เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 701

บทที่ 701 ชื่อเอเลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 701 เข้ากับพอเหิง 2

ยังไงก็ตาม สุดท้าย พวกเธอก็ถูกห้ามด้วยสีหน้าเย็นชาของเจียนอี้เหิง

เจียนอี้เหิงถูกร้องขอจากเจียนอี้เฉินเพื่อให้มารับเจียนอีหลิง

เหตุผลของเจี่ยนอี้เฉินสําหรับเรื่องนี้ค่อนข้างดี เจี่ยนอี้เหิงกินอาหารที่อีหลิงเป็นคนท่า ดังนั้นเขาจึงต้องทําอะไรให้เธอบ้าง

แม้ว่าเจียนอี้เหิงจะเกลียดการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิง แต่เขาเกลียดการเป็นหนี้บุญคุณคนอื่นมากกว่า

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในการเลือกเจียนอีหลิงขึ้น

ทันทีที่เขาเห็นเจี่ยนอีหลิง เจียนอี้เหิงก็หรี่ตาลง

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เจียนอีหลิงไม่คิดว่าวันนี้เจี้ยนอี้เหิงจะมารับเธอ

ถ้าเจี้ยนอี้เหิงอยู่ที่นี่ พวกคนลักพาตัวก็ไม่สามารถทําอะไรได้

ท้ายที่สุดแล้ว คนลักพาตัวที่มีดัชนีอันตรายเพียง 2 คนก็จะถูกจัดการไม่ช้าก็เร็ว

“ไปเดินเล่นกันเถอะ”

เจียนอี้เหิงพูดกับเจียนอหลิง

เจียนอหลิงเอียงศีรษะเล็กน้อยและมองเจียนอี้เหิงด้วยความสับสน

เขาไม่ได้มารับเหรอ? ทําไมพวกเขาถึงต้องไปเดินเล่นกันล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น เจี่ยนอี้เหิงไม่ใช่คนประเภทที่จะพาน้องสาวไปเดินเล่นอีกต่างหาก

อันที่จริง การมารับเธอที่มหาวิทยาลัยนั้นดูไม่เข้ากับบุคลิกของเขาเลย

ก่อนที่เจียนอีหลิงจะพยักหน้าหรือส่ายหน้าเจี้ยนอี้เหิงก็เริ่มเดินนําไปก่อนแล้ว

ขณะที่เขาเริ่มก้าวขาที่ยาวของเขา เขี่ยนอีหลิงทําได้เพียงวิ่งเหยาะๆตามหลังเขาเพื่อที่จะตามให้ทัน

สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าเจี้ยนอีหลิงอยู่กับเจี้ยนหยู่เจียหรือพี่น้องคนอื่น

แต่ยังไงก็ตาม เจี่ยนอี้เหิงเป็นผู้ชายที่ไม่รู้วิธีการดูแลผู้หญิง ดังนั้น ถึงแม้เจียนอีหลิงจะเหนื่อยหอบเพื่อจะวิ่งตามเขาให้ทัน แต่เขาก็ไม่ลดความเร็วลง

ยิ่งไปกว่านั้น เจียนอี้เหิงเดินไปตามตรอกซอกซอย เขาเริ่มออกห่างจากถนนใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากเลี้ยวไปอีกซอย ในที่สุดเจี่ยนอี้เหิงก็หยุดเดิน

เจียนอีหลิงพยายามสูดหายใจ

เมื่อเจียนอี้เหิงหันกลับมา ก็เห็นหน้าของเจี่ยนอีหลิง ปากของเธอเปิดเล็กน้อยและหายใจแรง

ใบหน้าเล็กของเธอแดงและพองเล็กน้อย

ด้วยเหตุผลแปลกๆ เขาพบว่าเธอค่อนข้างน่ารัก

หลังจากพักมาได้สักพัก เจี่ยนอีหลิงก็สามารถระงับความเหนื่อยของตัวเองได้

ในบทที่ เธอกําลังจะเรียกเจียนอี้เหิง เจียนอี้เหิงก็วิ่งมาที่เธอ

จากนั้น เขาก็วิ่งผ่านเจี่ยนอีหลงไปอย่างรวดเร็ว

เจียนอหลิงหันกลับไปมอง เธอเห็นเจี้ยนอี้เหิงเดินไปหาผู้ชายคนหนึ่ง

เจี่ยนอี้เหิงจ้องไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาที่แหลมคมและถามว่า “นายกําลังตามใครอยู่เหรอ?”

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่คาดคิดว่าเจียนอี้เหิงจะพุ่งเข้ามาอย่างกระทันหัน ชายคนนั้นรู้สึกแปลกใจที่เจี่ยนอี้เหิงรู้ว่าตนเองก่าลังตามพวกเขาสองคนอยู่

“บอส ฉันถูกจับได้แล้ว” ชายคนนั้นรีบพูดใส่ไมโครโฟนที่ติดอยู่ตรงปกเสื้อ

“ลงมือตามแผนได้เลย”

หากแผนถูกเปิดเผย พวกเขาจะต้องดาเนินการทันที

ยิ่งไปกว่านั้น ตําแหน่งนี้อยู่ไกลจากถนนใหญ่ เลยเป็นโอกาสดีสําหรับพวกเขา

สักพัก ผู้ชายจํานวนหลายคนก็เข้ามาในซอย

พวกเขาล้อมเจี่ยนอี้เหิงไว้

จากนั้น ชายคนนั้นพูดกับเจียนอี้เหิงว่า “สิ่งที่นายถาม เดิมที นายไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลยนะ”

“โอ้ เป้าหมายของนายคือเธอสิ้นะ”

เจียนอี้เหิงพูดด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็น

จากนั้น เขาก็เริ่มเอียงคอจนกระดูกลั่น

หลังจากนั้น เจียนอี้เหิงก็เริ่มจัดการกับกลุ่มผู้ชายเหล่านั้น

เขาจัดการกับผู้ชายเจ็ดคนที่มีรูปร่างไล่เลี่ยกันกับเขา

ร่างกายของเจียนอี้เหิงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว เขาตอบสนองต่อการโจมตีอย่างรวดเร็วเหลือเกิน

ยิ่งไปกว่านั้น การต่อยและการเตะของเขาก็แข็งแกร่งเช่นเดียวกัน

เขาเตะเข้าที่อกของผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นแล้วไม่ลุกขึ้นอีกเลย

เจียนอหลิงมองดูจากระยะไกล เธอรู้ว่าไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ สิ่งที่เธอทําได้ตอนนี้คือเธอต้องไม่สร้างปัญหาให้เขาอีก

ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจอยู่ห่างๆเขา พยายามจะไม่เข้าไปยุ่ง

หนึ่ง สอง สาม

เจียนอีหลิงเฝ้าดูพวกคนลักพาตัวพวกนี้ล้มลงกับพื้นทีละคน