เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 577

บทที่ 577 นี่ยังเป็นนายท่านเชิงอยู่เหรอ

มีคนดึงหานหมิงอวี้ให้เงยขึ้นและถามเขาเกี่ยวกับความเป็นมา

” เกิดอะไรขึ้น? ทําไมนายท่านเพิ่งถึงพาผู้หญิงมาที่นี่? เธอดูบอบบางและเปราะบางมาก”

มีเด็กสาวสองสามคนอยู่ในฝูงชน แต่ยังไงก็ตาม เด็กสาวทุกคนล้วนดูเท่และทันสมัย ความรู้สึกที่พวกเธอให้นั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

แต่ไม่ว่ายังไง เจี่ยนอีหลิงก็โดดเด่นแยกออกมาจากทุกคน

“ไม่มีประโยชน์สําหรับนายที่จะถามฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันไม่รู้ความเป็นมาอะไรเลยเหมือนกัน”

หานเมิ่งอวี้ ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยเช่นเดียวกัน เขาและซิงเหว่ยได้พบกับเจี่ยนอีหลิงก่อนคนอื่น เพียงไม่กี่ชั่วโมง

“แต่…นายท่านเชิ่ง… เขาไม่เคยให้ผู้หญิงอยู่ใกล้…”

นายท่านเชิ่งทําให้เกิดข้อยกเว้นเฉพาะในครั้งนี้ หรือว่าพวกเขาคิดมากเกินไป?

“อา ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ก็เป็นเรื่องที่ดี ในที่สุดต้นสาคูก็บาน แต่ยังไง ฉันก็ค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเด็กสาวคนนั้น นี่มันสุดขั้วมากกว่าการนั่งรถไฟเหาะอีกนะ”

“ฉันก็ยังไม่เข้าใจ แม้ว่าต้นสาคูจะบานสะพรั่ง แต่ทําไมเขาถึงสนใจผู้หญิงที่ดูบอบบางแบบนี้?”

“นายไม่จําเป็นต้องเข้าใจ นี่ไม่ใช่ธุระของนาย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเราไม่ว่าทางใดก็ตาม เราไม่จําเป็นต้องเข้าใจเรื่องพวกนี้”

หานหมิงอวี้รู้ว่าผู้หญิงหลายคนในฝูงชนวันนี้จะต้องอารมณ์เสียและอกหัก

เด็กสาวบางคนที่นี่แอบรักนายท่านเชิ่ง แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีคนอื่นที่ประกาศความรักที่มีต่อเขาอย่างภาคภูมิใจ

แต่ไม่ว่าอย่างไร สาวๆทั้งสองประเภทก็จะต้องผิดหวังและไม่พอใจในวันนี้

หลังจากที่หานหมิงอวี้ คุยกับคนๆนั้นเสร็จแล้ว เขาก็กลับไปที่ฝูงชน จ๋ายหวินเชิ่งกําลังเตรียมตัวที่จะเข้าสู่สนามแข่ง

ซิงเหว่ยหันกลับมาถามจ๋ายหวินเชิ่ง “เราจะยังทําอะไรเหมือนเดิมอยู่เหรอ?”

“อือ”

หลังจากตอบแล้ว จ๋ายหวินเชิ่งก็ช่วยเจี่ยนอีหลิงขึ้นรถ

รถแข่งของจ๋ายหวินเชิ่งจอดอยู่ข้างสนามแข่งเสมอ มีคนรับผิดชอบในการบํารุงรักษารถแข่งของเขา

ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่เขามาที่สนามแข่ง เขาสามารถใช้รถได้

หลังจากที่เจี่ยนอีหลิงขึ้นรถแข่งแล้ว จ๋ายหวินเชิ่งก็ช่วยเธอคาดเข็มขัดนิรภัย

เข็มขัดนิรภัยของรถแข่งแตกต่างจากรถทั่วไป ถ้าเป็นครั้งแรกของใครสักคนได้มานั่งรถแข่ง มันถือเป็นเรื่องปกติสําหรับพวกเขาที่จะไม่รู้วิธีรัดเข็มขัดนิรภัย

แต่ถึงกระนั้น การกระทําของจํายหวินเซิ่งก็ยังคงทําให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นตกใจ

เป็นอีกครั้งที่ทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจ ถ้าเป็นไปได้ กรามของพวกเขาคงจะตกลงไปกองกับพื้น

ในความเป็นจริง พวกเขาต่างก็เริ่มสงสัยว่าคนตรงหน้าคือจ๋ายหวินเชิ่งหรือไม่

นายท่านเชิ่งกําลังช่วยคนอื่นคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่งั้นเหรอ

เขาจะทําอย่างนั้นด้วยเหรอ?

นายท่านเชิ่งมีแต่จะไล่คนออกจากที่นั่งผู้โดยสาร

มันเป็นเรื่องแปลกสําหรับเขาที่จะพาหญิงสักคนมานั่งที่เบาะผู้โดยสาร อีกอย่างนี้มันไม่มากเกินไปไปหน่อยเหรอ

เมื่อพวกเขาออกมาเล่น ส่วนใหญ่พวกเขาก็จะพาหญิงไปด้วย เด็กสาวก็มักจะต้องนั่งเบาะผู้โดยสารด้านหน้า

และด้วยเหตุนี้ จึงมีเด็กผู้หญิงไม่กี่คนที่ไม่คิดจะลงแข่ง

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ทุกคนก็รู้ว่าจ๋ายหวินเชิ่งไม่เคยให้ใครนั่งในที่นั่งผู้โดยสารของรถแข่งเขาเลย

ยิ่งไปกว่านี้ การช่วยเหลือเด็กสาวคาดเข็มขัดนิรภัยอย่างระมัดระวังนั้น เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดว่านายท่านเชิงจะทําแบบนั้น

จากนั้นพวกเขาก็เห็นจ๋ายหวินเชิ่งสตาร์ทรถ

เมื่อรถแข่งสตาร์ทแล้ว เสียงเครื่องยนต์ก็เริ่มแผดดังลั่น

มันเหมือนกับสัตว์ร้ายที่คํารามพร้อมจะวิ่งออกจากกรง

“เธอจะไหวไหม” ซิงเหว่ยถามในขณะที่เขาจ้องมองไปที่เจี่ยนอีหลิงอย่างกังวล

“อืม…. บางที?” หานหมิงอวี้ตอบกลับ ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่นัก

ในตอนนี้ จ๋ายหวินเชิ่งก็ทําการวอร์มอัพรอบสนามแข่ง

เขาปล่อยคนที่ยังคงดิ้นรนปะติดปะต่อความคิดไว้เบื้องหลัง

ซิงเหว่ยส่ายหน้าและคร่ําครวญว่า “อาา ฉันควรหยุดคิดถึงเรื่องนี้ นับตั้งแต่การปรากฏตัวของเด็กนั่น ฉันก็รู้สึกเหมือนว่ากําลังฝันอยู่อะไรทํานองนั้น”

ในทางตรงกันข้าม หานหมิงอวี้ก็ได้ถามคนที่อยู่ข้างๆ “มีใครเอายาแก้เมารถมาด้วยหรือเปล่า?”

บทที่ 578 เยือกเย็นอย่างไม่คาดคิด