เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 633

บทที่ 633 โม่ชื่ออนจบสิ้น 4

ผู้จัดการเฉินหัวเราะ “นายน้อยอี้เฉิน ผมไม่รังเกียจที่จะทํางานประเภทนี้สักหน่อย คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสาวบริสุทธิ์?”

ด้วยเหตุนี้ ผู้จัดการเฉินจึงมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองทําลงไปเหลือเกิน

ก่อนหน้านี้เขาถูกนายน้อยอี้เฉินตําหนิว่าเป็นผู้ให้ชื่อเสียงแก่โม่ชื่ออขึ้น ดังนั้นนายน้อยอี้เฉินจึงมอบภารกิจนี้ให้เขา

อย่างไรก็ตาม ผู้จัดการเงินค่อนข้างเต็มใจที่จะทํางานที่ได้รับมอบหมายให้สําเร็จลุล่วง

เจียนอี้เฉินนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ไม่ไกลจากเตียง เขาทําตัวผ่อนคลาย

จากนั้นเขาก็สนุกกับสีหน้าท่าทางในปัจจุบันของโม่ชื่ออวุ่น “โม่ชีออนตอนนี้เธอรู้สึกอับอายบ้างไหม? เธอรู้สึกเจ็บปวดและสิ้นหวังบ้างหรือไม่?”

“ฉันขอร้อง นายได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะได้มั้ย?” โม่ชื่ออริ้นอ้าปากอ้อนวอน “ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว! ฉันไม่มีอะไรแล้ว!”

“เริ่มแรกเธอก็ไม่มีอะไรเลย!” เจียนอี้เฉินพูดด้วยน้ําเสียงประชดประชัน “ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเจี้ยนช่วยเธอ เธอก็จะไม่มีอะไรตั้งแต่แรกตั้งแต่ที่เธอสามารถเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมปลายเชิงหัวเธอได้หลายสิ่งหลายอย่างจากตระกูลเจี้ยน!”

เหอเยี่ยนได้จัดการทั้งหมดนี้ เธอต้องการทําร้ายครอบครัวของเงี่ยนชูฉิง

แต่ทว่าตระกูลโม่ใช้ชื่อเสียงเกียรติยศทรัพย์สินเงินทองของตระกูลเจี๋ยนเพื่อไต่อันดับทางสังคม โม่ฮุยฉิง ได้รับเงินเดือนสูงและโม่ชื่ออริ้นก็ได้เรียนในโรงเรียนที่ดี เป็นผลให้โม่ชื่ออริ้นได้มีเพื่อนสนิทมิตรสหายกับบุคคลที่ยอดเยี่ยม

แต่ทว่า ผลสุดท้ายตระกูลโม่ก็สร้างความสุขบนความทุกข์ของตระกูลเจี้ยน!

ตามความเป็นจริง ในชีวิตก่อน ตระกูลเจียนได้ให้ความช่วยเหลือโม่ชื่ออขึ้นมามากกว่านี้อีก

เจียนอี้เฉินจําได้ว่าในชีวิตก่อนนั้น โม่ชื่ออริ้นได้แต่งงานกับฉันชวนเธอมีทุกอย่างในโลกใบนี้

แต่ทว่าเธอจําคนที่ให้ความช่วยเหลือเธอในตอนแรกไม่ได้เลย

ที่จริง เธอลงเอยด้วยการเฝ้าดูตระกูลเจียนถูกทําลายโดยตระกูลฉันย้อนกลับไปในชีวิตก่อนนั้น ตระกูล เจียนไม่เหลืออะไรเลย

เพียงเพราะว่าเงี่ยนอหลิงปฏิบัติต่อโม่ชื่ออขึ้นอย่างแย่ในตอนนั้นนั่นหมายความว่าทุกคนสมควรได้รับผลกรรมนั้นงั้นเหรอ?

