เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 563

บทที่ 563 ยูนิเวอร์ซิตี้ทาเลนต์คอนเทสต์ 3

แม้ว่าผู้ชมส่วนใหญ่จะเห็นว่าเวินรั่วมีทักษะมากแค่ไหน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าใจความสามารถของเธอได้อย่างเต็มที่ แต่ทว่า สําหรับผู้ที่อยู่ในคณะกรรมการตัดสินที่มีความเชี่ยวชาญในด้านดังกล่าวแล้วก็จะรู้สึกประทับใจในความสามารถของเวินรั่วเป็นอย่างมาก

ที่จริง ถึงกับมีผู้ตัดสินคนหนึ่งที่รักงานของเวินรั่ว ผู้ตัดสินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเวินรั่วต่อผู้ตัดสินคนอื่นรอบตัวเขา

ในที่สุด ภาพวาดล้างหมึกของเวินรั่วก็เสร็จสมบูรณ์ ภาพวาดได้รับการชื่นชมอย่างเป็นเอกฉันท์จากฝูงชน

เป็นเรื่องยากสําหรับเด็กสาวที่จะวาดภาพล้างหมึกได้เก่งกาจแบบนี้

เสียงปรบมือดังสนั่นลั่นออกมาจากห้องบรรยาย

เสียงปรบมือของทุกคนแสดงถึงการยอมรับเวินรั่ว

การแสดงความสามารถสองสามชิ้นต่อไปไม่มีใครก้าวข้ามงานของเวินรั่วได้

ยังไงก็ตาม เจี่ยนอีหลิงอยู่ในอันดับที่สิบ

ทันทีที่เจี่ยนอีหลิงปรากฏตัว เนี่ยจวินก็เริ่มเชียร์ “อีหลิง อีหลิง เธอยอดเยี่ยมที่สุด”

เนี่ยจวินเสียงดังเหลือเกินจนทุกคนหันไปมอง

อาา น่าอายจัง…ไช่ชิงเยว่คิดในใจ มีความรังเกียจปรากฏในดวงตาเธอ

ทันทีที่เจี่ยนอีหลิงปรากฏตัวขึ้น พนักงานก็ช่วยเธอจัดโต๊ะ จากนั้นพวกเขาก็ยกชามมากมายขึ้นไป

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฝูงชนต่างก็พากันประหลาดใจเหลือเกิน

การแสดงความสามารถนี้เป็นยังไงกัน?

เธอมาที่นี่เพื่อทําอาหารเหรอ?

มันดูเหมือนเป็นกองวัตถุดิบ

รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไช่ชิงเยว่เจี่ยนอีหลิงกําลังทําอะไรอยู่ เธอจะไปทําอาหารงั้นเหรอ?

ผู้ตัดสินปล่อยให้เธอผ่านการคัดเลือกเบื้องต้นมาได้ยังไง

แต่ยังไงก็ตามหลังจากนั้นไม่นาน ฝูงชนก็ตระหนักว่ามีน้ําตาลและตังเมอยู่ในชาม

เนื่องจากเวลาการแสดงมีจํากัด ทุกอย่างจึงถูกนําขึ้นแสดงบนเวทีในภาชนะที่มีฉนวนหุ้ม

จากนั้นเจี่ยนอีหลิงก็จะใช้ส่วนผสมเหล่านี้เพื่อสร้างงานศิลปะ

ตอนแรกทุกคนค่อนข้างสับสน

แต่ยังไงก็ตาม พวกเขาก็เห็นมือของเจี่ยนอีหลิงขยับมือเธอเร็วมากเหลือเกิน แต่ทุกการเคลื่อนไหวค่อนข้างแม่นยํา

ดูเหมือนเธอจะคุ้นเคยกับสิ่งที่เธอทําอยู่มาก

งานศิลปะเริ่มก่อตัวขึ้นในมือของเจี่ยนอีหลิงทีละน้อย

หลังจากนั้นไม่นานก็มีรายละเอียดเพิ่มเติมมากมายบนงานชิ้นนี้ หุ่นที่วิจิตรบรรจงเริ่มปรากฏขึ้นต่อหน้าฝูงชนมันงดงามและเหมือนจริง

เป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย เธอสามารถใช้น้ําตาลและตังเมสร้างสิ่งนี้ขึ้นมาได้จริงเหรอ

เธอใช้มือเก่งเกินไปแล้ว

แม้ว่างานศิลปะจะยังไม่เสร็จ แต่ผู้ชมต่างก็ตกตะลึงไปแล้ว

คนที่รักและชื่นชอบโลกสองมิติต่างรู้สึกถึงกับผลงานของเจี่ยนอีหลิงเหลือเกิน นอกจากนี้ ผู้ที่สนใจในประวัติศาสตร์ก็ยังรู้สึกถึงกับงานศิลปะชิ้นนี้อีกด้วย

