เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 547

บทที่ 547 งานเลี้ยงวันเกิด 3

เจี่ยนชูฉิงลุกขึ้นไปทักทายแขก ไม่ว่าจะเป็นแขกของลูกสาวหรือไม่ก็ตาม

” ท่านผู้อาวุโสหวิน ผมดีใจมากที่ท่านสามารถมาร่วมงานวันเกิดลูกสาวผมได้ครับ”

“คนอื่นคนไกลที่ไหนกัน คุณหนูเจี่ยนกับฉันรู้จักกันมาตั้งปีแล้ว ฉันได้เรียนรู้ข้อมูลเชิงลึกทางการแพทย์ใหม่ๆจากเธอมากมายเลย” ท่านผู้เฒ่าหวินไม่ได้ปิดบังว่าเขามีความชื่นชมต่อเจียนอีหลิง

” งั้นท่านผู้เฒ่าหวินก็อยู่ในวงการแพทย์ด้วยเหรอ”

“ใช่ ตอนนี้ฉันเกษียณแล้ว เมื่อฉันยังเด็กฉันชอบคิดเรื่องพวกนี้” ท่านผู้เฒ่าหวินตอบ

ไม่น่าแปลกใจ ในเมื่อตอนนี้ลูกสาวเขาก็กำลังเรียนแพทย์อยู่

ก็แค่หมอแก่ๆธรรมดาคนหนึ่ง

เวินเฉิงมองไปยังท่านผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าเขา ทำไมเขาจึงรู้สึกเหมือนกับว่าคุ้นเคยอยู่บ้าง

“ท่านผู้เฒ่าหวินมีชื่อเดียวที่มีอักขระ *** ใช่หรือไม่ครับ” (* #4 ซง ต้นสน)

คำถามของเหวินเฉิง ทำให้ทุกคนประหลาดใจเล็กน้อย

แซ่หวิน ชื่อเดี่ยว ซึ่ง

หวินซง…

นั่นไม่ใช่

ท่านผู้เฒ่าหวินยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่คิดว่าว่าคุณคนนี้จะจำฉันได้ด้วยเหรอ”

ใช่เขาจริงๆ

เหวินเฉิงพูดด้วยความตื่นเต้น “ไม่คิดว่าจะเป็นท่านผู้เฒ่าจริงๆ”

เหวินเฉิงไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้พบกับผู้อาวุโสแห่งวงการที่งานเลี้ยงวันเกิดของหลานสาว

เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของเวินเฉิง คนอื่นในห้องสูทต่างก็ตกใจมากขึ้นไปอีก

คนนี้จริงแล้วก็คือ หวินซง ท่านผู้เฒ่าหวินงั้นเหรอ?

ใช่ชิงเยว่ก็เคยได้ยินชื่อท่านผู้เฒ่าหวินเช่นเดียวกัน

เขาเป็นตัวตนที่หนักดุจเขาไท่ซานสุกใสดุจดาวกระบวยใหญ่*ในวงการแพทย์ (สำนวน เจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่)

นี่ไม่น่าจะเป็นไปได้?

ท่านผู้เฒ่าหวินที่มีสถานะสูงส่งขนาดนั้น มาที่นี่เพื่ออวยพรวันเกิดให้เจี้ยนอีหลิงเป็นพิเศษนั้นเหรอ?

นี่พวกเขาอยู่ห่างกันไปตั้งหลายชั่วอายุคนเชียวนะ

ใช่ซิงเยว่คิดว่านี่ช่างเหลือเชื่อเกินไป

แม้แต่คนตระกูลเจี้ยนก็ยังคิดว่าเรื่องนี้ค่อนข้างน่าประหลาดใจ

เจี่ยนหยุ่นเฉิงและเจี่ยนอี้เฉินก็ยังเคยได้ยินชื่อหวินซง ที่เป็นคนรุ่นเก่า

เจี่ยนหยู่เจี้ยมีรอยยิ้มบนใบหน้า น้องสาวยอดเยี่ยมมาโดยตลอด

มีเพียงเจี่ยนหุ่นน่าวเท่านั้นที่ไม่รู้สึกแปลกใจ ในเมื่อน้องสาวก็คือ Dr.FS ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะรู้จักผู้ยิ่งใหญ่ในวงการแพทย์

ท่านผู้เฒ่าหวินยิ้มแล้วตอบว่า “เป็นเกียรติกับฉันที่คุณคนนี้ยังจำฉันได้ แต่วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูเจี่ยน เธอคือตัวเอกของงานนี้”

เหวินเฉิงตอบ “ใช่ใช่ใช่ วันนี้เป็นวันเกิดของเสี่ยวหลิง ไม่มีใครขโมยความสนใจของเสี่ยวหลิงไปได้”

แม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้ แต่ความรู้สึกของการมีอยู่ของท่านผู้เฒ่าหวินก็ยังคงรุนแรง

สักพัก พนักงานเสิร์ฟก็มาบอกอีกว่าแขกที่แผนกต้อนรับอีกคนบอกว่าเป็นเพื่อนของเจี่ยนอีหลิงและต้องการที่จะมาฉลองวันเกิดให้เจี้ยนอีหลิงด้วย

พวกเขาตั้งคำถาม

หลังจากถามแล้ว พนักงานก็บอกว่าแขกนั้นแซ่เหลียง

เจียนอีหลิงรู้ได้เลยว่าคนนั้นควรจะเป็นเหลียงโซ่ว

ดังนั้นเธอจึงขอให้พนักงานเชิญคนเข้ามา

ทุกคนในตระกูลเจียนต่างก็รู้จักผู้อาวุโสเหลียง

พอเห็นผู้อาวุโสเหลียง เจี้ยนชูฉิงในฐานะของผู้ปกครองของตระกูลเจี้ยนก็ทำการทักทายท่านผู้อาวุโสเหลียง

“ท่านผู้อาวุโสเหลียง ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

ท่านผู้อาวุโสเหลียงยิ้ม “ฉันเพิ่งได้ยินว่ามิสเจียนฉลองวันเกิดในวันนี้ ก็เลยหาของขวัญเล็กๆน้อยๆมาร่วมสนุกขอให้มิสเจียนมีความสุขทุกปีทุกๆปี”

แวดวงส่วนใหญ่ของเหลียงโซ่วล้วนอยู่ในเมืองหลวง และที่เมืองเหิงเหย่วนก็เป็นเพียงหนึ่งในบริษัทภายใต้ชื่อเขา