เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 349

大姐大 บทที่ 349 เจี่ยนหยุ่นน่าวอารมณ์เสีย

เมื่อเจี่ยนอีหลิงลงมาจากชั้นบน เจี่ยนหยุ่นน่าวก็ได้ลุกขึ้นจะไปทักทายเธอ อย่างไรก็ตาม เจี่ยนหยู่หมินและเจี่ยนหยู่เจี๋ยได้ลุกขึ้นยืนก่อนหน้าเขาแล้ว

จากนั้น เขาก็เห็นเจี่ยนอีหลิงคุยกับทั้งสองคน เธอพยักหน้าเป็นครั้งคราวและพูดสองสามคำ เธอดูน่ารักน่าเอ็นดูอย่างไม่น่าเชื่อ

เจี่ยนหยุ่นน่าวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากตอนที่เขายังเป็นเด็ก และน้องสาวเขากำลังเกลี้ยกล่อมเขาด้วยหมากฝรั่งหมี

“หยุ่นน่าว หยุ่นน่าว อย่าร้องไห้ ไม่เป็นไรถ้ารถของเล่นพัง บอกหยุ่นเฉิงให้ซื้ออีกให้นายอีกคันสิ ฉันจะให้หมากฝรั่งหมีแก่นาย หยุ่นโม่แอบส่งมาให้ฉัน ฉันจะให้พวกมันแก่นายนะ ฉันยังไม่ได้กินพวกมันเลย แต่ว่าอย่าให้แม่รู้นะ แม่ไม่ให้กินขนม แม่บอกว่าจะตีฉัน”

มือขาวนุ่มยัดหมากฝรั่งหมีทั้งห่อเข้าใส่ในมือเขา จากนั้นเธอก็ฉีกยิ้ม เมื่อกลับไปตอนนั้น จะเห็นเธอฟันหลอ

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ความทรงจำได้แวบเข้ามา เขาก็กลายเป็นยืนห่างจากเธอไปไกลเสียแล้ว

เขาเป็นพี่ชายที่แท้จริงของอีหลิง… หยู่หมินและหยู่เจี๋ยเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องของเธอ…

แต่ตอนนี้… ความสัมพันธ์ของเขากับอีหลิงนั้นโดยพื้นฐานแล้วเหมือนไม่มีอยู่ อีหลิงคุยกับพวกเขามากกว่าที่เธอจะพูดกับเขา…

ภาพลักษณ์ของทั้งสามคนดูกลมกลืนกันและสวยงาม

จากนั้นเขาก็ดูที่เสื้อสเวตเตอร์ที่อีหลิงถักให้พวกเขา เจี่ยนหยุ่นน่าวอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงภาพมือเล็กๆของอีหลิงที่ถักทอทุกตะเข็บ ทันใดนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะอารมณ์เสีย

หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็นั่งระหว่างเจี่ยนหยุ่นโม่และเจี่ยนหยู่เจี๋ยโดยมีหยู่หมินนั่งตรงข้ามเธอ

เจี่ยนหยุ่นน่าวนั่งที่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ เขาไม่มีโอกาสได้ส่งอีหลิงอาหารที่เธอชอบด้วยซ้ำ

หลังอาหารกลางวัน เจี่ยนหยู่เจี๋ย เจี่ยนหยู่หมิน เจี่ยนหยุ่นโม่และเจี่ยนอีหลิงก็พากันไปเล่นเกม

ทั้งสี่คนได้ตั้งทีม มันเป็นจำนวนที่ลงตัว

สำหรับเจี่ยนหยุ่นเฉิง แม้ว่าเขาจะไม่ได้เล่นเกมกับพวกเขา แต่เขาก็ยังรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าอย่างไร เกมที่พวกเขาเล่นนั้นก็ได้รับการพัฒนาโดยบริษัทเขา

ทันใดนั้นเจี่ยนหยุ่นน่าวก็ไม่รู้จะไปที่ไหนอีกต่อไป เขาทำได้แค่ตรงไปที่มุมห้อง เพื่อทำแบบฝึกหัดฟื้นฟูมือตัวเองเท่านั้น พอเบื่อก็อ่านหนังสือ

อย่างไรก็ตาม คนทั้งสี่ที่เล่นเกมอยู่ตรงนั้นส่งเสียงดังมากจนยากที่จะไม่ให้เขาสนใจ

“อีหลิง รีบเข้าไปกันเถอะ ฆ่าพวกมันให้หมด”

“อาาา อีหลิงโปรดช่วยฉันด้วย ฉันถูกเซิร์กพวกนี้ล้อมแล้ว”

เมื่อใดก็ตามที่ เจี่ยนหยู่หมินเล่นเกม เขาลืมท่าทางการวางตัวของเขาโดยสิ้นเชิง เขาเริ่มตะโกนจนลมหมดปอด ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเขารู้สึกตื่นเต้นเขาก็สนใจอยู่กับตัวเองเท่านั้น

หากแฟนๆเห็นเขาแบบนี้ เขาอาจจะสูญเสียผู้ติดตามจำนวนมาก

“อีหลิง ไม่ต้องช่วยเขา เขาเป็นพวกอ่อนแอ เขาเป็นแค่อุปสรรค ไม่มีอะไรสูญเสียถ้าเขาตาย”

เจี่ยนหยู่เจี๋ยปฏิเสธที่จะช่วยพี่ชายของตัวเอง

“ขอโทษ นายแค่อิจฉาฉันละสิ”

“ทำไมผมต้องอิจฉา คะแนนของพี่ต่ำกว่าของผม”

“ไอ้เวร รอเดี๋ยวเถอะ”

ทั้งสองคนทะเลาะกันบ่อย

อย่างไรก็ตาม สุดท้าย เจี่ยนอีหลิงก็ได้ไปช่วยเจี่ยนหยู่หมินในเกม สิ่งนี้ทำให้ เจี่ยนหยู่หมินมีความสุขอย่างมากมาย

จากนั้น เจี่ยนหยู่เจี๋ยก็พบว่าเจี่ยนหยุ่นโม่ไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ “เฮ้ หยุ่นโม่ นายเอาแต่ตามอีหลิงไปทั่วไม่ได้นะ นายเดินคนเดียวไม่ได้เหรอ”

ผ่านไปสักพัก เจี่ยนหยู่เจี๋ยก็พบว่าเจี่ยนหยุ่นโม่ติดตามเจี่ยนอีหลิงมาตลอด ยิ่งไปกว่านั้น เขาเพียงแต่รับแต่ความช่วยเหลือ เขาไม่มีการฆ่าแม้แต่ครั้งเดียว

อ่า… นี่คือสาเหตุที่เขาขโมยอีหลิงจากหยุ่นโม่ไม่ได้…

เมื่อไหร่หยุ่นโม่จะกลับต่างประเทศสักทีนะ