เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 471

บทที่ 471 เงี่ยนอีหลิงเปิดโปงความจริง 2

คําพูดของเงี่ยนอีหลิงทําให้ต้านหยู่โหรวเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

เธอรีบปกปิดความประหลาดใจในดวงตาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตาม ฉินหยูฝานก็ยังคงเห็นปฏิกิริยาของเธอ

“เธอวางกับดักฉัน ไม่ใช่เงี่ยนอีหลิงงั้นเหรอ?”

ฉินหยูฝานดวงตาเย็นชา ดวงตาของเธอดูราวกับอุณหภูมิภายในโรงน้ําแข็ง

“อะไรกัน? ไม่มีทาง พี่ฝาน ฉันจะทําร้ายเธอได้ยังไง? ฉันต้องการช่วยเธอตลอดเวลา ฉันต้องการช่วยให้เธอให้ได้หัวใจและความเสน่หาจากนายท่านเชิง ฉันไม่เคยทําอะไรเลย” ต้านหยู่โหรวรีบอธิบาย

ในตอนนี้ ต้านหยู่โหรวไม่มีท่าที่มั่นใจเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป แต่เธอดูเหมือนลูกหมาที่กระดิกหางเพื่อเอาใจเจ้านาย

เจียนอีหลิงพบความผิดพลาดในคําพูดของต้านหยู่โหรวอย่างรวดเร็ว “เธอได้ติ ดต่อจํายหวินเพิ่งเรียบร้อยแล้ว”

ต้านหยู่โหรวได้ถือโอกาสติดต่อจํายหวินเชิงแล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอหวังว่าจะได้บรรลุอะไรบางอย่าง

และนี่คือสิ่งที่ฉันหยุฝานสามารถถามจํายหวินเพิ่งได้ จํายหวินเชิงย่อมต้องมาถึงเร็วพออยู่แล้ว

ต้านหยู่โหรวมองไปที่เงี่ยนอีหลิงอย่างไม่เชื่อสายตา

การกระทําและคําพูดของเจียนอีหลิงเกินความคาดหมายเธอไปมาก

เมื่อเผชิญกับการคุกคาม มีหรือที่ผู้หญิงธรรมดาๆจะไม่หวาดกลัวและหวั่นผวาเหรอ?

แต่ทําไมเงี่ยนอีหลิงถึงเยือกเย็นขนาดนั้น? แล้วทําไมเธอถึงพูดให้ฉันหยุฝานด้วย?

ไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าเธอจะจัดการกับฉินหยูผ่าน

จากนั้นฉินหยูฝานก็หัวเราะออกมาเช่นเดียวกัน เธอตั้งถามต้านหยู่โหรวว่า “เธอคิดจะทําร้ายฉันเหรอ? หรือเธอกําลังวางแผนที่จะทําร้ายความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจํายกับตระกูลฉิน?”

ฉินหยูฝานมีรอยยิ้มที่ค่อนข้างดูถูก ดูเหมือนว่าเธอจะเหยียดหยามกลวิธีที่ต้านหยู่โหรวใช้

เมื่อเธอเห็นการเหยียดหยามในสายตาของฉันหยุฝาน ต้านหยู่โหรวก็เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ไม่จําเป็นต้องให้เธอเสแสร้งอีกต่อไป เธอไม่สามารถแสร้งทําต่อไปได้อีกแล้ว

“ฉินหยุฝาน เธอเป็นใครถึงมองมาที่ฉันด้วยสายตาแบบนั้น ฉันเป็นมนุษย์ที่มีชีวิตและมีลมหายใจฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของเธอ ฉันไม่ใช่หมาของเธอ”

“เธอกําลังพูดถึงอะไร? ใครปฏิบัติกับเธอเหมือนสัตว์เลี้ยง?” ฉินหยูฝานถามพร้อมกับขมวดคิ้วเธอค่อนข้างแปลกใจที่จู่ๆสีหน้าของต้านหยู่โหรวก็กลับกลายเป็นรุนแรงและมุ่งร้าย

“แล้วยังไง? ฉันไม่คู่ควรแม้ที่จะเป็นหมาของเธอเลยงั้นเหรอ” ต้านหยู่โหรวหัวเราะ “ก็ใช่ นั่นก็มีเหตุผลเธอคือหญิงสาวจากตระกูลฉิน เธอเกิดมาพร้อมกับพลังอํานาจ เธอเกิดมาพร้อมกับช้อนเงินในปาก”

“ตระกูลของเธอก็มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักในเปยจิงเช่นกัน เธอไม่จําเป็นต้องมองตัวเองแบบนั้น”

“มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักในเปยจึงงั้นเหรอ? พวกเราพึ่งพิงตระกูลฉินตั้งแต่ฉันยังเด็ก พ่อแม่ฉันขอให้ฉันเป็นเพื่อนกับเธอ พวกเขาขอให้ฉันทําดีกับเธอ พวกเขาบอกฉันว่าครอบครัวของเราขึ้นอยู่กับครอบครัวของเธอ ถ้าฉันทําให้เธอขุ่นเคือง ครอบครัวของเราจะพังทลาย ดังนั้นฉันจึงติดตามเธอทุกวันเหมือนหมา เมื่อเธอมีความสุขฉันก็จะกระดิกหาง เมื่อเธอไม่มีความสุขฉันก็จะกลัวมากและซุกอยู่ในมุม ฉันกลัวว่าฉันจะเป็นคนที่ทําผิด”

ต้านหยู่โหรวอายุเท่ากันกับฉินหยูฝาน ก่อนที่ฉินหยูฝานจะหยุดเรียน เธอก็ได้เรียนกับต้านหยู่โหรวมาก่อน

ทุกวันก่อนออกจากบ้าน แทนที่จะบอกเธอให้อยู่อย่างปลอดภัย พ่อแม่เธอกลับบอกให้เธอทําดีกับฉินหยูผ่าน

และเธอก็ฟังพ่อแม่ เธอติดตามฉินหยูฝานไปทุกที่

อย่างไรก็ตามฉินหยุฝานไม่เคยแม้แต่จะมองเธอจริงๆสักครั้ง

ในสายตาของฉันหยุฝานเธอคือตัวตนที่ไม่จําเป็น

ต้านหยู่โหรวไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรกับชีวิตของตนเองอีกต่อไป

เธอไม่ต้องการติดตามฉินหยูฝานอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม แม่และพ่อเธอไม่ยอมให้เธอทําอย่างนั้น

พวกเขาบอกเธอว่าเธอต้องรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับฉินหยุฝาน

อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้ว่าต้องทําอะไรเพื่อให้ฉันหยุฝานมีความสุข