เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 737

บทที่ 737 หลังจาก ปฏิบัติการนี้ มาเป็นเพื่อนกันเถอะ 2

หลังจากการปรากฏตัวของหัวหน้าทีมหร่วน คนที่ฉินหยูฝานและฉันชวนพามาด้วยก็ฟังการจัดเตรียมของหัวหน้าทีมหร่วนอย่างเงียบๆ ราวกับว่าพวกเขาทั้งหมดตัดสินใจไว้ในใจแล้วว่าให้หัวหน้าทีมหร่วนเป็นผู้นําของพวกเขา

ด้วยเหตุนี้ ทีมชั่วคราวนี้จึงมีประสิทธิภาพเป็นพิเศษ

จํายหวินเชิงนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ และใช้มือข้างหนึ่งเท้าคางของตัวเอง

ตามที่จํายหวินเชิงรู้บางอย่างอยู่แล้ว เขาไม่แปลกใจเลยที่เห็นเจียนอีหลิงปรากฎพร้อมกับหัวหน้าทีมหร่วน

ยังไงก็ตามเขาไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเจียนอีหลิงกับหัวหน้าทีมหร่วนนั้นแน่นแฟ้นมากเพียงใด

เจียนอหลิงพูดเพียงคําเดียว หัวหน้าทีมหร่วนไม่รอช้าที่จะเข้าไปช่วย

ในคฤหาสน์ของฉันหงรุ่ย หยางเยวซึ่งเป็นภรรยาของฉันหงรุ่ย กําลังช่วยสามีเธอในเรื่องธุรกิจ

ตั้งแต่สามีของเธอล้มป่วย หยางเยว่ก็ดูแลเรื่องธุรกิจของครอบครัว

หลังจากโอนทรัพย์สินส่วนใหญ่ไปยังโรงพยาบาลลั่วไห่เซ็น ชีวิตของฉินหงรุ่ยก็รอดปลอดภัย

อย่างไรก็ตาม ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้ทวีความเกลียดชังของหยางเยวที่มีต่อฉัน หงจื้อและฉันก็ปขึ้นอย่างสมบูรณ์

ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้อยู่เสมอว่าสามีของเธอและฉินหงจื้อมีความขัดแย้งกันมากมาย

ตัวอย่างเช่น ฉินหงรุ่ยสนับสนุนฉันหยุฝานให้เป็นทายาท แต่ในทางกลับกันฉินหงจื่อตั้งใจให้ฉันชวนสืบทอดทุกอย่าง

แต่ฉินหงจื้อทําได้มากกว่าที่จะขัดขวางไม่ให้ฉินหงรุ่ยเข้ารับการรักษาพยาบาล

ซึ่งไม่สนใจความสัมพันธ์แบบพี่น้องกันโดยสิ้นเชิง เขาต้องการเพียงความมั่งคั่งของตระกูลฉันเท่านั้น

ดังนั้น หยางเยวจึงได้วางแผนเหตุการณ์นี้

เมื่อเธอเริ่มดําเนินการเพื่อต่อต้านฉันหยุฝาน เธอเว้นระยะห่างไว้บ้าง และขอให้ผู้ลักพาตัวประกันความปลอดภัยของตัวประกัน

ยังไงก็ตามหยางเยว่ก็ไม่ได้สนใจชีวิตและความตายของฉันชวนเลย ถ้าหากเบรกล้มเหลว ฉันชวนอาจจะตายในที่เกิดเหตุทันที

ขณะที่หยางเยว่กําลังวางแผนการต่อไป ฉันหยุฝานก็มาเยี่ยมพร้อมกับเจียนอีหลิง

ก่อนหน้านี้เจียนอีหลิงมาเยี่ยมกับท่านผู้เฒ่าหวิน หยางเยวจึงรู้ว่าเธอเป็นใคร

“หยุฝาน คุณหนูอีหลิง ทําไมพวเธอถึงมาที่นี่?”

รูปลักษณ์ที่ดูอ่อนโยนและมีคุณธรรมของหยางเยว่ยังคงเหมือนเดิม

“ฉันมาเยี่ยมลุงของฉัน คุณเคยเจออหลิงมาก่อนรึยัง เธอเป็นหมอ ตอนนี้ฉันจะพาเธอไปดูอาการลุง ตอนนี้ลุงของฉันเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เขาเกือบจะหายดีแล้ว เทคโนโลยีทางการแพทย์ของโรงพยาบาลรั่วไห่เซินนั้นไม่มีที่ไหนเทียบได้จริงๆ พวกเขาสามารถรักษาโรค
ทั้งหมดที่โรงพยาบาลอื่นไม่สามารถรักษาได้ ดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องลําบากคุณหนูอหลิงในการเดินทางครั้งนี้”

ใบหน้าของหยางเยว่ เต็มไปด้วยความโล่งใจ เธอมีความสุขเหลือเกินที่สามีเธอหายจากอาการป่วย

“ไม่ลาบากหรอก ก่อนที่ลงจะได้รับการผ่าตัด อีหลิงเคยมาที่นี่ เพราะฉะนั้นถือว่าเป็นโอกาสที่อีหลิงจะได้เรียนรู้” ฉันหยุฝานกล่าว

“งั้นก็…ตามฉันขึ้นไปข้างบนสิ”

หยางเยว่ พูดขณะที่เธอนําทาง

เมื่อมาถึงชั้นบนเจียนอหลิงได้ตรวจสอบอาการของฉินหงรุ่ย

“ร่างกายฟื้นตัวได้ดีมากแล้ว สัปดาห์นี้เขาควรเริ่มลุกจากเตียงและออกกําลังกายอย่างพอประมาณ” เจียนอหลิงพูดกับฉินหงรุ่ย และหยางเยว่

“มิสเจียนเป็นศัลยแพทย์ที่อายุน้อยและมีความสามารถจริงๆ สิ่งที่เธอพูดก็เหมือนกับที่โรงพยาบาลลั่วไห่เซ็นพูดเลย” หยางเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

อย่างไรก็ตามในใจของหยางเยว่ เธอคิดว่าศัลยแพทย์บ้านๆไม่มีทางเทียบได้กับศัลยแพทย์ จากโรงพยาบาลรั่วไห่เซิน

การรักษาพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน

เมื่อฉันหงรุ่ยเข้ารับการผ่าตัด หยางเยว่ได้พาเขาไปที่เกาะในฐานะสมาชิกในครอบครัว

หลังจากมาถึงเกาะ ประสบการณ์ทั้งหมดก็ทําให้หยางเยวได้เปิดหูเปิดตา

โรงพยาบาลนั้นก้าวหน้ากว่าที่เธอคิด

“ป้ารู้เรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับฉันชวนไหม?”