เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 40

大姐大 บทที่ 40: ลูกพี่ลูกน้องเจี่ยนหยู่เจี๋ย

หัวใจความเป็นหญิงของเธอสั่นคลอนอีกครั้ง เมื่อเธอคิดถึงลูกสาวที่นิสัยดีและฉลาดมีอนาคตที่ไม่มีขีดจำกัด

เหอเยี่ยนหยุดพูด และเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มนวลเกลี้ยกล่อมว่า “อย่าคิดมากเกินไป ป้าทำทุกอย่างนี้ก็เพื่อลูกสาวไม่ใช่เหรอ ลูกสาวป้าไม่เพียงแต่จะเป็นคนสวย ทั้งยังฉลาด และมีพรสวรรค์ ลูกสาวป้าควรมีโอกาสที่จะได้โดดเด่นท่ามกลางคนรอบข้าง ใช่แล้ว ถ้าเป็นเพราะว่ามีปัญหาเรื่องเงินทองและไม่มีโอกาสที่จะเข้าไปในโรงเรียนที่ดีหรือเข้าไปในมหาวิทยาลัยที่ดี นั่นก็จะเป็นเรื่องที่น่าเสียใจที่สุดในชีวิตของลูกสาวป้า ดูสิ ลูกสาวป้าตอนนี้ไม่เพียงแต่มีผลการเรียนดีเยี่ยม เธอยังคงมีเพื่อนมากมายที่มาจากตระกูลที่โดดเด่น อนาคตของลูกสาวป้าสดใสมาก”

คำพูดของเหอเยี่ยนประสบความสำเร็จในการชักจูงหญิงวัยกลางคน และลูกสาวของเธอก็เป็นจุดอ่อนของเธอ

“ฉันรู้ ฉันเต็มใจที่จะทำทุกอย่างก็เพื่ออนาคตของลูกสาวฉัน ส่วนสิ่งที่ฉันเป็นหนี้บุณคุณนายท่านกับนายหญิง ฉันจะชดเชยให้พวกเขาในชาติหน้า”

เหอเยี่ยนพึงพอใจมาก “ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็ทำตามนี้ไปก่อน ตอนนี้ฉันยังอยู่ที่บ้านเก่า ฉันจะไปหาเด็กคนนี้อีกครั้งดูว่าในน้ำเต้าของเธอมียาอะไรขาย*”

ผู้แปล * มีความคิด/แผนอะไรอยู่ในใจ มีอะไรจะมาแสดง

เหอเยี่ยนวางสายหลังจากที่พูดจบ

เดิมทีเธอโทรหาป้าโม่เพื่อที่จะถามถึงเหตุผลที่อยู่ดีๆ เจี่ยนอีหลิงก็เปลี่ยนทัศนคติไป

สุดท้ายป้าโม่ก็ไม่มีประโยชน์ เธอต้องพึ่งพาตนเอง

###

ที่โต๊ะอาหาร เจี่ยนอีหลิงก็ได้พบกับหนึ่งในลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นครั้งแรก เจี่ยนหยู่เจี๋ย

เจี่ยนหยู่เจี๋ยและเจี่ยนหยุ่นน่าวมีอายุเท่ากัน ทั้งคู่มีอายุสิบเจ็ดปี

หากไม่รวมถึงเจี่ยนอีหลิง ทั้งสองคนนี้จะเป็นคนที่มีอายุน้อยที่สุดในบรรดาหลานของตระกูลเจี่ยน และพวกเขาก็มีอายุน้อยกว่าพี่ชายคนอื่นๆหลายปี

หลานคนอื่นๆของตระกูลเจี่ยนล้วนอยู่ในวัยยี่สิบขึ้น

ตอนแรกพวกเขาไม่มีใครต้องการที่จะมีลูกอีก แต่ว่าย่าเจี่ยนต้องการที่จะอุ้มหลานสาวและเธอก็ได้พูดตลอดมาในช่วงตรุษจีนทุกปี ดังนั้นพี่ใหญ่เจี่ยนชูฉิน กับน้องรองเจี่ยนชูหง จึงต้องทำงานหนักอีกครั้ง

ผลลัพธ์ก็คือได้หลานชายมาอีกสองคนในปีเดียวกัน

ในตอนนั้นทุกคนได้ยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว และย่าเจี่ยนก็ได้ยอมรับชะตากรรมของเธอเช่นกัน

มีเพียงโอกาสไม่กี่ครั้งเหมือนเช่นครั้งนี้ที่ไม่มีใครจะมาแย่งชิงกับเขา

ดังนั้นเจี่ยนหยู่เจี๋ยจึงถือโอกาสนี้เข้าใกล้ชิดกับน้องสาวของเขา

เจี่ยนอีหลิงก็ยิ้มตอบกลับให้เจี่ยนหยู่เจี๋ยเช่นกัน

รอยยิ้มนั้นอ่อนจาง แต่น่ารักเป็นพิเศษในสายตาของเจี่ยนหยู่เจี๋ย

เจี่ยนหยู่เจี๋ยนั่งถัดจากเจี่ยนอีหลิงในขณะที่กินข้าง และคอยหยิบผักให้กับเจี่ยนอีหลิง

“น้องอีหลิง น้องต้องกินให้เยอะๆ จะได้ตัวสูงขึ้น ตอนที่พี่อายุสิบห้า พี่สูงกว่าน้องครึ่งหัวในตอนนี้แล้ว”

เจี่ยนอีหลิงเป็นเด็กตัวเล็กคนหนึ่งในเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ

ทั้งที่เธออยู่มัธยมปลายแล้ว แต่เธอยังดูเหมือนเด็กมัธยมต้น

“ใช่ ใช่ ใช่ เซี่ยวหลิงจำเป็นต้องกินเยอะๆ ไม่ต้องควบคุมน้ำหนักรักษาหุ่น หลานยังเด็ก ยังไม่สายที่จะมาดูแลรูปร่างตอนที่โตแล้ว” เหอเยี่ยนก็รีบให้คำแนะนำเช่นกัน