เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 37

大姐大 บทที่ 37: พบพาน

เขตหมู่บ้านบ้านชาน อำเภอต้งเฉิง เมืองเหิงเหย่วน

มีเพียงอาคารสองหลังเท่านั้นที่อยู่บริเวณนี้ ทั้งสองหลังมีการออกแบบที่ดูภูมิฐานและคลาสสิค บ้านหนึ่งเป็นของตระกูลหยู และอีกบ้านเป็นของตระกูลเจี่ยน

ทั้งสองตระกูลนี้เป็นสองตระกูลที่ยิ่งใหญ่และโดดเด่นที่สุดในเมืองเหิงเหยิ่วน ทั้งคู่ต่างมีประวัติความเป็นมายาวนาน

ในเวลานี้ได้เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยบนถนนหน้าบ้านสองหลังนี้ เมื่อรถคันหนึ่งชนท้ายรถอีกคันหนึ่ง

ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแต่ว่าเกิดการกีดขวางการจราจรไม่สามารถสัญจรได้

ย่าเจี่ยนและเจี่ยนอีหลิงซึ่งกำลังกลับบ้านถูกกีดขวางอยู่กลางถนน

เมื่อเห็นว่ามีระยะห่างจากประตูบ้านไม่มากนัก ย่าเจี่ยนจึงพาเจี่ยนอีหลิงลงจากรถและเดินกลับบ้าน

เมื่อเจี่ยนอีหลิงเดินผ่านบริเวณที่เกิดอุบัติเหตุ เธอก็เห็นรถสปอร์ตสองคันชนกัน

คันที่อยู่ด้านหลังเป็นสีแดงแสบตา ส่วนคันที่อยู่ด้านหน้าเป็นสีเขียวที่แสบตามากกว่า

คนขับรถสปอร์ตสีเขียวกำลังยืนพิงหน้าต่างในเวลานั้น การเคลื่อนไหวของเขาดูผ่อนคลายและเกียจคร้าน

ในการเหลือบมองครั้งแรกเธอไม่เห็นใบหน้าของชายคนนั้น เธอเพียงแค่คิดว่าชายคนนั้นผอมและสมส่วน

เสื้อผ้าของเขาสวมใส่อย่างไม่ใส่ใจดีนัก เสื้อเชิร์ตก็ไม่ได้กลัดกระดุมหลายเม็ด

ไม่รู้ว่าเขาสังเกตเห็นการจับจ้องของเจี่ยนอีหลิงได้อย่างไร ชายคนนั้นพลันหันหน้าและสบสายตากับเจี่ยนอีหลิง

เป็นเขา

เจี่ยนอีหลิงจำชายคนนั้นได้ภายในพริบตา เขาเป็นคนที่หิวโหยที่อยู่ตรงระเบียงของโรงพยาบาลในวันนั้น

เมื่อจ๋ายหวินเชิ่งเห็นเจี่ยนอีหลิง มุมปากของเขาก็พลันยกขึ้น

แน่นอนว่าเขาก็จำเจี่ยนอีหลิงได้เหมือนกัน

เจี่ยนอีหลิงรีบดึงสายตาของเธอกลับ

หยูซีเดินเข้าไปหาและก็พบว่าจ๋ายหวินเชิ่งกำลังมองด้วยความหลงไหลอะไรบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงมองตามสายตาของจ๋ายหวินเชิ่ง

ย่าเจี่ยนกับเจี่ยนอีหลิงไม่ใช่หรือไง

คนชรากับเด็ก นายท่านเชิ่งจ้องมองพวกเขาไปเพื่ออะไรกัน