เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 162

大姐大 บทที่ 162 หอผู้ป่วยอันอบอุ่น 2

เมื่อเห็นว่าสุดท้ายเจี่ยนอีหลิงฟื้นแล้ว เจี่ยนหยู่เจี๋ยก็รีบตรงเข้าไปหา “น้องเป็นยังไงบ้าง น้องยังเจ็บอยู่ไหม”

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า

“น้องโกหกพี่อีกแล้ว เห็นชัดๆว่าลำไส้อักเสบจะต้องปวดมาก”

“ไม่ได้ปวด ไม่ต้องเสียใจ”

“เอ่อ พี่ไม่เสียใจก็ได้แต่น้องต้องรักษาอาการป่วยนี้ให้ดีแล้วก็หยุดวิ่งไปวิ่งมา” เจี่ยนหยู่เจี๋ยยอมรับอย่างจริงจัง

“อื้อ” เจี่ยนอีหลิงกล่าวอย่างเอาจริงเอาจังว่า “นายกลับบ้านไปก่อน”

ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใด หยูซีที่อยู่ข้างกายเจี่ยนอีหลิงเกิดความคิดขึ้นมาว่าการที่เจี่ยนอีหลิงบอกให้เจี่ยนหยู่เจี๋ยกลับบ้านไปก่อนนั้นเหมือนกับเป็น “ย่า” เพียงแต่ว่า “ย่า” คนนี้มีกลิ่นน้ำนมติดตัวอยู่บ้าง

“ไม่ พี่เลิกเรียนแล้ว” เจี่ยนหยู่เจี๋ยไม่ต้องการไปในตอนนี้ เขาต้องการที่จะอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวอีหลิงที่กำลังป่วยอยู่

เจี่ยนหยู่เจี๋ยได้โทรศัพท์ไปบอกครู ตอนที่คอยเจี่ยนอีหลิงตื่น

หลังจากที่เจี่ยนหยู่เจี๋ยตอบแล้ว เขาก็กวาดสายตาไปยังจ๋ายหวินเชิ่งที่อยู่ถัดไปด้วยความเป็นปฏิปักษ์และตื่นตัวฉายชัดอยู่ในดวงตา

หากชายคนนี้อยู่ที่นี่ เขาจากไปไม่ได้แน่นอน

หยูซีก้าวออกมาแล้วผลักไหล่เจี่ยนหยู่เจี๋ย “เชื่อน้องสาวของนายบ้าง กลับบ้านไปก่อน ฉันได้เรียกย่าเจี่ยนแล้ว และเธอก็จะมาถึงที่นี่เร็วๆนี้ ดังนั้นไม่ต้องกังวล”

เมื่อเจี่ยนอีหลิงเข้าโรงพยาบาลอีกคร้ง แน่นอนว่าหยูซีไม่กล้าที่จะไม่รายงานสถานการณ์ให้ผู้ใหญ่รู้ ดังนั้นหลังจากที่ได้พูดกับเจี่ยนหยู่เจี๋ยก่อนหน้านี้ เขาก็ได้โทรศัพท์ไปที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนและแจ้งเรื่องราวให้ย่าเจี่ยนฟัง

“แต่ฉันยังต้องการอยู่กับน้องสาวของฉันอีกสักพัก” เจี่ยนหยู่เจี๋ยยังไม่ต้องการที่จะไป

“ตาน่าเกลียด กลับไปนอน” เจี่ยนอีหลิงพูดกับเจี่ยนหยู่เจี๋ย

เจี่ยนหยู่เจี๋ยไม่ได้นอนทั้งคืนเมื่อคืน และวงสีดำสองวงใหญ่บนใบหน้าของเขาก็เห็นได้ชัด

หยูซียิ้ม “ดูสิ น้องสาวอีหลิงเกลียดนายแล้ว ทำไมนายไม่กลับไปที่เตียงนายละ อย่าปล่อยให้น้องสาวเป็นห่วงนาย”

เจี่ยนหยู่เจี๋ยต้องกลับไปแล้ว