เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 439

บทที่ 439 นายท่านเพิ่งเกิดความกังวล 1

“เธอไปกับพวกเขาไม่ได้” อันหยางร้องตะโกนออกมาใส่เงี่ยนอีหลิง

อันหยางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่รู้ว่าคนเหล่านี้เป็นใคร

แต่ทว่าเขารู้ว่าคนเหล่านี้เป็นอันตราย เขารู้ว่าเจียนอีหลิงต้องไม่ไปกับกลุ่มคนที่อันตรายเช่นนี้

อันหยางพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากการจับของชายข้างกายอีกฝ่าย ใบหน้าเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนให้หลุด

เงี่ยนอีหลิงเหลือบมองอันหยางที่พยายามจะดิ้นให้หลุดอย่างสิ้นหวัง จากนั้น เธอก็เหลือบมองไปที่หูเจียวเจียว หูเจียวเจียวนั้นตกอยู่ในภาวะตื่นตระหนก เธอไม่รู้ว่าต้องทําอย่างไร

“ฉันจะตกลงกับพวกเขาเอง” เจียนอีหลิงพูดกับทั้งสองคน แม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ท่าทางของเธอก็เย็นชาและเยือกเย็นในขณะที่เธอพูดแบบนี้

จากนั้นเจี้ยนอีหลิงก็หันไปพูดกับชายที่อยู่ตรงหน้า “ไปกันเถอะ”

“คุณหนูอีหลิงเป็นคนฉลาดจริงๆ ผมชอบคุยกับคนฉลาด ผมไม่จําเป็นต้องเสียเวลาหรือทําอะไรโดยไม่จําเป็น” ชายคนนั้นแสดงความคิดเห็นด้วยรอยยิ้ม

อันหยางมองไปยังเงี่ยนอีหลิงที่ถูกพาตัวไป เขาโกรธและกังวลในเวลาเดียวกัน

ถ้าเขารู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาควรจะพาลูกน้องเขามาด้วย ถ้าเขาทําเช่นนั้น อย่างน้อย เขาก็จะสามารถตอบโต้ได้บ้าง แต่ตอนนี้เขาทําอะไรไม่ได้เลย

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าลูกน้องเขาจะอยู่ที่นั่น นั่นก็ยังเป็นเรื่องยากสําหรับพวกเขาที่จะต่อสู้กลับคนที่ล้อมรอบพวกเขานั้นเป็นมืออาชีพ เป็นไปได้ยากมากที่พวกเขาจะสามารถช่วยเจียนอีหลิงได้

แต่ไม่ว่าอย่างไร ความตั้งใจที่จะช่วยของเขาก็ได้ถูกส่งไปยังเงี่ยนอีหลิงแล้ว

เจียนอีหลิงติดตามคนเหล่านี้ไปยังทางเข้าโรงเรียนแล้วขึ้นรถของพวกเขาไป

มีคนสองสามคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพื่อดูอันหยางและหูเจียวเจียว หลังจากที่เจียนอีหลิงถูกนําตัวไปทั้งสองคนก็ได้รับการปล่อยตัวพ้นจากการควบคุมตัว

ทันทีที่พวกเขาได้รับการปล่อยตัว อันหยางก็รีบโทรศัพท์ไปขอความช่วยเหลือ

แต่ทว่า ไม่มีใครในรายชื่อผู้ติดต่อของเขาที่สามารถช่วยเขาได้

อันหยางโกรธมากจนถึงกับกระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

“เชี่ยเอ้ย”

อันหยางเริ่มสาปแช่งด้วยความโกรธ

หูเจียวเจียวก็อยู่ในภาวะตึงเครียดและตื่นตระหนกเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตาม เธอจําได้ว่าตัว ธอได้บันทึกข้อมูลติดต่อของหลัวจิ๋วเอินไว้ ดังนั้นเธอจึงโทรหาหลัวซิ่วเอินทันที และบอกกับเธอว่าเจียนอีหลิงเพิ่งถูกพาตัวไป

หลังจากนั้นหูเจียวเจียวก็วิ่งไปที่สํานักงานอธิการบดี เธอรายงานเหตุการณ์ต่ออาจารย์ใหญ่

พ่อแม่ของเงี่ยนอีหลิงก็ได้รับการติดต่อเช่นกัน

เมื่ออาจารย์ใหญ่ได้ยินเรื่องนี้ก็ตกใจและหวาดวิตก

ไม่ใช่เรื่องเล็กที่นักเรียนถูกลักพาตัวไปจากโรงเรียนของพวกเขา พวกเขาติดต่อทุกคนทันทีที่ทําได้

ครึ่งชั่วโมงก่อน

ที่คฤหาสน์ตระกูลหยู

บอดี้การ์ดของจํายหวินเพิ่งมารายงานให้กับอีกฝ่าย “นายท่านเชิง คนที่ตามเราไปที่เมืองถงไห้ได้ติดตามเรากลับมาที่เมืองเหิงหยวน”

เมื่อพวกเขาอยู่ในเมืองถึงไห่ คนของจํายหวินเพิ่งได้ค้นพบร่องรอยของอีกฝ่ายแล้ว

หลังจากที่พวกเขาค้นพบคนพวกนี้แล้ว พวกเขาก็เริ่มเฝ้าดูอีกฝ่ายอย่างใกล้ชิดเช่นเดียวกัน

“อือ” จํายหวินเพิ่งตอบกลับ เขาไม่สนใจสิ่งที่บอดี้การ์ดกําลังบอก

“แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนพวกเราจะเข้าใจผิด ตอนแรกพวกเราคิดว่าพวกเขากําลังติดตามพวกเรา แต่ทว่าพวกเราเพิ่งค้นพบว่าพวกนั้นไม่ได้กําหนดเป้าหมายเป็นพวกเรา แต่เป็นเป้าหมายที่พวกนั้นกําลังติดตามอยู่ได้อยู่กับพวกเราในเวลานั้น”

จํายหวินเพิ่งลืมตาและมองไปที่บอดี้การ์ด

“พวกนั้นกําลังติดตามใครอยู่”

“เป็นเพื่อนร่วมทีมของท่าน เจี๋ยนอีหลิง เมื่อกี้คนที่เราส่งไปเฝ้าอีกฝ่ายบอกว่าพวกเขาไปที่โรงเรียนมัธยมปลายเชิงหัว”

“พูดอีกที่ซิ”

“คือว่า… พวกเขาไปที่โรงเรียนมัธยมปลายเชิงหัว…”

บอดี้การ์ดของจํายหวินเพิ่งตกตะลึงกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของนายท่านเชิง

นายท่านเพิ่งที่พวกเขารู้จักมักไม่แยแสกับทุกสิ่ง

“ไปที่โรงเรียนมัธยมปลายเชิงหัว”

จํายหวินเชิงลุกขึ้นทันที

บอดี้การ์ดของเขารีบวิ่งตามอีกฝ่าย

เมื่อจํายหวินเพิ่งมาถึงโรงเรียนมัธยมปลายเชิงหัวพร้อมกับคนของเขาเจียนอีหลิงก็ถูกนําตัวไปแล้ว

อันหยางและหูเจียวเจียวโดดเรียนเพื่อไปตามหาเจียนอีหลิง

จํายหวินเพิ่งคว้าคอเสื้ออันหยางแล้วถามว่า “เธออยู่ที่ไหน”

บทที่ 440 นายท่านเพิ่งเกิดความกังวล 2