เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 857

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 857 พี่สะใภ้ 3

เมื่อได้ยินแบบนี้ใบหน้าของเจี่ยนหยู่หมินก็มืดหม่นลง มีความโกรธอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าของเขา และดวงตาคู่หนึ่งก็จดจ้องไปที่หลัวซิ่วเอินไว้อย่างแน่วแน่เอิน

“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ชอบเธอ? ทําไมเธอถึงตัดสินใจแทนฉัน?” เจี่ยนหยู่หมินถามหลัวซิ่ว

“ฉัน…” หลัวซิ่วเอินพูดตะกุกตะกัก

“ฉันเจี่ยนหยู่หมินไม่ใช่ม้า ไม่ใช่ว่าฉันจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนไหนก็ได้!”

หลัวซิ่วเอินตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

เจี่ยนหยู่หมินพูดด้วยน้ําเสียงดุดัน “หรือว่าในสายตาของเธอฉันคือเจี่ยนหยู่หมินไอ้สารเลวได้ยางอายที่สามารถนอนกับแฟนๆได้งั้นเหรอ?”

หลัวซิ่วเฉินส่ายหน้าอย่างเร็ว “ไม่ ไม่ใช่ นายไม่ใช่แบบนั้น!”

ในตอนนี้หลัวซิ่วเอินยังสับสนอยู่เล็กน้อย แต่สําหรับท่าทางของเจี่ยนหยู่หมินที่แสดงออกมา

เธอไม่สงสัยเลย

เจี่ยนหยู่หมินยังคงตั้งคําถามต่อไปว่า “แล้วตอนนี้เธอสงสัยอะไรอยู่? ทําไมเธอถึงคิดว่าฉันไม่ ชอบคนแบบเธอ? เธอตัดสินใจเองเหรอว่าเธอมีค่าคู่ควรหรือไม่? เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันคิดว่าเธอ ไม่มีค่าพอสําหรับฉัน?”

หลัวซิ่วเอ็น “ฉัน…”

เจี่ยนหยู่หมิน “หลัวซิ่วเอิน ฉันกําลังจะบอกเธอว่าที่ฉันนอนกับเธอเพราะฉันชอบเธอ!” ตาของหลัวซิ่วเฉินเบิกกว้าง และสมองเธอก็ได้หนีหายไปโดยสมบูรณ์

เธอถูกพี่หยูสารภาพ…..

ขณะที่หลัวซิ่วเอินมึนงง เจี่ยนหยู่หมินก็ก้มหน้าลงและจูบเธอทันที

เขาใช้การกระทําเพื่อแสดงให้หลัวซิ่วเอ็นเข้าใจว่าเขาปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้ชายที่มีต่อผู้หญิง และต้องการใกล้ชิดกับเธอ ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่เขามีสติครบถ้วนหรือในตอนที่เขาเมานิดหน่อยหลังจากที่ดื่มแอลกอฮอล์

ตอนที่เธอถูกจูบ มือของหลัวซิ่วเอินก็อ่อนลงและร่างกายของเธอก็อ่อนระทวยไปทั้งร่าง ในหัวของหลัวซิ่วเอินกําลังยุ่งเหยิง เธอไม่ได่โต้ตอบการกระทําของเจี่ยนหยู่หมิน

ด้วยการจูบนี้ เจี่ยนหยู่หมินบอกกับหลัวซิ่วเฉินอย่างชัดเจนว่าเขาชอบเธอ แม้ว่าเธอจะแตกต่างไปจากผู้หญิงทั่วไปก็ตาม

“อย่าท่าอะไรในช่วงแรกของการตั้งครรภ์นะ”

ทันใดนั้นเสียงที่นุ่มนวลก็ปรากฏขึ้นขัดจังหวะของทั้งสองคน

เจี่ยนหยู่หมินและหลัวซิ่วเอินจึงผละตัวออกจากกันอย่างรวดเร็ว

เกือบลืมไปเลยว่าเจี่ยนอีหลิงยังอยู่!

ค่าเตือนของเจี่ยนอีหลิงดูเป็นกันเอง “เธอต้องรอให้ลูกโตก่อนเธอจึงจะมีเพศสัมพันธ์ได้” เจี่ยนหยู่หมินและหลัวซิ่วเฉิน ทั้งสองคนที่ถูกเจี่ยนอีหลิงพูดขัดขึ้นก็หน้าแดงทันที

น้องสาว… พูดตรงๆได้ยังไง…..

เจี่ยนอีหลิงมีสีหน้าที่เยือกเย็น เธอยังคงถามต่อไปว่า “ฉันจะได้รับใบรับรองเมื่อไหร่?”

หลัวซิ่วเอิน “รับใบรับรองงั้นเหรอ? นี่มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?”

เจี่ยนอีหลิง “เด็กต้องได้รับการจดทะเบียนรับรองบุตรนะ”

เจี่ยนอีหลิงเป็นห่วงหลาน(สาว)ตัวน้อยในอนาคตมาก

เจี่ยนหยู่หมิน “ใช่ น้องสาวพูดถูก ลูกสาวของฉันจะเป็นเด็กกําพร้าพ่อไม่ได้” เจี่ยนหยู่หมินถามหลัวซิ่วเอิน “เธอต้องการอะไรอีกไหม แค่เธอพูดมา ฉันก็จะทําให้ทั้งหมด” หลัวซิ่วเฉินส่ายหน้าอย่างเร่งรีบ “ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรอีกแล้ว…”

เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกําลังลอยอยู่บนก้อนเมฆ และเมื่อเจี่ยนหยู่หมินเข้ามาใกล้เธอ หัวใจของเธอก็เต้นแรง

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเจี่ยนหยู่หมิน หลัวซิ่วเอินก็ไม่สามารถต้านทานได้

## คาดว่าไม่เกินสามเดือน เรื่องนี้ก็จะจบลงแล้วนะ อย่าละสายตานะคะ

เจี่ยนหยู่หมิน “ถ้าอย่างนั้นเธอขอให้ครอบครัวของเธอส่งทะเบียนบ้านมา เราจะได้ไปรับใบรับรองกันก่อน”

เพื่อเห็นแก่ประโยชน์ของลูก ต้องได้รับใบรับรองก่อนแล้วค่อยแต่งงาน!

หลัวซิ่วเอิน “โอ้…โอ้…”

เจี่ยนหยู่หมิน “ครอบครัวของเธอต้องการอะไรจากลูกเขยบ้าง?”

เจี่ยนหยู่หมินวางแผนที่จะไปเยี่ยมพ่อแม่ของหลัวซิ่วเฉินในอีกสองวัน แม้ว่าเขาจะขึ้นรถก่อน แล้วค่อยจ่ายเงิน แต่เจี่ยนหยู่หมินก็จะไม่พลาดขั้นตอนใดเหมือนกัน

หลัวซิ่วเอ็น “ผู้ชาย”

นี่เป็นค่าขอเดียวที่พ่อแม่ของหลัวซิ่วเฉินต้องการคืออยากให้หลัวซิ่วเฉินหาใครสักคน

พ่อแม่คนอื่นๆคงไม่กล้าคิดแบบนี้

หลัวซิ่วเอิน : พ่อกับแม่ ฉันมีข่าวดีจะบอก ฉันจะพาใครบางคนกลับบ้านด้วย

พ่อหลัวกับแม่หลัว : ผู้ชายหรือผู้หญิง?