เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 849

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 849 ผลที่ตามมา 1

เวินเฉิงพาไช่ชิงเยว่และเวินรั่วไปที่สํานักงานของเจี่ยนหยุ่นเฉิง

เวินรั่วก้มหน้าลง และไม่กล้ามองไปที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงโดยตรง

เจี่ยนหยุ่นเฉิงนั่งอยู่ที่โต๊ะทํางานด้วยสีหน้าจริงจัง และมีสายตาเย็นชา ซึ่งทําให้เวินรั่วรู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม

หลังจากที่เดินเข้าประตูมาแล้ว เวินเฉิงก็ถามเจี่ยนหยุ่นเฉิงด้วยสีหน้าขอโทษ “หยุ่นเฉิง แม่เธออยู่ที่ไหน?”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงตอบกลับด้วยน้ําเสียงเย็นชา “เรื่องนี้ผมเป็นคนรับผิดชอบ ถ้าลุงต้องการจะพูดอะไรก็บอกผมได้ตรงๆ”

เมื่อมองเห็นสีหน้าที่ไม่แยแสต่อสิ่งใดของหลานชายคนโต เวินเฉิงก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

ซึ่งเขารู้ดีว่าหลานชายคนโตของเขาคนนี้ เป็นคนใจแข็งที่สุดในบรรดาหลานชายทั้งหมด “หยุ่นเฉิงเธอเป็นคนคิดคดีนั้นขึ้นมางั้นเหรอ?” เวินเฉิงถามอย่างระมัดระวัง

“ใช่” เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้ปฏิเสธ

ไช่ชิงเยว่กัดฟันแน่นแล้วถามขึ้นทันทีว่า “หยุ่นเฉิงเธอทําแบบนั้นได้ยังไง…” เมื่อได้ยินคํากล่าวนั้น เวินเฉิงก็จ้องไปที่คนพูดที่อยู่ข้างหลังเขาด้วยสายตาเย็นชา

ไช่ชิงเยว่เมื่อเห็นสามีโกรธ เธอทําได้เพียงกลืนคําพูดที่เหลือกลับคืนมาเท่านั้น

เวินเฉิงขอโทษเจี่ยนหยุ่นเฉิง “หยุ่นเฉิงลุงรู้ว่าเรื่องนี้รั่วรั่วทําผิด ดังนั้น ลุงเลยพารั่วรั่วมาที่นี่ เพื่อขอโทษแม่ของเธอ”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงมองเฉินเฉิงอย่างเย็นชา จากนั้นจึงละสายตาไปที่เวินรั่ว

เวินรั่วก้มหน้าลงแทบจะติดพื้น เธอไม่กล้ามองเจี่ยนหยุ่นเฉิงแม้แต่น้อย

“คราวนี้ญาติของผม อธิบายเรื่องนี้ให้ลุงฟังว่ายังไง?” เจี่ยนหยุ่นเฉิงถาม น้ําเสียงของเขาเย็นชาและไม่กระตือรือร้น แต่กลับทําให้ผู้คนรู้สึกถูกกดดันเป็นอย่างมาก

เมื่อได้ยินค่ากล่าวนั้น ไช่ชิงเยว่ก็รีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “รั่วรั่วช่วงนี้ยุ่งกับงานและสับสนอยู่พักหนึ่ง จึงทําให้รั่วรั่วต้องใช้แบบร่างของแม่เธอให้กับลูกค้าแทน”

“นั่นเป็นข้อแก้ตัวของเธองั้นเหรอ?” เจี่ยนหยุ่นเฉิงถามเวินรั่ว

เวินรั่วหวาดผวากับคําถามของเจี่ยนหยุ่นเฉิงจนไม่กล้าสบตาเขา เธอทําได้แค่ก้มหน้าลงและทําตัวให้อ่อนแอ เพื่อป้องกันตัวเองเท่านั้น “พี่ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ และตอนนี้ฉันรู้ข้อผิดพลาดของตัวเองแล้ว ได้โปรดให้โอกาสฉันได้ขอโทษอาหญิงสักครั้งจะได้ไหม”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงนิ่งงัน “ปีนี้เธออายุเท่าไหร่แล้ว?”

เวินรั่ว “ฉัน…อายุ 19…”

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว และต้องรับผิดชอบต่อการกระทําของตัวเอง”

เวินรั่ว “พี่…ฉันรู้ว่าฉันผิด และยินดีที่จะยอมรับการลงโทษ แต่ฉัน…”

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “แต่เธอไม่ต้องการที่จะเสื่อมเสียชื่อเสียง ไม่ต้องการถูกผู้คนด่าประณาม ไม่ต้องการให้บริษัทล้มเหลว และไม่ต้องการที่จะออกจากเซียงตั๋วลี่ใช่ไหม?”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงพูดในสิ่งที่เวินรั่วคิดไว้ในใจออกมาทั้งหมด

จึงทําให้เวินรั่วก้มหัวต่ําลงไปอีก

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “ไม่ใช่เลย การลงโทษแบบนั้นคืออะไรกัน?”

ไช่ชิงเยว่รีบพูดอย่างรวดเร็ว “หยุ่นเฉิงรั่วรั่วเป็นญาติของเธอนะ เธอทนเห็นรั่วรั่วสูญเสียอนาคตได้จริงๆน่ะเหรอ?”

