เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 703

บทที่ 703 เข้ากับพี่อี้เหิง 4

คําพูดเหล่านี้ท่าให้เจี่ยนอี้เพิ่งหยุดครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

เจี่ยนอหลิงเข้ากับคนได้ง่ายงั้นเหรอ?

แต่อย่างน้อยๆสองวันมานี้ เธอก็ดูค่อนข้างจะเข้ากันได้ง่าย เธอไม่พูดมาก และไม่จซื้อะไรเกี่ยวกับเขา นอกจากนี้ เธอไม่มีตรรกะหรือเหตุผลแปลกๆ แล้วทําอาหารก็เก่งและอร่อยสุดๆอีกด้วย

แต่อคติของเจี่ยนอี้เหิงที่มีต่อเด็กผู้หญิงนั้นฝังรากลึก

ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะเปลี่ยนมุมมองเพียงเพราะเขาโต้ตอบกับเจียนอหลิงในเวลาแค่สองสามวัน

“นายถูกยิงเมื่อสี่ห้าปีที่แล้วเหรอ?” เจี่ยนอีหลิงอ้าปากถามเจี่ยนอี้เหิงทันที

ดูเหมือนว่าที่เจี้ยนอีหลิงจ้องไปที่เจี่ยนอี้เหิงเมื่อกี้นี้ ไม่ใช่ที่กล้ามเนื้อหน้าท้อง หรือกล้ามหน้าอก แต่เธอมองดูที่แผลเป็น
เจียนอี้เพิ่งมองลงไปที่บาดแผลบนไหล่ของตัวเอง

เขาเคยถูกกระสุนลูกหลงเมื่อตอนที่อยู่ในพื้นที่สงคราม

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้วจริงๆ

แต่ทว่า เขาไม่เคยเล่าให้ครอบครัวฟังเลย

เมื่อเจียนอี้เฉินเห็นรอยแผลเป็นก้อนใหญ่นี้ เขาก็บอกว่าเขาถูกกิ่งไม้แทง ไม่ได้บอกว่าเขาถูกยิง

“เธอรู้ได้ยังไง?” เจี่ยนอี้เพิ่งถามเจี่ยนอีหลิง

แต่สําหรับเจียนอหลิง บาดแผลจากกระสุนปืน และบาดแผลอื่นมีความแตกต่างกัน อย่างชัดเจน ดังนั้นการโกหกของเจี่ยนอี้เหิงหลอกได้เพียงเจี่ยนอี้เฉินที่ไม่รู้เรื่องทางการแพทย์เท่านั้น

“จริงแหรอ? พี่ใหญ่ พี่ถูกยิงจริงๆเหรอ พี่ไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย” เจียนอี้เฉินร้องออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆหายไป สีหน้าเขากลายเป็นเคร่งขรึม และแววตาเริ่มดุร้าย

เจียนอี้เพิ่งละเลยค่าถามของเจี่ยนอี้เฉิน ตรงกันข้ามเขาทวนคําถามกับเจียนอีหลิง “เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันถูกยิง”

“พี่ใหญ่ อีหลิงเป็นนักศึกษาแพทย์” เจียนเฉินพูดเสียงเบา จากนั้นเขาก็เสริมว่า “ยังไงก็ตาม พี่โกหกฉัน จริงๆแล้วพี่ไม่ได้บอกฉันเกี่ยวกับบางสิ่งที่ร้ายแรงอย่างที่พี่ถูกยิง…”

จากนั้นเจี้ยนอีหลิงก็ออกมา “ในวันที่ฝนตก ไหล่ของนายจะเจ็บหรือบวมใช่ไหม?”

“เธอรู้ด้วยเหรอ?” เจี่ยนอี้เหิงหรี่ตาและจ้องไปที่เจี่ยนอหลิง

“นั่งลง” เจียนอีหลิงพูดด้วยน้ําเสียงเชิงสั่งการ

เจียนอี้เหงหยดคร่หนึ่ง แล้วนั่งลงตามที่เจี่ยนอีหลิงพูด

เจียนอีหลิงตรวจสอบที่บาดแผลของเจี่ยนอี้เพิ่ง

เนื่องจากเจียนอี้เพิ่งได้รับบาดเจ็บในพื้นที่สงคราม สถานพยาบาลในตอนนั้นไม่สามารถรักษาบาดแผลของเขาให้ดีได้

ส่งผลให้แผลสมานได้ไม่ดี ยิ่งไปกว่านั้นยังมีผลกระทบต่ออาการบาดเจ็บเขาอีกด้วย

“บาดแผลของนายไม่ได้รับการรักษามาให้ดี ดังนั้น แผลเป็นก้อนใหญ่ตรงนี้ต้องถูกพูดออกมาเพื่อให้ร่างกายสร้างใหม่” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

เมื่อได้ยินดังนั้นเจียนอี้เฉินถึงกับตกใจ “ไม่จริงใช่ไหม? ขุดเอาแผลเป็นก้อนใหญ่นี้ออกมา?”

แค่ฟังคําพูดของเจี่ยนอีหลิง เจียนอี้เฉินก็รู้สึกเจ็บปวด

“ความเสียหายของเส้นประสาทของกล้ามเนื้อทําให้เลือดไหลเวียนไม่ดี เมื่อได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิ ส่วนนี้ของร่างกายจะไม่สบาย ยิ่งไปกว่านั้นสถานการจะแย่ลงตามอายุ นายต้องรักษาให้เหมาะสมเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ดังกล่าว” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับ

เจี่ยนอี้เพิ่งกล่าวว่า “ใช่ แต่เท่าที่ฉันรู้ ไม่มีเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่สามารถจัดการกับปัญหานี้ได้

ระดับเทคโนโลยีทางการแพทย์ของโลกดั้งเดิมของเจียนอีหลิงนั้นดีกว่าของโลกนี้มาก

และด้วยเหตุนี้ วิธีการรักษาแบบนี้จึงถูกใช้กันทั่วไปในโลกเธอ

ดังนั้นโรงพยาบาลรั่วไห่เซ็นจึงสามารถดําเนินการดังกล่าวได้

“อีหลิง หมายความว่าเธอจะทําศัลยกรรมให้พี่ชายของฉันเหรอ?” เจียนอี้เฉินถาม

“ถือ” เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า

“พี่ใหญ่ ให้อีหลิงรักษาพี่โดยเร็ว” เจี่ยนอี้เฉินรีบพูดอย่างรวดเร็ว

เขาไม่อยากให้ไหล่พี่ชายของเขาต้องเจ็บปวดตลอดไป มันจะต้องไม่เป็นแบบนี้นอย่างแน่นอน

แต่เจียนอี้เหิงไม่ได้ให้ค่าตอบในทันที

ในทางกลับกันเขาหยิบเสื้อผ้าบนโซฟาขึ้นมาแล้วสวมมัน จากนั้น เขาก็พูดว่า “ไว้ถ้าฉันว่างๆค่อยคุยกัน”