อืมม… บางทีตระกูลเจี้ยนก็สมควรได้รับมัน

อย่างไรก็ตาม เจียนอี้เฉินไม่ต้องการมองลึกลงไปในสาเหตุมากเกินไป

ย้อนกลับไปตอนนั้น เขาสูญเสียครอบครัวไปดังนั้นเขาจึงเกลียดผู้หญิงคนนี้ และฉินชวน

ในชีวิตนี้ โชคชะตาได้เปลี่ยนทุกอย่างไปด้วยเหตุผลบางอย่างโม่ชื่ออขึ้นไม่ได้กลายเป็นภรรยาของฉันชวนแล้ว

แต่ว่าความเกลียดชังของเธอที่มีต่อตระกูลเจียนนั้นยิ่งรุนแรงกว่าในชาติก่อนนี้

อันที่จริง เธอพยายามใส่ร้ายและทําร้ายเจี๋ยนอีหลิงเมื่อเจียนอีหลิงไม่ได้ทําอะไรเธอ เธอก็ต้องการทําให้เจียนอีหลิงก้าวต่อไปในชีวิตอย่างยากลําบาก

ดังนั้นเธอจึงสมควรที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน!

เขา เงี่ยนอี้เฉิน เป็นคนที่น่ารังเกียจ!

“ผู้จัดการเฉิน โปรดอย่าลืมส่งสําเนาของรูปถ่ายที่คุณถ่ายเมื่อครู่นี้มาให้ผมด้วย”เจียนอี้เฉินกล่าว

ในหนึ่งชั่วโมงครึ่งที่ผ่านมาผู้จัดการเงินได้บันทึกช่วงเวลาที่สวยงามด้วยโทรศัพท์ของเขา

“แน่นอน”

“คุณทําอย่างนั้นไม่ได้นั่น! คุณทําอย่างนั้นไม่ได้!” โม่ชื่ออวุ่นร้องไห้ออกมาใบหน้าของเธอขาวราวกับกระดาษขณะที่เธอห่อตัวด้วยผ้าห่มเธอพยายามคลานไปทางผู้จัดการเงินเพื่อคว้าโทรศัพท์

“อาา… แต่มิสซื้ออริ้น เธอตกลงที่จะถ่ายรูปพวกนี้นี่นา!”ผู้จัดการเงินกล่าวขณะยกโทรศัพท์ขึ้นสูงไปในอากาศเขาไม่ได้ให้โอกาสโม่ชื่ออริ้นขโมยโทรศัพท์ไป

เงี่ยนอี้เฉินกล่าวต่อไปว่า “นอกจากนี้ เราจะยื่นฟ้องเธอในข้อหาแพร่ข่าวลือโปรดเตรียมพร้อมสําหรับการเรียกจากศาล”

มีหลักฐานที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าโม่ชื่ออริ้นติดต่อแฮ็กเกอร์ตระกูลเจียนจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้

พวกเขาให้เกียรติเธอด้วยการต่อเวลาให้เธอหนึ่งวันแต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ได้วางแผนไว้แล้วสําหรับวันนี้

หลังจากที่เจียนอี้เฉินพูดจบ เขาก็ออกจากห้องพักในโรงแรมพร้อมกับผู้จัดการเงิน

“อ้า!”

หลังจากที่ชายทั้งสองออกไป ห้องก็ปะทด้วยเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของโม่ชื่ออขึ้น

หัวใจเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่มีที่ไหนให้เธอระบายได้

ในอนาคตสิ่งที่จะต้อนรับเธอก็มีเพียงความเจ็บปวดและความสิ้นหวังเท่านั้น ในที่สุดเธอก็ต้องจ่ายให้กับสิ่งที่เธอได้ทําเอาไว้

บทที่ 634 ไม่อยากแยกทางกับนาย

ท่านผู้เฒ่าจํายไม่พอใจกับการแสดงออกของหลานชาย

เดิมที นี่เป็นโอกาสที่ดีที่หลานชายจะได้อวดความสามารถต่อหน้าว่าที่ภรรยา

แต่ทว่าไอ้เด็กบ้าคนนั้นกลับให้โอกาสนั้นแก่ตระกูลเจี้ยน!

