เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 699

บทที่ 699อาหารของอหลังสุดยอดมาก 2

เจี่ยนอี้เหิงชิมตามด้วยเนื้อสันในชิ้นหนึ่ง เนื้อนุ่มฉ่า ออกรสเผ็ดเล็กน้อย อร่อยอย่างมาก เครื่องเทศก็ดึงเอารสชาติของเนื้อวัวออกมาได้ดี

หลังจากนั้นเจี้ยนอี้เหิงก็กินที่ละจาน

อาหารทุกจานทําให้เขาประหลาดใจและพอใจเป็นอย่างมาก

เขาไม่เคยรู้ว่าทักษะการทําอาหารของเจี่ยนอีหลิงนั้นเยี่ยมยอดมาก

จากบรรดาผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเจี่ยนอี้เหิงทั้งหมด เจียนอีหลิงเป็นคนแรกที่ท่าอาหารได้

ยิ่งไปกว่านั้น เธอทําอาหารได้อร่อยมาก อร่อยยิ่งกว่าร้านอาหารข้างนอกเสียอีก

แม่ของเขา เนี่ยจวิน เป็นผู้หญิงที่ใจร้อนมาก เธอรู้วิธีทะเลาะกับใครสักคนเป็นปกติ แต่กลับทําอาหารไม่ได้เรื่องเลย

รวมทั้งผู้หญิงทุกคนที่เจี่ยนอี้เหิงรู้กันในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ก็ด้วย…

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเด็กสาวทําอาหาร และเป็นครั้งแรกที่กินด้วย

สุดท้าย อาหารทุกจานบนโต๊ะถูกกินจนหมด แม้แต่ข้าวในหม้อหุงข้าวก็หมดเกลี้ยง ไม่มีข้าวเหลือแม้แต่เม็ดเดียว

ตอนที่เจี่ยนอีหลิงทําอาหาร เธอก็รู้สึกว่าความอยากอาหารของเจี่ยนอี้เหิงจะมากกว่าคนอื่น แต่เธอไม่คิดว่ามันจะมากขนาดนี้

ดูเหมือนว่าเธอจะประเมินความอยากอาหารของเจียนอี้เหิงต่ำไป

เป็นความจริงที่ความอยากอาหารของเจี่ยนอี้เหิงนั้นมีมากกว่าพี่น้องคนอื่นในตระกูลเจียน แต่วันนี้เขากินมากกว่าปกติเพราะอาหารอร่อยมาก

“ขอบคุณ” เจียนอี้เหิงเริ่มพูดค่าพูดหนึ่งกับเจี้ยนอีหลิง ซึ่งเป็นเรื่องหาได้ยากนัก

จากนั้นเขาจึงรีบละสายตาจากเจี่ยนอีหลิงอย่างรวดเร็ว

เขาไม่ชอบพูดคุยกับผู้หญิง

หลังจากที่เจี่ยนอีหลิงและคนอื่นๆ ออกไปแล้ว เจี่ยนอี้เหิงก็ถามเจี่ยนอี้เฉินเกี่ยวกับเรื่องลักพาตัวอย่างจริงจัง “บอกฉันทีว่าคดีลักพาตัวครั้งล่าสุดเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

“พี่ชายใหญ่ อย่าฝึกมือกับผมเลย… ผมไม่เก่ง…”เจี้ยนอี้เฉินพูดตะกุกตะกัก

เขาคิดว่าพี่ชายกําลังสอบถามรายละเอียดของวันนั้น ก็เพื่อสอนให้เขารู้วิธีตอบโต้กลับ

“ฉันไม่ได้จะฝึกนาย แค่อยากคุยว่าเกิดอะไรขึ้น” เจียนอี้เหิงพูด เขายังคงไม่แสดงสีหน้าใดๆ

“อ๋อ…” เจียนอี้เฉินจึงอธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นอย่างเงียบๆ

หลังจากเล่าเสร็จแล้ว เจี่ยนอี้เฉินก็ถามอีกครั้ง “พี่ ทําไมพี่ถึงถามเรื่องนี้กับผมล่ะ?”

“เพื่อแก้แค้นแทนนาย”

มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถเอาชนะน้องชายได้ และมีเพียงแม่เท่านั้นที่สามารถเอาชนะพวกเขาทุกคน แต่คนนอกไม่สามารถทําแบบนั้นกับพวกเขาได้

“พี่ ผมไม่เป็นไร พี่ก็เห็นว่าตอนนี้ผมยังมีชีวิตอยู่ จริงไหม?”

เจียนอี้เฉินพูดแล้วยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะทําสีหน้าไร้เดียงสา

ถ้าไม่ใช่เพราะเจี่ยนอี้เหิงรู้ว่าน้องชายของเขาเป็นคนแบบไหน เขาคงเชื่อในการแสดงของอีกฝ่ายแล้วจริงๆ

“นายแอบลงมือไปแล้วเหรอ?” เจียนอี้เหิงถาม

เจียนอี้เฉินไม่ใช่คนที่จะยอมทนทุกข์

มีเพียงครอบครัวของเขาเท่านั้นที่ทําให้เขาทุกข์ทรมานได้ ส่วนคนนอกทําเช่นนั้นไม่ได้

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เจียนอี้เฉินหัวเราะ “ดเหมือนว่าพี่จะเข้าใจผมดี”

“ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?”

“เป็นคนจากตระกูลฉิน ผมจะหาโอกาสสลัดมันออกไป แล้วสร้างปัญหาให้ตระกูล ฉันอยู่ไม่สุข”

“ระวังตัวด้วย นายจะเล่นอะไรก็ได้ แต่อย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอีก”

“รู้ไหม พี่ไม่ต้องกังวลไป ผมยังมีบอดี้การ์ดตัวท็อปที่พี่ช่วยฝึกอยู่ ไม่เป็นไรหรอก”

“พวกเขาไม่ได้เก่งหมดทุกอย่าง

“พี่ชาย พี่ต้องเชื่อใจผมสิน”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจียนอี้เหิงจึงตัดสินใจไม่ถามเรื่องนี้ต่อ

วันรุ่งขึ้น เจี๋ยนอหลิงเตรียมกล่องอาหารกลางวันให้เจี่ยนอี้เหิงและเจี่ยนอี้เฉินก่อนออกไปข้างนอก

กล่องอาหารกลางวันถูกใส่ไว้ในกล่องหุ้มสีดําสองกล่องไร้ลวดลาย

กล่องอาหารกลางวันของเจี่ยนอี้เหิงดูใหญ่ขึ้นหนึ่งเท่า