เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 779

บทที่ 779 ความแค้นของหยูซี 2

กบเป็นๆ กระโดดโลดเต้นไปมา… ถ้าใส่ในกางเกง… แล้ว…

เจียนอี้เฉินรู้สึก…ตื่นตระหนกเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

“ตอนนั้น นายยัดกบเป็นๆเข้าไปในกางเกงฉัน”

หยูซีจําเหตุการณ์นี้ได้อย่างชัดเจน ด้วยเหตุนี้เขาจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะแก้แค้น

จากนั้นหยุซีก็เลือกตัวที่ดูมีเนื้อมากที่สุดออกมาจากถุงที่ใส่กบนั้น

แม้ว่าหยูซีจะจับกบไว้ แต่กบก็ยังพยายามกระโดดดิ้นไปมา

กบเตะอย่างแรง

เมื่อเห็นหยูซีเข้าใกล์ทีละนิด เจียนอี้เฉินก็ถอยหลังตามสัญชาตญาณ

“ไม่นะ! รอเดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ฉันต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันต้องไปเปลี่ยนกางเกง ตอนนี้ฉันใส่กระโปรงอยู่ ไม่มีที่ให้นายยัดกบตัวนั้น!”

“ฉันใส่มันเข้าไปในชุดชั้นในของนายได้” หยูซีตอบ

“ไม่!” เจียนอี้เฉินร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้น เขาหันกลับมามองเจียนอีหลิง และตัดสินใจใช้เจี่ยนอีหลิงเป็นข้ออ้าง “น้องสาวของฉันมาแล้ว นายต้องมีความสุภาพหน่อย!”

หยูซีเหลือบมองจํายหวินเชิง

เมื่อสบตากับจํายหวินเชิง หยูซีรู้ทันทีว่าตัวเองไม่สามารถทําอะไรมากเกินไปต่อหน้าเจียนอีหลิงได้ ไม่อย่างนั้นคงจะถูกจํายหวินเชิงนั่นเป็นชิ้นๆ!

เจียนอหลังกล่าวว่า “ฉันโอเค”

อย่างไรก็ตาม จยหวินเชิงไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้ “เธอโอเคแน่นะ”

หยุซีรีบประนีประนอมอย่างรวดเร็ว “เอาล่ะๆ เจี่ยนอี้เฉิน ฉันให้เวลานายไปเปลี่ยนกางเกง”

ท้ายที่สุดเจี่ยนอี้เฉินก็แค่ชะลอสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในที่สุดเขาก็ต้องยอมรับชะตากรรมของตนเอง!

ยื่ออยู่ในห้องเป็นเวลานาน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถหนีจากชะตากรรมของการออกมาและถูกลงโทษได้

แล้วเขาก็กระโดดขึ้นลงเรื่อยๆ ดูเหมือนกับว่าจะมีรอยปรากฏขึ้นบนพื้นเพราะเขา

เจียนอีหลิงหัวเราะโดยไม่รู้ตัว…เมื่อเห็นเจี่ยนอี้เฉินเด้งดึงๆ

ท่าทางกระโดดของพี่สาวอี้เฉินดูค่อนข้างจะ…ตลกไปหน่อย

เมื่อจ่ายหวินเพิ่งเห็นเจี่ยนอีหลิงหัวเราะ เขาก็เอื้อมมือไปลูบหัวเธอ

หยูซีได้แก้แค้น และหัวเราะอย่างมีความสุขที่สุด

ในทางกลับกันเจี้ยนอี้เหิงไม่ได้หัวเราะ แต่เขาไม่ได้ช่วยเจียนอี้เฉินเช่นกัน เขาแค่มองดูน้องชายตนเองที่กลัวกบมากกรีดร้องด้วยความตกใจ

“หยูซี พี่ชายหยูซี! ฉันผิด ฉันผิด ฉันผิด ฉันผิดไปแล้ว!!!”

ขณะที่เจียนอี้เฉินกระโดดขึ้นลง เขาร้องขอความเมตตาจากหยูซี

เมื่อหยูซีเห็นสีหน้าน่าสงสารของเจียนอี้เฉิน เขาจึงตัดสินใจยกโทษให้

“อาา…ก็ได้ งั้นเอากบออกไปเถอะ” หยูซีกล่าว

“อ่าๆๆ…” เจียนอี้เฉินพูดติดอ่าง เขาไม่กล้าแม้แต่จะแตะกบ

ดังนั้นเขาจึงขอให้พี่ชายของตนเองช่วย “พี่ชาย พี่ช่วยฉันด้วย! เอากบออกไปให้ฉันที!”

เจียนอี้เหิงมองเจียนอี้เฉินด้วยความขยะแขยงก่อนจะพูดว่า “คิดหาวิธีด้วยตัวเอง”

“คืนนี้กินกบกัน โอเคมั้ย?” เจียนอหลิงถามจํายหวินเชิง “ฉันจะทําเมนูเผ็ดและไม่เผ็ด กบไม่เผ็ดก็อร่อยได้”

จานที่ไม่เผ็ดจัดทําขึ้นสําหรับจํายหวินเชิงโดยเฉพาะ

“โอเค เธอปรุงอะไรก็อร่อย” จํายหวินเชิงตอบ เขาไม่คัดค้านเลย

“เดี๋ยวก่อน แต่… พวกนายช่วยเอาไอ้ตัวนี้ออกจากกางเกงของฉันก่อนได้ไหม? พวกนายค่อยคิดเรื่องกินทีหลัง!” เจียนอี้เฉินร้องออกมา น้ําตากําลังจะก่อตัวในดวงตาของเขา

“ตัวที่อยู่ในกางเกงนั้นสงวนไว้ให้นาย มันจะไม่มาอยู่บนโต๊ะอาหารเย็น” จ๋ายหวินเชิงพูด

“ให้ตายเถอะ! แต่ตัวนี้มันกล้ามแน่นที่สุดแล้ว!”

เจียนอี้เฉินบ้าไปแล้ว!

เนื่องจากไม่มีใครช่วยเขา เขาทําได้แค่ช่วยตัวเองเจียนอี้เฉินวิ่งเข้าไปในห้องน้ําเพื่อถอดกางเกง จากนั้น เขาก็ก่าจัดกบที่ทําให้เขากรีดร้องและร้องเสียงดังในที่สุด

ช่วงเย็นเจียนอีหลิงทําอาหารที่มีกบเป็นส่วนประกอบ

เจียนอี้เฉินกันไปหมดแล้ว

เขากินความเศร้าโศกและความโกรธของเขาให้หมดไป เขาต้องการคืนความอัปยศที่เขาได้รับในวันนี้ให้กับกบ

สิ่งนี้ยังใช้ได้แม้ว่าคนที่กลั่นแกล้งเขาในวันนี้จะไม่ได้อยู่ร่วมโต๊ะอาหาร

หลังจากนั้นหยุซีก็ยอมช่วยเจียนอี้เฉินออกไป

ยังไงเขาก็เป็นหมาอยู่ตัวเดียว

“อืม ฉันคิดว่าชื่อเสียงของเจี่ยนอี้เฉินจะถูกทําลายอย่างสิ้นเชิงหลังจากจบเรื่องนี้” หยูซีอุทาน ในทางกลับกัน เขาไม่รู้สึกกดดันเลย

บทที่ 780 นายท่านเชิง คุณไม่ควรเทน้ํามันลงบนกองไฟแบบนี้!