เนี่ยจวินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมหลานสาวที่น่ารักที่สุดของเธอ “สมกับเป็นอีหลิง มือเธอช่างน่าทึ่งเหลือเกิน ในอดีตเธอชอบกินตุ๊กตาน้ําตาลและลูกอม แต่ว่าตอนนี้เธอทําขึ้นมาเองแล้ว ดีกว่าที่เห็นในห้างอีก”

เวินน่วนจ้องมองเด็กสาวบนเวที ด้วยแววตาที่อ่อนโยนนุ่มนวล

ลูกสาวเธอ…ลูกสาวเธอมีความสามารถมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อได้ยินเสียงของเนี่ยจวิน ไช่ชิงเยว่ก็หัวเราะในใจแล้วไง? ผู้คนจะเห็นศิลปะแบบนี้บนถนนเท่านั้น นี่เทียบไม่ได้กับภาพวาดจีนโบราณด้วยซ้ําไป

งานศิลปะของเจี่ยนอีหลิงต้องใช้เวลานานกว่าผู้เข้าแข่งขันคนอื่นพอสมควร

ดังนั้น ฝูงชนจึงกังวลเล็กน้อยว่าเธอจะทําให้เสร็จภายในเวลาครึ่งชั่วโมงไม่ได้

เจี่ยนอีหลิงเริ่มสร้างเสื้อผ้า ฝูงชนต่างเฝ้ารอคอยอย่างตั้งใจ พวกเขาสามารถดูรายละเอียดใน แต่ละชิ้น แต่ว่าถ้าเธอถูกคัดออกเพราะเธอทําไม่ทันล่ะ?

บทที่ 564 ยูนิเวอร์ซิตี้ทาเลนต์คอนเทสต์ 4

ไม่เพียงแต่ผู้ชมเท่านั้นที่กังวล แต่กรรมการก็ยังกังวลเหลือเกินเช่นเดียวกันอีกด้วย

งานศิลปะชิ้นนี้คงจะน่าทึ่งมาก น่าเสียดายที่ต้องปล่อยไว้เพียงแค่ครึ่งๆกลางๆ

ดังนั้น ทุกคนจึงกลั้นหายใจและจดจ่อกับเจี่ยนอีหลิง พวกเขาเฝ้าดูเจี่ยนอีหลิงทํางานอันมหัศจรรย์ไปอย่างเงียบๆ

ผู้ที่โหวตส่วนใหญ่เป็นนักศึกษา พวกเขาไม่รู้ถึงวิธีการชื่นชมภาพวาดจีนโบราณยังไง พวกเขาไม่เข้าใจความงามและเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับการสร้างภาพวาดล้างหมึก

พวกเขามองแต่สิ่งที่อยู่ในระดับผิวเผินเท่านั้น

นั่นคือเหตุผลที่เจี่ยนอีหลิงได้รับคะแนนโหวตสูงมาก

สีหน้าของเวินรั่วน่าเกลียดมาก

เมื่อตอนที่เธอรับรางวัล ไม่มีความสุขปรากฏอยู่บนใบหน้าเธอเลย

ตั้งแต่เล็กแต่น้อย เธอได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันด้านศิลปะมาโดยตลอด

เธอไม่เชื่อว่างานศิลปะของเธอจะแย่ไปกว่าของเจี่ยนอีหลิง

แต่ยังไงก็ตาม คนส่วนใหญ่ที่นี่ไม่ค่อยมีความสามารถในการชื่นชมภาพวาดจีนโบราณมากพอ

และด้วยเหตุนี้ วิธีการตัดสินแบบนี้จึงไม่ยุติธรรมสําหรับเธอ

หลังจากการแข่งขันสิ้นสุดลง เจี่ยนนอีหลิงกลับมายังข้างกายของเวินน่วนและเนี่ยจวิน

ไม่เหมือนกับเป็นนวนที่วางตัวอย่างสุภาพ เนี่ยจวินรีบวิ่งไปที่เจี่ยนอีหลิงและสวมกอดเธอไว้

“อีหลิง หลานเจ๋งมาก อาภูมิใจในตัวเธอมาก”

เจี่ยนอีหลิงไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อความกระตือรือร้นของเนี่ยจวินได้ยังไง เธอพูดไม่ออก

เวินน่วนก้มหน้าลงเงียบๆ

หัวใจเธอกําลังเจ็บปวด

แม้ว่าเธอจะมีความสุขไปกับลูกสาว แต่หัวใจเธอก็ปวดร้าวมากยิ่งขึ้น

ยิ่งลูกสาวเธอมีความสามารถมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างพวกเธอมีมากขึ้นเท่านั้น

แต่ยังไงก็ตาม เวินน่วนรู้ว่าเธอเองคือคนที่ผลักลูกสาวไปยังตําแหน่งที่ห่างไกลแบบนี้

แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการสิ่งนี้ เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งนี้ เธออยากกลับคืนไปยังวันเก่าๆ

เวินรั่วก็กลับมาอยู่เคียงข้างแม่ของเธอเช่นเดียวกัน ด้วยเหตุผลบางอย่าง เสียงหัวเราะของเนี่ยจวินนั้นช่างบาดหูเธอนัก