เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 867

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 867 คนที่ห่วงใยอีหลิง 1

เจี่ยนอี้เฉินที่เข้านอนดึก และตื่นมาในตอนเที่ยงไม่รู้ว่าเมื่อเช้านี้เกิดอะไรขึ้น

เขาตื่นจากฝันร้ายพร้อมกับเหงื่อเย็นที่หน้าผาก

ภาพเหล่านั้นในความฝันดูเหมือนจะอยู่ตรงหน้าเขา

และดูเหมือนเขาจะคุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้มาก

เขาเหลือบมองนาฬิกาปลุกที่ข้างเตียง และตอนนี้ก็เป็นเวลา 11.30 น แล้ว

เจี่ยนอี้เฉินลุกขึ้นจากเตียง ไปเข้าห้องน้ําเพื่อล้างหน้า และเช็ดเหงื่อเย็นๆออกจากร่างกาย เมื่อเขาเดินไปที่ห้องนั่งเล่น ก็เห็นว่าหยูซีอยู่ในห้องนั่งเล่น
หยูซีกําลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นราวกับว่ากําลังนั่งอยู่ในบ้านของตัวเอง

“ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”

เจี่ยนอี้เฉินถอยหลังไปสองก้าวตามสัญชาตญาณ เมื่อเขาเห็นหยูซีเขาก็นึกถึงความทรมานในวันนั้น

“ในฐานะ ‘แฟน’ ของนาย ฉันไม่ควรมาเยี่ยมนายงั้นเหรอ?”

หยูซีเดินไปตรงหน้าของเจี่ยนอี้เฉินด้วยรอยยิ้มและตบที่ไหล่ของเขา

อันที่จริง เขามาวันนี้ก็เพราะเหตุที่เจี่ยนอีหลิงถูกไล่ออกอย่างไม่เป็นธรรม แต่หลังจากเห็นเทพหลิงแล้วเขาก็มั่นใจว่าเทพหลิงไม่เป็นไร ดังนั้นเขาจึงมาที่นี่เพื่อแกล้งพีซี* ตัวปลอม

(pc คือ Political Correctness “[ความถูกต้องทางการเมือง] ที่เป็นไปตามอุดมการณ์หรือทัศนคติเฉพาะหนึ่ง ๆ ทางสังคมการเมือง โดยเฉพาะทัศนคติแบบเสรีนิยม ที่มีความกังวลเรื่องความอดทนอดกลั้น และหลีกเลี่ยงการโจมตีกันในเรื่องของเชื้อชาติ ชนชั้น เพศ หรือรสนิยมทางเพศ” — ปล. ไม่รู้ว่าผู้แปลเอามาถูกหรือเปล่านะครับ เท่าที่ดูในเว็บก็มีพูดถึง pc แค่สามคำ ไม่เป็นคอมพิวเตอร์pc พนักงานpc ก็เหลือค่านี้ค่าเดียวละครับ)

เจี่ยนอี้เฉินปัดมือของหยูซีออกทันที “ลูกผู้ชายใช้วาจาไม่ใช้กําลัง อย่ามายุ่ง”

หยูซีจงใจแกล้งเจี่ยนอี้เฉิน “เดี๋ยวก่อน? มาได้ยังไง? โยนกบเข้าไปในเป้าของนายอีกตัวดีไหม?”

“ฉันไว้ใจนาย หยูซี พอแล้ว อย่าพูดถึงกบกับฉันเลย”

เจี่ยนอี้เฉินนึกถึงความทรงจําแย่ๆในวันนั้นเมื่อเขาพูดถึงกบ

“ฉันอายมาก หลังจากที่นายทิ้งเงาในใจไว้ให้ฉันในตอนนั้น ฉันไม่กล้าแตะต้องสิ่งมีชีวิตอย่างกบมาหลายปีแล้ว ไม่ว่ามันจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็ตาม”

“แล้วฉันก็รู้สึกไม่สบายใจทันทีที่ได้ยินคํานี้ ถ้าอยากอยู่ร่วมกัน คราวหน้าอย่าพูดถึงมันอีก”

หยูซีปล่อยเจี่ยนอี้เฉินไป

แต่เขายังสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเจี่ยนอี้เฉินนั้นดูไม่ค่อยดีนัก

“ทําไมนายถึงหน้าซีดขนาดนี้? อย่าบอกนะว่าฉันทําให้นายกลัว”

“ไม่มีอะไร ใครจะกลัวนาย” เจี่ยนอี้เฉินปฏิเสธ

“ไม่เอาน่า บอกฉันมาว่าอะไรที่จะทําให้นายมีความสุขได้”

“ออกไป! ”

“แล้วตอนแรกนายขอให้ฉันทําแบบนั้นกับนายทําไม?

“ฉันให้นายเล่นละครต่อหน้าฉินหยูฝาน ไม่ได้ให้นายเล่นตอนที่ไม่มีใคร”

“มันคือการแสดง”

“แผนการของนายชั่วร้ายมาก!”

“เอาล่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อแจ้งเรื่องอาหารให้นาย ตอนนี้น้องสาวกําลังทําอะไรอร่อยๆให้พี่ๆของเธออยู่อีกฟากหนึ่งของห้องโถง”

หลังจากที่หยูซีพูดจบ เขาเห็นร่างของอีกคนหนึ่งในครอบครัวออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว หยูซีอุทาน “พี่ชายของนายว่องไวและไม่ธรรมดาจริงๆ”
เจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งพักผ่อนอยู่ที่บ้านในวันนี้และทําอาหาร

ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเจี่ยนอีหลิงจะไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนเช้าเลยแม้แต่น้อย

เจี่ยนอี้เหิงนั่งลงเป็นคนแรก แล้วหยูซีและเจี่ยนอี้เฉินก็ตามมา

จากนั้นฉินหยูผ่านก็มาด้วย

เมื่อเห็นฉินหยูฝาน เจี่ยนอี้เฉินก็ย้ายตําแหน่งไปนั่งข้างหยูซีทันที

หยูซีให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีกับเจี่ยนอี้เฉิน

เมื่อฉินหยูฝานเห็นทั้งสองคนแสดงละครเธอก็พูดว่า “วันนี้ฉันไม่ได้มาหานาย”