เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 133

大姐大 บทที่ 133: พี่ชายใหญ่บ้านรอง เจี่ยนหยู่หมิน 1

ชายคนที่ปรากฏตัวที่ประตูห้องนั้นสูง ขายาว ผมสีเทาออกขาว และติดตุ้มหูเพชรที่หูข้างหนึ่ง

เขามีผิวขาว หน้าตาดี ดวงตาสีน้ำตาลแฝงรอยยิ้ม ริมฝีปากบางโค้งขึ้น มีเสน่ห์น่าหลงไหล

เขาดูเหมือนกับตัวตนของเขาในโปสเตอร์ เหมือนกับชิ้นเนื้อเล็กๆอันโอชะ

เจี่ยนหยุ่นหมินยืนพิงกรอบประตูและเรียกหาเจี่ยนอีหลิง “เด็กขี้แย”

เสียงของเจี่ยนหยู่หมิงนั้นก็อ่อนโยนมากเช่นเดียวกัน บางทีอาจจะเป็นเสียงที่คนในอินเตอร์เน็ตพูดกันว่า “ได้ยินแล้วจะท้อง”

เจี่ยนอีหลิงมองไปยังเจี่ยนหยู่หมิน คิดสงสัยว่าทำไมเขาจึงเรียกเธอแบบนั้น

“กอดก็ร้อง แหย่ก็ร้อง เธอคิดว่าตัวเองเป็นเด็กขี้แยไหมล่ะ” เจี่ยนหยู่หมินพูด

เจี่ยนหยู่หมิงกับเจี่ยนอีหลิงนั้นไม่ได้เห็นกันมาเป็นเวลานาน

เจี่ยนหยู่หมิงนั้นอายุมากกว่าเจี่ยนอีหลิงสิบเอ็ดปี ในขณะที่เจี่ยนอีหลิงยังเป็นทารกอยู่นั้น เธอร้องไห้ตอนที่เขากอดเธอ เธอร้องไห้ตอนที่เขาหยอกล้อเธอเล่น

แต่ทว่าสำหรับเจี่ยนหยู่เจี๋ย เจ้าเด็กเน่านั้น หัวเราะคิกคักตลอดแม้ว่าเขาจะจับโยนก็ตาม

ดังนั้นเจี่ยนหยู่หมินจึงมีความประทับใจอย่างลึกซึ้งกับสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่เรียกขานว่า “น้องสาว” ในใจของเขานั้นเธอก็คือ การร้องไห้

“ตอนนายยังเด็ก ก็ร้องไห้เหมือนกัน” เจี่ยนอีหลิงโต้ด้วยเสียงเบาหวิว

“เธอไม่ได้เห็นมันหรอก”

เจี่ยนหยู่หมินอาศัยว่าเขานั้นอายุมากกว่าเจี่ยนอีหลิงสิบเอ็ดปี ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธไม่ยอมรับว่าเขาร้องไห้เมื่อตอนที่เป็นเด็กได้อย่างมั่นใจ

หลังจากที่ฟังคำพูดของเจี่ยนหยู่หมินแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็หันกายจากไป

เพราะว่าไม่มีประโยชน์ที่จะโต้เถียงกับอีกฝ่าย

ทันทีที่เจี่ยนอีหลิงจากไปแล้วนั้น เจี่ยนหยู่หมินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หันกายกลับเข้าไปในห้อง

“พี่หยู่หมิน เมื่อกี้พี่ไปไหนมา ทำไมพี่ถึงหยุดเล่นกลางคัน”

ในห้อง เจี่ยนหยู่หมินกำลังเปิดประชุมทางวิดีโอ พูดคุยเรื่องเพลงใหม่กับสมาชิกในวงดนตรีของเขา