เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 41

เจี่ยนอีหลิงทานข้าวปลาอาหารอย่างจริงจัง

ไม่ว่าเหอเยี่ยนที่อยู่ถัดจากเธอไปจะพูดอะไร เธอไม่ตอบ

เจี่ยนอีหลิงมีสมาธิดีมากและสามารถจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เธอกำลังทำได้ในสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังโดยไม่ถูกรบกวน

ยิ่งเหอเยี่ยนพูดมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกรันทด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั้นเป็นตัวตลก

อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถทำอะไรกับเจี่ยนอีหลิงได้

หลังจากทานอาหารเย็นแล้ว ทุกคนก็ไปที่ลานบ้านเพื่อนั่งดื่มชาด้วยกัน

นี่เป็นความเคยชินของปู่เจี่ยนย่าเจี่ยน ซึ่งลูกๆหลานก็ต้องทำตามนั้นเมื่อพวกเขามาที่บ้านเก่า

ในขณะเดียวกันก็จะได้เป็นโอกาสชื่นชมกล้วยไม้ที่ปู่เจี่ยนรัก

ลานบ้านของบ้านเก่าเดิมทีเป็นสไตล์ยุโรป แต่เพราะว่าปู่เจี่ยนชอบดอกกล้วยไม้ เขาจึงหมกมุ่นอยู่กับการปลูกกล้วยไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาเกษียณ

ดังนั้นสวนสไตล์จีนขนาดเล็กจึงถูกสร้างขึ้นมาโดยเจตนาในสนามหญ้าซึ่งไม่สอดคล้องกับสไตล์โดยรวมของบ้านเก่า โต๊ไม้มะฮอกกานี เก้าอี้ ชุดน้ำชาสไตล์จีนถูกจัดวางไว้ภายใน และมีกล้วยไม้ที่มีค่าจัดวางอยู่อยู่ข้างๆ

“น้องอีหลิงดูที่มือฉันสิ เห็นไหมว่าไม่มีอะไร”

เจี่ยนหยู่เจี๋ยยกมือให้เจี่ยนอีหลิงดู

มือของเขาทั้งคู่นั้นเรียวยาวและสวย

เขาพลิกมือให้เจี่นอีหลิงดูทั้งฝ่ามือและหลังมือ จากนั้นก็พลิกมือวูบ ทันใดนั้นก็มีดอกกุหลาบสีแดงปรากฏขึ้นในมือ

จากนั้นกุหลาบก็ลุกไหม้ เมื่อเปลวเพลิงดับลงก็ปรากฏว่ามีพวงกุญแจพิเศษซึ่งมียูนิคอร์นตัวเล็กน่ารักแขวนอยู่ปรากฏขึ้นในมือ

เจี่ยนหยู่เจี๋ยยื่นส่งพวงกุญแจให้กับเจี่ยนอีหลิง “พี่ให้น้อง”