เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 635

บทที่ 635 เรามาหมั้นกันเถอะ

เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า

ทันใดนั้นจํายหวินเจ๋งก็เข้าประชิดเจี่ยนอีหลิง ระยะห่างระหว่างใบหน้าของพวกเขาน้อยกว่าสิบเซนติเมตร

“แล้วตอนนี้ล่ะ?” จํายหวินเชิงถาม

เจี่ยนอีหลิงก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วขณะที่เธอพยายามรักษาระยะห่างจากจํายหวินเชิง

จากนั้นเธอก็พูดว่า “มันจะเต้นเร็ว”

“อะไรที่เต้นเร็ว” จํายหวินเชิงถาม ขณะที่เขาถามคําถามนี้ หัวใจของจํายหวินเชิงเองก็เต้นแรงเช่นเดียวกัน

โชคดีที่ตอนนี้เขาไม่ได้สวมอุปกรณ์ที่ข้อมือ ถ้าเขาทําเช่นนั้น อุปกรณ์คงจะพังไปแล้วในตอนนี้

“ที่นี่”

เจี่ยนอีหลิงกล่าวขณะที่เธอวางมือบนหัวใจ

หัวใจเธอจะเต้นเร็ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ จํายหวินเจ๋งก็เริ่มหัวเราะ

เขามีความสุขเป็นพิเศษ

“นายหัวเราะทําไม?” เธอสงสัยว่าทําไมจํายหวินเพิ่งถึงหัวเราะ

“เพราะฉันมีความสุข” จํายหวินเพิ่งตอบ รอยยิ้มบนใบหน้านั้นไม่สามารถที่จะเห็นได้ชัดเจนไปยิ่งกว่านี้แล้ว

“ทําไมนายถึงมีความสุข”

“อืม ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ

จากนั้น หลังจากหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง จํายหวินเจ๋งก็เรียกชื่อของเจี่ยนอีหลิง “อีหลิง”

“หือ?”

จํายหวินเพิ่งก้มหน้าลงจูบหน้าผากของเจี่ยนอีหลิง

“มันอบอุ่น” เจี่ยนอีหลงกล่าวขณะที่เธอวางมือบนหน้าผาก เธอสัมผัสเบาๆตรงบริเวณที่ถูกจูบ

เมื่อจํายหวินเพิ่งเห็นการกระทําของเจี่ยนอีหลิง เขาก็เริ่มยิ้มอีกครั้ง

ในสายตาเขา แม้แต่การทําสิ่งเล็กๆน้อยๆแบบนี้ก็ยังช่างน่ารักเหลือเกิน

“อีหลิง” จํายหวินเซึ่งเรียกอีกครั้ง ตัวเขาเองไม่รู้ว่าทําไมตัวเขาถึงเรียกชื่อเธอ

“หือ?”

“เรียกชื่อฉันด้วยสิ”

“จํายหวินเซิ่ง”

“ไม่ต้องพูดนามสกุล”

เขาต้องการถูกเรียกว่าหวินเชิงงั้นเหรอ?

เจี่ยนอีหลิงพยายามพูดว่าหวินเชิง แต่ทว่าเธอล้มเหลวกับการทําเช่นนั้น

“อืมเธอสามารถเรียกฉันว่าอาเชิงก็ได้ บางครั้งปู่กับอาก็เรียกฉันแบบนั้น”

อาเชิง…

มันยากยิ่งกว่าสําหรับเธอที่จะพูดคํานั้น

“แค่ครั้งเดียว” จํายหวินเซิ่งเกลี้ยกล่อม

เจี่ยนอีหลิงรู้สึกเขินเล็กน้อย แต่เธอก็ยังพยายามที่จะพูดคํานั้น

“อา… อาเชิง…”

หลังจากผ่านไปนาน เธอก็สามารถพูด “อาเชิง” ได้ แต่ไม่ว่ายังไง เสียงของเธอนั้นก็เบายิ่งกว่าเสียงยุง

ขณะที่เธอพูดแบบนี้ เจี่ยนอีหลิงไม่กล้าที่จะมองจํายหวินเชิงโดยตรง

จากนั้นจํายหวินเชิงก็เรียกชื่อของเจี่ยนอีหลิงเป็นครั้งที่สาม

“อื้อ?”

“เรามาหมั้นกันเถอะ”

ทั้งสองต่างเป็นคนที่แปลกแยก เป็นผลให้ความเร็วในการสร้างความสัมพันธ์ไม่สอดคล้องกับคนอื่นๆในโลก

พวกเขาควรสามารถพัฒนาความรู้สึกหลังจากที่พวกเขาหมันกันแล้ว

“ซื้อ” เจี่ยนอีหลงกล่าวออกมาขณะที่เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของจ่ายหวินเชิง

“ไม่ใช่ว่าเธออยากให้ฉันรับผิดชอบเหรอ? ถ้าเช่นนั้นแล้ว ฉันจะรับผิดชอบเอง เราอยู่ด้วยกันแล้ว ดังนั้นจะดีกว่าถ้าเราหมั้นกัน มันจะดูสมเหตุผลกว่า”

เจี่ยนอีหลิงหยุดชะงักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

“อื้อ”

เมื่อได้ยินคําตอบนี้ จํายหวินเซิ่งก็มองไปที่เจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง เธอเข้าใจในสิ่งที่เธอตกลงหรือเปล่า?

อืม แต่อย่างน้อย เธอก็ยังคงห่วงใยเขา

และนั่นก็เพียงพอแล้วสําหรับเขา

เขาไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยมืออีกต่อไป

แม้ว่าเขาจะใช้กลอุบายที่น่ารังเกียจ แต่เธอก็ยังอยู่ภายใต้การดูแลคุ้มครองของเขา

“เดี๋ยวก่อน พูดอีกครั้ง”

ท่านผู้เฒ่าจํายสงสัยว่าตัวเองแก่แล้ว มีปัญหากับหูหรือไม่?

หลานชายกําลังบอกเขาว่ากําลังจะหมั้นจริงๆเหรอ?

“ผมบอกว่าผมกําลังวางแผนหมั้นกับอีหลิง ดังนั้นผมจึงต้องการผู้ปกครองไปอยู่ที่นั่นด้วย ปู่ว่างไหม”

“ว่าง ว่าง ฉันว่างแน่นอน ฉันว่างทุกวัน อันที่จริงตอนนี้ฉันว่างแล้ว ฉันไม่สามารถว่างกว่านี้ได้อีก เมื่อไหร่ที่แกต้องการให้ฉันไปที่นั่นเหรอ แกต้องการให้ฉันนําของขวัญไปไหม บริษัทสักสองสามที่เพียงพอไหม”