัวหรอก”

เขาเดินตามทางของพี่หยู่หมินมานานแล้ว

แฟนคลับหรืออะไรทํานองนั้น ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องหายไป

ภาพหรืออะไรมันก็จะหายไปไม่ช้าก็เร็วเหมือนกัน

มันก็จะพังลงไปไม่ช้าก็เร็ว

ชีวิตสุดท้ายก็โรยรา

ถึงทองจะมีค่ามาก แต่ก็ไม่ล้ําค่าเท่าซุปของน้องสาว

เจี่ยนหยุ่นโม่ยิ้ม เขาไม่ได้ถ่ายความโง่ของน้องชายเขาเลย

เจี่ยนหยุ่นน่าวหลังจากดื่มไปหนึ่งชาม เขาก็ถือชามเปล่าและถามเจี่ยนอีหลิงอย่างระมัดระวัง “น้องสาวฉันขอดื่มอีกชามได้ไหม?”

“อือ” เจี่ยนอีหลิงส่งช้อนซุปอันใหญ่ให้เจี่ยนหยุ่นน่าว “ตักเอง”

“อ๋อ อือๆ”

เจี่ยนหยุ่นน่าวตักซุปอย่างระมัดระวัง

หลัวซิ่วเอินเห็น “เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้ บาร์บีคิวเต็มโต๊ะนายไม่แตะเลย เห็นจ้องมองซุปอยู่นั่นแหละ นายดื่มไปสามชามแล้วนะ”

เธอรู้ว่าซุปของเจี่ยนอีหลิงอร่อยมาก แต่จะกินแต่ซุป มันใช่เหรอ?

เจี่ยนหยุ่นน่าวยิ้มแล้วตอบว่า “อร่อยมาก”

เจี่ยนอีหลิงหันกลับมามองเจี่ยนหยุ่นน่าว

เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

เจี่ยนอีหลิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็กลับไปจดจ่อกับการปิ้งบาร์บีคิวต่อ

เจี่ยนอีหลิงย่างอาหารที่ทุกคนชอบกิน

เมื่อเจี่ยนอีหลิงส่งปลาหมึกย่างไปให้เจี่ยนหยุ่นน่าว เจี่ยนหยุ่นน่าวถึงกับตกใจ

น้องสาวยังจําสิ่งที่เขาชอบได้ จ๋าได้ว่าเขาชอบกินปลาหมึก

ดีจริงๆ