เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 132

ที่ลานจอดรถใต้ดิน หยูซีกำลังรออยู่อย่างใจจดจ่อ

ในใจเขานั้นเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย

เพราะว่านี่เป็นจ๋ายหวินเชิ่งอยู่ด้านหนึ่งและมีเจี่ยนหยุ่นเฉิงอยู่อีกด้านหนึ่ง หยูซีนั้นไม่ต้องการที่จะล่วงเกินทั้งสองฝ่าย

ทันทีที่นายท่านเชิ่งรู้ความจริงที่ว่าเจี่ยนหยุ่นเฉิงกำลังตามหาตัวหยูซีอยู่นั้น นายท่านเซิ่งก็พูดว่าต้องการที่จะพบกับเจี่ยนหยุ่นเฉิงทันที

หยูซีจะมีทางเลือกเหรอ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะรออยู่อย่างเชื่อฟังอยู่ที่ลานจอดรถ

หยูซีไม่สามารถที่จะนั่งนิ่งๆอยู่ในรถได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเดินมาในที่จอดรถ นับก้าวพันก้าวบน WeChat

สุดท้ายเมื่อจ๋ายหวินเชิ่งกลับมา หยูซีก็รีบตรงเข้าไปทักทายเขาในทันที

“นายท่านเชิ่ง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”

“ไม่มีอะไร”

จ๋ายหวินเชิ่งกล่าวว่า “ไม่มีอะไร” แต่หยูซีไม่อยากเชื่ออย่างนั้น คำว่า “ไม่มีอะไร” นั้นหมายความว่าอะไร

“นายท่านเชิ่ง ท่านคงไม่ได้พูดจาว่าร้ายนายน้อยเฉิงใช่ไหม” หยูซียังคงกังวลอยู่บ้าง

แน่นอนว่าเจี่ยนหยุ่นเฉิงนั้นย่อมไม่สามารถทำอะไรจ๋ายหวินเชิ่งได้อยู่แล้ว

แต่หยูซีก็ยังคงหวาดกลัว

“เขาทำอะไรไปบ้าง”

หยูซีคิดอยู่ในใจ เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าต้องทำอะไรต่อไป เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าทำไมนายท่านเชิ่งจึงไปพบกับเจี่ยนหยุ่นเฉิงในวันนี้

หลังจากชะงักไปชั่วขณะ หยูซีก็ถามอีกครั้งว่า “ถ้าอย่างนั้นนายน้อยเฉิงตามหาผมทำไมกัน”

“ไม่รู้สิ เขาอาจจะบ้าอะไรสักอย่างก็เป็นไปได้”

บ้า…บ้าอย่างงั้นเหรอ….

หยูซีทำปากเบี้ยวไปสองสามครั้ง

“ว่าแต่นายท่านเชิ่ง ผมเพิ่งเห็นเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนว่านายน้อยเฉิงได้ส่งคนไปโพสต์ที่ฟอรัมของโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัวเพื่อทำลายชื่อเสียงของลูกสาวคนรับใช้”

หยูซีถอนหายใจที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ อีกฝ่ายยังคงทำสิ่งต่างๆเหมือนเดิม ไม่เคยอ่อนข้อให้แม้จะเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก

เด็กหญิงที่พาคนเลวที่ทั้งกินทั้งดื่มทั้งเล่นการพนันมาที่โรงเรียน เด็กหญิงคนนั้นคงเสียหน้าจนไม่เหลืออะไรอีก

ย่าเจี่ยนพูดกับเจี่ยนอีหลิงต่ออีกว่า “พี่ชายใหญ่บ้านรองบางทีอาจจะรำคาญอาหญิงของหลาน ดังนั้นเขาจึงมาซ่อนตัวที่นี่ อาหญิงของหลานดื้อมาก พยายามแต่จะให้พวกเด็กๆสืบทอดบริษัท หยู่หมิงโกรธกับเธอและไปอยู่ในวงการบันเทิงมาเป็นเวลาหลายปี และจนป่านนี้แม่และลูกก็ยังไม่ยอมคืนดีกัน”

“อื้อ”

เจี่ยนอีหลิงรู้เรื่องนี้

สิ่งที่เจี่ยนอีหลิงไม่รู้ก็คือในช่วงเวลานี้ เจี่ยนหยู่หมิงจะกลับมาอาศัยอยู่ที่บ้านเก่าและได้พบกับเธอ

หลังจากกลับบ้าน เจี่ยนอีหลิงก็ขึ้นไปยังชั้นบน และห้องเจี่ยนหยู่หมิงก็อยู่ติดกับห้องของเธอ

เมื่อผ่านหน้าห้องเจี่ยนหยู่หมิง เจี่ยนอีหลิงก็ได้ยินเสียงกีตาร์ดังออกมา เป็นไปได้ว่าเขากำลังฝึกดนตรีหรือไม่ก็แต่งเพลง

ท่วงทำนองนั้นดีมาก จนเจี่ยนอีหลิงหยุดฟังอยู่พักหนึ่ง

แต่ทว่าหลังจากนั้นไม่นานนัก เสียงดนตรีในห้องนั้นก็หยุดยั้งลง และประตูก็เปิดออก….

——————————————

เจี่ยนหยู่เจี๋ย – ฉันก็ต้องการที่จะกลับมายังบ้านเก่าเหมือนกัน