เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 859

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 859 ผู้เฒ่าตระกูลเวินทั้งสอง

รถเข็นของเขาเป็นอุปกรณ์ไฮเทคที่ได้ปรับแต่งให้มีฟังก์ชั่นที่สามารถขึ้นและลงบันไดได้

ยังไงก็ตามเขายังคงต้องการใครสักคนมาดูแลชีวิตประจําวันเขา

และเขาไม่ชอบให้ใครมาเข้าใกล้เขามากนัก และเขาไม่ต้องการถูกดูแลอย่างคนไร้ค่า

ในห้องของเวินรั่ว เธอนอนอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มคลุมหัวไว้

ผ้าม่านในห้องถูกดึงมาปิดหน้าต่าง และห้องก็มืดสนิท

ม่านถูกเปิดออกหลังจากผู้เฒ่าตระกูลเวินทั้งสองเดินเข้ามา

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียว และไร้ชีวิตของเวินรั่ว ผู้เฒ่าตระกูลเวินทั้งสองรู้สึกทุกข์ใจอย่างมาก

“รั่วรั่ว หลานกําลังทรมานหัวใจของปู่ย่า”

นายหญิงผู้เฒ่าเวินมองไปที่หลานสาวของเธอ ดวงตาเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ําทันที

“ย่า…” เวินรั่วซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของนายหญิงผู้เฒ่าและร้องไห้ออกมา

“รั่วรั่วของย่า…” นายหญิงผู้เฒ่าเป็นน้ําตาไหลไม่หยุด

“ย่า หนูรู้ว่ามันผิด แต่ทําไมพวกพี่กับอาถึงปฏิเสธที่จะยกโทษให้หนู…”

เวินรั่วร้องไห้เสียใจ จนทําให้คนรู้สึกเจ็บปวด

“รั่วรั่ว อย่าร้องไห้เลย ถ้าหลานร้องไห้ ย่าก็เจ็บปวดไปด้วย”

“ย่า หนูควรทํายังไงดี…หนูไม่มีหน้าไปเจอใครแล้ว”

“ไร้สาระ ตราบใดที่หลานไม่ยอมแพ้ และหลานสามารถพิสูจน์ตัวเองได้ จะไม่มีใครดูถูกหลานได้อีก”

นายหญิงผู้เฒ่าเวินกอดเวินรั่วและร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง

เวินเหยียนอยู่ที่ประตู เขามองดูคนที่กําลังร้องไห้อยู่ในห้องอย่างเย็นชา

ราวกับว่าคนในห้องนั้นไม่มีความหมายสําหรับเขา

ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่สนใจอะไร ราวกับไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ

นายท่านผู้เฒ่าเวินและนายหญิงผู้เฒ่าเวินปลอบเวินรั่วอีกสักพักก่อนจะออกจากห้องของเวินรั่วไป

นายหญิงผู้เฒ่าเวินอาศัยเส้นสายในแวดวงเพื่อช่วยหลานสาวของเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพื่อระงับผลกระทบของเหตุการณ์การโกงให้ได้มากที่สุด

แต่แก้ไขได้ก็เท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ส่งผลกระทบอะไรเลย

เจี่ยนอีหลิงได้รับโทรศัพท์จากเวินน่วน

“เสี่ยวหลิง ปู่และย่าของลูกมาถึงเป่ยจิงแล้ว ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่บ้านลุงของลูก พวกเขาโทรมาขอให้แม่พาลูกไปที่นั่น”รอ”

น้าเสียงของเวินน่วนฟังดูลังเลเล็กน้อย

ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยแน่ใจว่าจะพาเจี่ยนอีหลิงไปด้วย

“เข้าใจแล้ว” เจี่ยนอีหลิงตอบโดยไม่ลังเล

เจี่ยนอีหลิงกําลังจะวางสาย เวินน่วนก็รีบพูดว่า

“อืม ลูกไม่ต้องห่วง แม่จะจัดการทุกอย่างให้เอง”

“อือ”

เจี่ยนอีหลิงตอบทื่อๆ

“เสี่ยวหลิง…” เสียงของเวินน่วนเป็นกังวล

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูจะวางสาย” เจี่ยนอีหลิงคุยกับคนอื่นไม่เก่ง ไม่ต้องพูดถึงเวินน่วนเลย “เอาล่ะ ลูกก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ ช่วงนี้อากาศหนาวแล้ว อย่าเป็นหวัดนะ”

เวินน่วนใช้เวลาในการพูดค่าไม่กี่ค่าเพื่อคลายความกังวล

“อือ”

หลังวางสายโทรศัพท์ จ่ายหวินเชิ่งที่อยู่ข้างๆก็พูดว่า “ฉันจะไปกับเธอ”

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ทําอะไรผิด”

นายท่านผู้เฒ่าเวินและนายหญิงผู้เฒ่าเวินไม่ใช่หมาในและเสือ ไม่มีอะไรเลยที่จะต้องกลัวจ่ายหวินเชิ่ง “ฉันรู้ว่าเธอไม่ผิดและฉันเข้าใจว่าเธอไม่มีทางผิด แต่ว่าพวกเขาจะคิดแบบนั้นเหรอ

“หือ”

“แน่ใจหรอว่าพวกเขาจะไม่พูดถึงเธอ?”

“อือ”

เธอรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น

“ไม่ล่ะ ฉันจะไปกับเธอ”

“ไม่เป็นไร”

“ฉันจะไปกับเธอ”