เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 851

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 851 ผลที่ตามมา 3

ในขณะนี้ เวินรั่วรู้แล้วว่าทุกสิ่งที่เธอทํากับเจี่ยนหยุ่นเฉิงในช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอเป็นเพียงตัวตลกที่กระโดดไปมาอยู่ในสายตาของเจี่ยนหยุ่นเฉิงเท่านั้น

เขาได้รับหลักฐานเพียงพอจากเจี่ยนอีหลิงแล้ว โดยรู้ว่าเธอจงใจเปิดเผยว่าเจี่ยนอีหลิงคือด็อกเตอร์ฟูฉี

เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงเฝ้าดูเวินรั่วทําให้เขาพอใจ และดูเธอแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทันใดนั้น ความรู้สึกอับอาย ความคับข้องใจ ความขุ่นเคืองและอื่นๆเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว อารมณ์ทั้งหมดนี้ท่าให้เวินรั่วอยากหันหลังและจากไปทันที

ยังไงก็ตาม ตอนนี้เธอทําแบบนั้นไม่ได้ เธอต้องโน้มน้าวเจี่ยนหยุ่นเฉิงให้ถอนฟ้องในวันนี้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีในตอนนี้จะหายไปทั้งหมด

ไม่ว่าจะเป็น เกียรติยศที่ได้รับรางวัล ตําแหน่งของเธอในบริษัทเซียงตั๋วลี่ อีกทั้งบริษัทที่เธอ และแม่ของเธอก่อตั้งขึ้นมา

เธอทิ้งมันไปไม่ได้ เพราะในที่สุดเธอก็มีสิ่งเหล่านี้

และหากสิ่งเหล่านี้ถูกทําลายลง เธออาจจะไม่มีโอกาสอีกเลยในอนาคต!

ทันใดนั้น ประตูสํานักงานก็เปิดออก

เจี่ยนอีหลิง และจ่ายหวินเชิ่งเดินเข้ามา

เจี่ยนหยุ่นเฉิงได้บอกกับเลขาของเขาว่า เจี่ยนอีหลิงสามารถเข้ามาได้โดยตรง โดยไม่ต้องรายงานล่วงหน้าเมื่อเธอมาหาเขา ดังนั้น เมื่อทั้งสองมาถึงที่นี่ เลขาของเขาจึงไม่แจ้งให้ทราบ

“เธอมาที่นี่ทําไม?” เจี่ยนหยุ่นเฉิงถาม ซึ่งน้ําเสียงของเขาดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “เรื่องจะไปขึ้นศาล คิดว่าเราไม่รู้เรื่องหรือยังไง?” จ่ายหวินเชิ่งพูดด้วยน้ําเสียงสบายๆ ด้วยเครือข่ายข้อมูลของจ่ายหวินเชิ่ง ตระกูลเวินผู้เป็นลุงของคู่หมั้นเขาถูกกล่าวหาในเรื่องดังกล่าว และตราบใดที่เขาต้องการรู้ มันก็จะเข้าหูเขาอย่างแน่นอน

ไชชิงเยว่เห็นเจี่ยนอีหลิง ก็เหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้าย

เธอวิ่งไปที่เจี่ยนอีหลิงและอ้อนวอนในทันที “เสี่ยวหลิง ญาติของเธอรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่ทําลงไปอย่างนั้น ดังนั้น ได้โปรดยกโทษให้ญาติของเธอจะได้ไหม”

เจี่ยนอีหลิงอย่างน้อยก็นุ่มนวลกว่าเจี่ยนหยุ่นเฉิงเล็กน้อย และการถามเธอน่าจะมีประโยชน์มากกว่าการถามเจี่ยนหยุ่นเฉิง

เจี่ยนอีหลิงไม่แสดงสีหน้าใดๆ “ไม่”

เธอเคยบอกไว้แล้วว่าต่อไปไม่ใช่แค่ตัวอย่าง และมันไม่ควรเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง

มันไม่มีเหตุผลที่จะทําซ้ําแล้วซ้ําเล่า

ไช่ชิงเยว่ปกป้อง “แต่แม่เธอไม่ได้สูญเสียอะไรเลยในครั้งนี้…แบบร่างพวกนั้นถูกวางไว้ในห้องใต้หลังคาที่บ้าน และแม่ของเธอก็ลืมมันไปแล้วด้วยซ้ํา”
“ถึงจะลืมไป แต่มันเป็นธุระของแม่ฉัน และไม่ใช่เหตุผลที่เธอต้องใช้มัน”

เจี่ยนอีหลิงมีน้ําเสียงที่เยือกเย็น โดยไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆบนใบหน้าแม้แต่น้อย

เธอเดินไปที่เวินรั่ว จ้องมองด้วยสายตาเหินห่างและเย็นชา

เวินรั่วพูดด้วยน้ําเสียงสั่นๆกับเจี่ยนอีหลิง “เสี่ยวหลิงให้โอกาสฉันหน่อยได้ไหม ขอโอกาสครั้งสุดท้ายให้ฉันสักครั้งเถอะนะ”

เจี่ยนอีหลิงไม่ตอบ แต่เป็นจ่ายหวินเชิ่งได้พูดขึ้นมาว่า “ให้โอกาสเธอ”

ทุกคนมองไปที่จ่ายหวินเชิ่งเป็นตาเดียว

จ่ายหวินเชิ่งมีรอยยิ้มขี้เล่นอยู่บนใบหน้าเขา “เธอกระโดดเชือกได้ไหม?”

กระโดดเชือก?

เวินรั่วฟังดูสับสนเล็กน้อย

ทําไมเขาถึงได้ถามว่าเธอว่ากระโดดเชือกได้ไหม?

เวินรั่วตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง แล้วตอบคําถามของจ่ายหวินเชิ่งอย่างงุนงง “ได้…”

“เอาเชือกมาให้เธอ ก่อนที่โทรศัพท์ในสํานักงานของนายน้อยเฉิงจะดังขึ้น เธอจะต้องกระโดดเชือกให้ได้ 5,000 ครั้ง และนายน้อยเฉิงจะถอนฟ้อง ถ้าน้อยกว่า 3,000 ครั้ง นายท่านคนนี้จะเอาแขนและขาข้างหนึ่งของเธอมา แต่ถ้ามากกว่า 3,000 ครั้ง แต่ไม่ถึง 5,000 ก็ให้รอขึ้นศาลอย่างเชื่อฟังซะ”

ไม่มีใครรู้ว่าโทรศัพท์ของสํานักงานเจี่ยนหยุ่นเฉิงจะดังขึ้นเมื่อไร และส่วนใหญ่มักจะเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก

บางวันมันอาจไม่ดังตลอดทั้งวัน และบางวันก็ดังเจ็ดหรือแปดครั้งต่อหนึ่งชั่วโมง

เวินรั่วตกตะลึงหลังจากฟังจบ ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะต้องทําอย่างไร

ไช่ชิงเยว่รีบถามจ่ายหวินเชิ่งว่า “นายท่านเชิ่ง คุณช่วยเปลี่ยนจํานวนครั้งจะได้ไหม 5,000

ครั้งมันมากเกินไป!”