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “ผมทนได้

ไม่มีความลังเลใจ และไม่มีความเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้น

เจี่ยนหยุ่นเฉิงโหดร้ายมาก

คําตอบจากเจี่ยนหยุ่นเฉิง ทําให้ไช่ชิงเยว่พูดไม่ออก

ถ้าเป็นตามปกติ ไช่ชิงเยว่ได้ทะเลาะกับเจี่ยนหยุ่นเฉิงไปแล้ว แต่ตอนนี้พวกเธอกําลังขอความช่วยเหลือจากผู้ชายตรงหน้าอยู่ ดังนั้นเธอต้องอดทน

ไช่ชิงเยว่อดทนต่อความทุกข์ที่เกิดขึ้นในใจ และเธอยังคงอ้อนวอนต่อเจี่ยนหยุ่นเฉิงต่อไป

เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย “วันนั้น เสี่ยวหลิงบอกจะให้โอกาสแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว

ไม่มีข้อยกเว้น และนี่เป็นครั้งที่สองที่เวินรั่วทําร้ายคนตระกูลเจี่ยนของผม”

ไช่ชิงเยว่ถามเจี่ยนหยุ่นเฉิง “หยุ่นเฉิงเธอใจร้ายมากรู้ตัวบ้างไหม? รั่วรั่วก็เป็นญาติของเธอนะ แล้วเธอจะปล่อยให้ลุง ตา และยายของเธอเป็นแบบนี้ก็ได้งั้นเหรอ?”

เจี่ยนหยุ่นเฉิงยังคงไม่ไหวติง “อยากแรกเลยมีพ่อแม่พี่น้อง จากนั้นก็มีญาติและปู่ย่าตายาย แต่ตอนนี้เวินรั่วกลับกําลังหลอกผม น้องสาวและแม่ของผม ถ้าเป็นป้าๆคิดว่าผมควรต้องดูแลใครก่อนดี?”

ไช่ชิงเยว่โต้กลับอย่างรวดเร็ว “แต่เธอไม่จําเป็นต้องขึ้นศาล! เราสามารถจัดการเรื่องนี้แบบส่วนตัวไม่ได้เหรอ? หรือไม่ก็เอาแบบร่างของแม่เธอขายให้เราก็ได้?”

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “แบบร่างของแม่ผมขายได้ แต่ต้องไม่ใช่ด้วยวิธีนี้ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องชดเชย ในภายหลัง และถ้าเราไม่เปิดเผยเธอในวันนี้ เวินรั่วคิดที่จะเก็บความลับนี้ไว้ตลอดไปใช่ไหม?”

ใจของผู้ชายคนนี้แข็งเหมือนเหล็ก และไม่มีที่ว่างสําหรับการเจรจา เธอจึงเปลี่ยนวิธีใหม่ “นี่คือสิ่งที่แม่เธอเห็นด้วยงั้นเหรอ? ตอนนี้แม่เธออยู่ที่ไหน? ฉันต้องการพบแม่ของเธอ” เวินน่วนเป็นคนอบอุ่นและอ่อนแอ และพูดได้ง่ายกว่ามาก อย่างน้อยก็ดีกว่าเจี่ยนหยุ่นเฉิงนับสิบเท่า

ความสัมพันธ์ระหว่างเวินน่วนและเวินเฉิงนั้นดีมาก และเมื่อเวินเฉิงพูดเธอต้องใจอ่อนอย่างแน่นอน

เจี่ยนหยุ่นเฉิง “เรื่องนี้ผมเป็นคนจัดการเอง แม่ของผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในตอนนี้ และมันก็ไร้ประโยชน์ถึงแม้ว่าแม่ผมจะเห็นด้วยก็ตาม และผมจะเริ่มฟ้องร้อง เพราะผมเป็นคนควบคุมบริษัท เครื่องประดับไม่ใช่แม่ของผม”

สําหรับเวินรั่วแล้ว เจี่ยนหยุ่นเฉิงคนนี้ไม่ถอยให้สักก้าวเดียว

เวินรั่วเริ่มร้องไห้ “พี่ ครั้งนี้ฉันทําผิดไปแล้ว ขอโอกาสให้ฉันสักครั้งไม่ได้เลยเหรอ? อย่าใจร้ายกับฉันนักเลย? หรือลืมไปแล้วว่าฉันดีกับพี่มากแค่ไหนในช่วงที่ผ่านมา?”

เวินรั่วร้องไห้ราวกับหยาดฝนบนดอกแพร์ ซึ่งทําให้คนรู้สึกล่าบากใจ

แต่เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้สงสารแม้แต่น้อย “เธอไม่คิดว่าเวลาที่เธอเปิดเผยตัวตนของเสี่ยวหลิงไม่มีหลักฐานใช่ไหม? ส่วนการปรากฏตัวในสํานักงานของฉันบ่อยๆในช่วงเวลานี้ ไม่ใช่เพราะฉันแสดงให้เธอเห็นถึงประโยชน์งั้นเหรอ?”

จากนั้น เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็เปิดลิ้นชัก แล้วหยิบรูปถ่ายกองหนึ่งออกมา

เมื่อเวินรั่วเห็นภาพตรงหน้า เธอก็เบิกตากว้าง

เลือดบนใบหน้าของเวินเฉิงและไช่ชิงเยว่ ก็จางหายไปเช่นเดียวกัน