เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 743

บทที่ 743 พี่ชายเจ็บใจ

“มันไม่ใช่แบบนั้น”

ห้าค่านี้ถูกบีบออกมาจากระหว่างฟันของจํายหวินเชิง

แต่ทว่า ท่านผู้เฒ่าจ่ายไม่สนใจต่อความคิดเห็นของจํายหวินเชิงแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน เขาพูดต่อว่า “ฉันเข้าใจว่าพวกแกยังเด็กและแข็งแรง แต่ว่ายังมีเวลาอีกเหลือเฟือสาหรับเรื่องนั้น แกต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป และที่สําคัญต้องคํานึงถึงร่างกายของแกเป็นหลัก

เมื่อได้ยินดังนั้น จ๋ายหวินเชิงก็วางสายทันที และไม่ให้โอกาสของเขาได้พูดอีกต่อไป

อาา ปู่เริ่มรําคาญมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ทว่า คําพูดของปู่กลับมีเหตุผลเล็กน้อย

กระต่ายน้อยชอบอะไรบ้าง?

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบเสื้อผ้า หรือเครื่องประดับอะไรเป็นพิเศษ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่มีงานอดิเรกเป็นพิเศษอะไรเลย

เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทํางาน

หรือจะให้พูดตามตรง ถ้าเธอชอบทําอะไรสักอย่าง สิ่งนั้นอาจจะทําให้ตัวเองเหนื่อยเป็นอย่างมาก และเธอก็ชอบฝึกพลังกระต่ายของตัวเอง โดยการทําตาแดงอยู่ตลอดเวลา และสิ่งเหล่านี้นี่เองที่ทําให้เธออ่อนล้า

อื่ม…เขาต้องคิดแก้ปัญหานี้เสียแล้ว

[อาวุธป้องกันตัวมีประโยชน์ไหม?] เจียนหยุ่นโม่ส่งข้อความถึงเจี่ยนอีหลิง

[คือ พวกมันค่อนข้างใช้งานง่ายมาก]

ก็ดีแล้ว เมื่อไม่นานมานี้ฉันกับลุงเฟิงได้ทําอย่างอื่นไว้ให้เธอด้วย แล้วจะส่งให้เธอเมื่อเขาไปถึงที่นั่น ซึ่งเที่ยวบินน่าจะถึงเป่ยจิงวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายโมง]

(นายไม่มางั้นเหรอ?] เจียนอีหลิงถาม เธอคิดถึงเจี่ยนหยุ่นโม่นิดหน่อย

[ฉันจะยังไม่กลับในช่วงนี้

เจียนหยุ่นโม่กังวลว่าเขาจะทะเลาะกับจ่ายหวินเชิง

แม้ว่าเขาจะสนับสนุนการตัดสินใจของน้องสาว แต่เขาก็ยังโกรธเมื่อเห็นจํายหวินเชิง

และถ้าหากพวกเขาทะเลาะกัน เจียนอหลิงจะเป็นคนที่เสียใจมากที่สุด

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจไม่กลับไป เมื่ออยู่ไกลก็จะไม่เห็นสิ่งที่เจ็บปวด

[นายยังโกรธอยู่อีกเหรอ?]

เธอไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า ว่าเธอก่าลังจะหมั้นกับจ่ายหวินเชิง…

[ฉันไม่ได้โกรธ และไม่เคยโกรธด้วย แต่ว่าใจฉันมันเจ็บ มันเจ็บมาก]

น้องสาวของเขาถูกลูกหมาป่าขโมยไป แล้วหัวใจจะไม่เจ็บได้ยังไง?

[ฉันขอโทษ]

[เด็กโง่ เธอจะขอโทษทําไม? สิ่งที่สําคัญที่สุดคือฉันอยากให้เธอมีความสุข ได้ทําตามหัวใจตัวเอง อย่าเป็นห่วงไปเลย เพราะหัวใจของฉันทําด้วยเหล็ก ซึ่งความเจ็บปวดไม่มีผลกับฉันมากขนาดนั้น]

[แต่หัวใจของนายทําจากเนื้อ และมันนิ่มมาก]

Tใช่ ใช่ ฉันมีหัวใจที่อ่อนโยนสําหรับเธอเสมอ เพราะฉะนั้น โปรดดูแลตัวเองให้ดีในช่วงเวลาที่เธอพักอยู่เป่ยจิง และถ้าเธอทําร้ายตัวเอง หัวใจของฉันจะเจ็บปวดมาก]

โอ๋อ ฉันจะดูแลตัวเอง]

[นอกจากนี้ อย่าให้จํายหวินเชิงฉวยโอกาส ห้ามกอดหรือจุบเด็ดขาด

[เราจูบกันแล้ว] เจียนอีหลิงตอบตามตรง

[อาา หัวใจเจ็บอีกแล้ว ฉันต้องใจเย็นๆ และได้โปรดอย่าพูดถึงจํายหวินเชิงในตอนนี้ ฉันกลัว ว่าถ้าร่างกายของฉันสั่นตอนที่ฉันทําการทดลอง ฉันอาจจะสร้างอาวุธชีวภาพขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

