เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 467

บทที่ 467 เรื่องที่สําคัญสูงสุดของตระกูลจําย

ท่านผู้เฒ่าจํายค่อนข้างประทับใจเจียนอีหลิงอย่างลึกซึ้ง

“ใช่” ลูกน้องเขาตอบยืนยัน

“นี่” ท่านผู้เฒ่าจ่ายตะลึง ก่อนที่เขาจะคืนสติกลับมา นี่เป็นเรื่องที่น่าสงสัย “แต่… ไอ้เด็กเหลือขอนั่นมอบจี้หยกประจําตระกูลของเราให้เด็กหญิงคนนั้นจริงๆเหรอ”

ดูเหมือนว่าท่านผู้เฒ่าจํายสงสัยว่าตนเองกําลังฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า

“แต่… นั่นไม่สมเหตุสมผลเลย ตอนนั้น ไอ้เด็กเหลือขอนั่นไม่ยอมให้ฉันชิงตัวเธอมา เจ้า นั่นโกรธฉันด้วยซ้ํา เขาไม่ยอมให้ฉันไต่ถามเธอด้วย ว่าไปแล้ว เจ้านั่นไม่อยากให้ฉันพูดถึงเธอด้วยซ้ํา”

ในเวลานั้นท่านผู้เฒ่าจํายต้องการชิงตัวเจียนอีหลิงเข้ามาอยู่ในตระกูลเขาจริงๆ

เป็นผลให้เขาต้องปะทะกับหลานชายของตนเอง

“ไม่ ไม่ ตรวจสอบเรื่องนี้ให้ฉัน ฉันต้องหาว่าจี้ที่เธอใส่นั้นเป็นจี้จากตระกูลจํายของเราจริงหรือไม่

ท่านผู้เฒ่าจํายรู้สึกเบิกบาน เขาไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีก

นี่คือเรื่องสําคัญสูงสุดของตระกูลจําย

หากเป็นจี้หยกมอร์นิ่งฟรอสของตระกูลจ่ายจริงๆ ก็จะมีเพียงจ๋ายหวินเชิ่งคนเดียวเท่านั้นที่จะยกให้คนอื่นได้

และถ้าจ๋ายหวินเชิ่งมอบงี้นี้ให้เธอ นั่นไม่หมายความว่าเธอจะต้องมาเป็นหลานสะใภ้ในอนาคตของตระกูลเหรอ

นั่นหมายความว่าหลานชายเขาจะแต่งงานเร็วๆนี้ เหลนชายของเขาก็ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วเช่นกันคราวนี้

ท่านผู้เฒ่าจ่ายตาเป็นประกาย เขาปรารถนาสิ่งนี้มาหลายปีแล้ว ในที่สุดความปรารถนาเขาก็เป็นจริง

“ไม่ ทําอย่างนี้ไม่ได้ ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง” ท่านผู้เฒ่าจํายสรุป มันจะเร็วที่สุดถ้าเขายืนยันเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เขาไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว

ฉินหยุฝานไม่คิดว่าจะได้เห็นเจี่ยนอีหลิงในสถานที่แบบนี้

ในห้องสุดหรูของ KTV

เจี่ยนอีหลิงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องเก็บของ

ฉินหยูฝานหรี่ตาลงครู่หนึ่ง จากนั้น เธอก็เห็นผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ตรงข้ามกับเจียนอีหลิง

เธอรู้จักผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนนั้นชื่อต้านหยู่โหรว เธอเป็นหญิงสาวจากตระกูลต้าน

ตระกูลต้านคุ้นเคยกับตระกูลฉิน

อย่างไรก็ตามฉินหยูฝานไม่ได้เป็นเพื่อนกับเธออย่างแท้จริง แม้ว่าทั้งสองคนจะรู้จักกันมาเป็นเวลานาน แต่เธอก็ยังไม่อยากเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเธอทั้งสองอยู่ในแวดวงเดียวกัน พวกเธอทั้งสองจึงรู้จักกัน ปกติจะทักทายกันเมื่อเจอหน้ากัน

มิสหยู่โหรวอยู่ที่งานเลี้ยงตระกูลฉิน

หลังจากนั้นเธอก็ส่งข้อความถึงฉินหยูฝาน เธอต้องการยุยงฉินหยูฝานให้จัดการกับเจี่ยนอีหลิง อย่างไรก็ตาม ฉินหยูฝานปฏิเสธเธออย่างตรงไปตรงมา

อย่างไรก็ตามในตอนนี้ ต้านหยู่โหรวมีคนมากมายอยู่กับเธอ พวกเขารายล้อมเจี่ยนอีหลิง ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกําลังจะเกิดขึ้น

ฉินหยฝานรู้ว่าเจียนอีหลิงไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ดีนัก

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปยุ่งด้วย พูดตรงๆว่าเจียนอีหลิงค่อนข้างงี่เง่า มิฉะนั้นต้านหยู่โหรวจะจัดการพาเธอมาที่นี่ตั้งแต่แรกได้อย่างไร?

ถ้าเธอไม่โง่ แล้วทําไมเธอถึงตามต้านหยู่โหรวมายังสถานที่แบบนี้?

ยิ่งไปกว่านั้น เธออยู่ที่นี่คนเดียว

เธอพาตัวเองเข้ามาอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น ตอนนี้เธอต้องเผชิญกับกลุ่มที่ไม่เป็นมิตรต่อหน้าเธอ

ฉินหยุฝานมีความประทับต่อเจียนอีหลิงน้อยมาก เป็นผลให้เธอไม่คิดว่าตัวเองจะมีหน้าที่ต้องช่วยเหลืออีกฝ่าย

ต้านหยู่โหรวก้าวมายังตรงหน้า เธอพูดราวกับว่าเธอกําลังวางแผนที่จะเอาชนะใจฉินหยูฝาน “พี่ฝาน โปรดวางใจ ฉันผิดที่ถามคําถามแบบนั้นเมื่อครั้งนั้น ฉันจะรับผิดชอบในสิ่งที่ทํา ฉันแค่ขอให้เธอมาชมดูความสนุก”

“สนุกเหรอ? นี่ไม่สนุกเลย อย่างไรก็ตามมันค่อนข้างชวนขบขัน ฉันอยากรู้ว่าใครกันที่มอบความกล้าให้เธอทําเรื่องแบบนี้” ฉินหยูฝานถาม ดวงตาของเธอมีแววดูถูกเหยียดหยามและน้ําเสียงเธอก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ

“ไม่… พี่ฝาน เรา” ต้านหยู่โหรวพยายามอธิบายอย่างกระวนกระวาย