ด้วยเหตุนี้ท่านผู้เฒ่าจํายจึงโกรธมากจนถึงขั้นดจํายหวินเชิง

หลังจากฟังปูไปสักพัก จยหวินเจ๋งก็วางสาย

เขาไม่ต้องการให้เจี้ยนอีหลิงขอบคุณเขา

ในทางกลับกัน เขาต้องการให้ตระกูลเจียนปฏิบัติต่อเธออย่างดี นั่นคงจะทําให้เธอมีความสุขมากขึ้น

จํายหวินเชิงสําลักอาหาร

“แค่ก แค่ก แค่ก…”

เจียนอีหลิงรีบตบหลังของจํายหวินเชิง

หลังจากไอเป็นเวลานาน ในที่สุดจํายหวินเจ๋งก็หายจากอาการช็อก

“ทําไมจู่ๆเธอถึงถามคําถามนั้นล่ะ?” จํายหวินเชิงถาม

คําถามนั้นน่าประหลาดใจเกินไปสําหรับเขา

“นายสารภาพกับฉัน” เจียนอีหลิงตอบ

“ใช่ฉันทําแบบนั้น” อย่างไรก็ตามเธอกลัวเขา

“นายจูบฉันอีกด้วย”

“อื้มม” เขาทําอย่างนั้นในวันเกิดของเธอ

“พริกบอกว่าหลังจากที่มีคนสารภาพรักแล้ว พวกเขาอาจจะอยู่ด้วยกันหรือแยกทางกัน ฉันไม่อยากแยกทางกับนาย”เจียนอีหลิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

เจียนอีหลิงไม่แน่ใจในเรื่องอื่นเท่าไหร่นัก อย่างไรก็ตามเธอรู้เพียงว่าเธอไม่ต้องการแยกจากจํายหวินเชิง

เมื่อได้ยินคําว่า “ฉันไม่อยากแยกทางกับนาย” หัวใจของจํายหวินเซิ่งก็สูญเสียความเยือกเย็นไปโดยสิ้นเชิง

จํายหวินเชิงจ้องไปที่ใบหน้าของเจียนอีหลิง เขาตกอยู่ในความงุนงงโดยสมบูรณ์แบบ

อย่างที่เธอพูด เมื่อมีคนสารภาพแล้ว พวกเขาก็จะอยู่ร่วมกันหรือไม่ก็จะแยกทางกัน

ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็นไปได้มากที่พวกเขาจะแยกทางกัน มันคงยากสําหรับพวกเขาที่จะเป็นเพื่อนกันเหมือนเมื่อก่อน

แต่ทว่า เมื่อคําเหล่านี้ออกจากปากของเงี่ยนอีหลิง จํายหวินเชิงรู้สึกประหลาดใจมาก…

และด้วยเหตุนี้จํายหวินเพิ่งจึงตัดสินใจที่จะให้คําตอบที่ชัดเจนสําหรับคําถามบางอย่างก่อนที่จะสรุป “แล้ว… ทําไมเธอถึงหลบหน้าฉันในช่วงสองวันที่ผ่านมา?”

“ฉันกําลังคิด” เจียนอีหลิงตอบ “ฉันจะคิดได้ก็ต่อเมื่อนายไม่อยู่ตรงหน้า”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอไม่สามารถคิดได้อย่างชัดเจนมีเหตุมีผลเมื่อจํายหวินเซึ่งอยู่ใกล้เธอเกินไปเธอจะสูญเสียความสามารถในการอธิบายออกมาด้วยหลักของเหตุและผล

และด้วยเหตุนี้ เพื่อที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างเป็นกลางมากขึ้น เธอจึงเลือกที่จะรักษาระยะห่างจากเขาสองสามวัน

“เธอหมายถึง เธอไม่สามารถคิดได้อย่างถูกต้องเมื่อฉันอยู่ตรงหน้างั้นเหรอ?” จํายหวินเชิงถาม