เช้าตรู่ของอีกวัน จ่ายหวินเชิงพาเจียนอหลิงไปหาใครสักคน

ระหว่างทาง จํายหวินเชิงได้อธิบายให้เจี้ยนอหลิงฟังว่า “เรากําลังไปพบผู้อาวุโส เขามีความสัมพันธ์บางอย่างกับสมาคมจงอี้ ซึ่งพวกเขาบอกเราว่ากําลังจะถึงเป่ยจิงในบ่ายของวันนี้”

“ตกลง” เจียนอหลิงตอบ เธอไม่ได้ถามรายละเอียดเพิ่มเติม

ถ้าจํายหวินเจ๋งกําลังพาเธอไปพบใครสักคน ซึ่งเธอก็จะไปเจอเขา และไม่จําเป็นต้องรู้ว่าต้องพบกับใคร เพราะนั่นไม่สําคัญสําหรับเธอเลย

เมื่อพวกเขามาถึง เว่ยรุ่ยและชายชรารูปร่างอ้วนเล็กน้อย ที่พวกเขาเคยพบมาก่อนก็มาถึงเช่นเดียวกัน

ที่นี่คือร้านอาหารที่อยู่ใกล้สนามบิน และพวกเขานัดเจอกันที่นี่

ดูเหมือนว่าบุคคลนี้ค่อนข้างสําคัญสําหรับสมาคมจงอี้ ท้ายที่สุดแล้ว สมาชิกที่สําคัญที่สุดหลายคนของพันธมิตรก็ได้เข้ามาทักทายเขาด้วยตัวเอง

คนผู้นี้เป็นชายวัยกลางคนสวมสูทสีอ่อน กําลังเดินเข้ามาในร้านอาหาร

ผู้ชายคนนี้ดูสง่างาม และมีท่าทางที่ไม่ธรรมดา

เขาลากกระเป๋าเดินทางสีดาอยู่ในมือของเขา

ทันทีที่เขาเดินเข้าไป คนในร้านอาหารก็ก้มหัวและทักทายด้วยความเคารพ

“ผู้อาวุโสเฟิง”

แม้แต่เว่ยรุ่ยและชายชราอ้วนเล็กน้อย ก็มุ่งหน้าไปยังชายวัยกลางคนอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า เจียนอหลิงยังคงยุ่งอยู่กับงานของเธอ และไม่สังเกตเห็นใครเข้าในร้านอาหาร

เมื่อถึงเวลามิสเตอร์เฟิงก็เดินมาที่โต๊ะ แต่เธอก็ยังก้มหน้าอยู่ ราวกับว่าเธอกําลังยุ่งกับบางสิ่งที่สําคัญ

“ผู้อาวุโสเฟิง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” ชายชราอ้วนเล็กน้อยพูดขึ้น พร้อมจับมือกับเฟิงเหว่ย และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

เว่ยฉีรุ่ยก็เริ่มทักทายเฟิงเหว่ยเช่นเดียวกัน “ผู้อาวุโสเฟิง การมาที่นี่ด้วยเครื่องบินคงเป็นการเดินทางที่ยาวนานมาก ท่านคงจะเหนื่อยมาก”

แต่ทว่า เฟิงเหว่ยไม่ตอบสนองต่อทั้งสองคน แต่สายตาของเขาจ้องไปที่เจี่ยนอีหลิง ซึ่งเธอยังคงทํางานของตัวเองอยู่

เมื่อเห็นว่าเพิ่งเหว่ยกําลังจ้องไปที่เจี่ยนอีหลิง ชายชราอ้วนเล็กน้อยก็รีบอธิบายตัวตนของเจียนอีหลิงทันที “นี่คือคู่หมั้นของนายท่านเชิง เธอเป็นผู้นําตระกูลหญิงของตระกูลจ่ายในอนาคตครับ”

ชายชราอ้วนเล็กน้อยยังกังวลว่าเพิ่งเหว่ยจะเข้าใจผิดสถานการณ์ ซึ่งเขาไม่ต้องการให้ผู้อาวุโสเฟิงคิดว่าเจียนอีหลิงเป็นคนไม่สําคัญ

เฟิงเหว่ยไม่ได้พูดอะไรออกมา ในทางกลับกันเขายังคงจ้องมองเจียนอหลิงต่อไป

สีหน้าของเฟิงเหว่ยทําให้เว่ยฉีรุ่ยยิ้มออกมา “ผู้อาวุโสเฟิง คุณหนูอหลิงยังเด็กอยู่ และนั่นเป็นสาเหตุที่เธอไม่คิดอะไรมาก ได้โปรดอย่าตําหนิเธอเลย”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ จ่ายหวินเชิงตอบทันทีว่า “เธอเป็นผู้นําตระกูลหญิงในอนาคตของตระกูลจําย เธอไม่จําเป็นต้องคิดมาก”

“นายท่านเชิง ท่านตามใจคู่หมั้นมากเกินไปแล้ว และนั่นจะไม่เป็นผลดีสําหรับตัวเธออย่างแน่นอน”

“อืม มันเป็นเรื่องของตระกูลจํายไม่ใช่เรื่องของคุณ?”

เว่ยรุ่ยกัดฟันจนแน่น และเขาทําได้เพียงกลืนคําพูดของตัวเองกลับมาเท่านั้น

อาา [เราจูบกันแล้ว]