เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 887

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 887 คําขอโทษจอมปลอม

เวินรั่วไม่เต็มใจอย่างยิ่ง

“พรุ่งนี้ ลูกต้องเชื่อฟังบนโต๊ะอาหาร แสดงท่าทีอ่อนแอเอาใจเวินน่วนและเจี่ยนอีหลิงก็พอแล้ว ไม่ว่าพวกเธอจะพูดอะไรที่ไม่น่าฟังอย่าโต้แย้ง ในสายตาปู่ย่าและพ่อของเธอ เธอจะดูน่าสงสาร และด้านหนึ่งจิตใจของพวกเขาจะเอนเอียงไปทางเธอโดยธรรมชาติ”

ไช่ชิงเยว่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงมีนิสัยตรงไปตรงมา และจะไม่อ่อนข้อให้ง่ายๆ เมื่อเวลานั้นมาถึงสถานการณ์ก็จะน่าอึดอัดใจมาก และไม่ว่าผู้อาวุโสจะคิดว่าเธอมีเหตุผลยังไง เธอก็จะกลายเป็นคนไร้เหตุผล

เวินน่วนขอความคิดเห็นของเจี่ยนอีหลิง เพื่อตอบรับค่าขอของเวินเฉิง

ถ้าหากเจี่ยนอีหลิงไม่เห็นด้วย เธอจะไม่ตอบตกลง

แต่ถ้าเจี่ยนอีหลิงเห็นด้วย และเธอก็จะตอบตกลง

เวินน่วนในใจก็ไม่อยากจะทะเลาะกับพ่อแม่และพี่ชายของตัวเอง

ไม่ว่ายังไง คนๆนั้นก็คือญาติสนิทเธอ

ในตอนเย็น เวินน่วนพร้อมด้วยเจี่ยนชูฉิงไปรับเจี่ยนอีหลิงที่มหาวิทยาลัยแล้วไปที่ตระกูลเวินด้วยกัน

เวินเฉิงเตรียมอาหารให้เพียงพอสําาหรับวันนี้ เมื่อเช้าเขาไปซื้อของกับคนใช้ที่บ้าน และเลือกของที่หลานสาวและน้องสาวเขาชอบกินเป็นพิเศษ

เขาถึงกับเลิกงานตอนบ่ายและไปรอที่ประตูบ้านแต่เช้า

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเวินน่วนและครอบครัว ใบหน้าของเวินเฉิงก็เต็มไปด้วยความสุข “ชูฉิง อาน่วม เสี่ยวหลิงมาถึงแล้ว!”

นายหญิงผู้เฒ่าเวินที่เห็นทั้งสามคนของตระกูลเจี่ยนทั้งดีใจและเป็นกังวล

ดีใจที่พวกเขามาและกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง

“แม่คะ พวกเราไม่ได้ทําอะไรผิด ไม่มีอะไรที่เราไม่กล้ามาหาแม่” เวินน่วนพูด ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ รอยยิ้มของนายหญิงผู้เฒ่าเวินก็ดูอึดอัดใจ

เธอรู้ว่าลูกสาวของตัวเองยังระงับความโกรธให้เยือกเย็นลงในเร็ววันคงไม่ได้

“อาน่วมพูดถูก” นายหญิงผู้เฒ่าเวินกล่าว

ขณะพูดไช่ชิงเยว่และเวินรั่วก็ลงมาจากชั้นบนเช่นเดียวกัน

ไช่ชิงเยว่เดินไปที่เวินน่วน “อาน่วน เสี่ยวหลิงดีใจมากที่พวกเธอมาในวันนี้ ฉันคิดว่าเธอจะโกรธฉันและรั่วรั่ว ก่อนหน้านี้รั่วรั่วและฉันไม่ดีเอง ต่อหน้าทุกคน ฉันขอโทษเธออย่างเป็นทางการอีกครั้ง”

ไช่ชิงเยว่พูดพร้อมก้มหัวลง

จากนั้นเธอก็หยิบกล่องผ้าอีกกล่องออกมาแล้วพูดกับเวินน่วนและเจี๋ยนอีหลิงว่า “มีเครื่องประดับชุดหนึ่งซึ่งอาเฉิงมอบให้ฉัน ตอนแต่งงานและตอนนี้ฉันให้มันเป็นของขวัญขอโทษของฉัน ฉันหวังว่าเธอจะให้อภัย”

เมื่อเห็นว่าไช่ชิงเยว่ขอโทษแบบนี้ เธอหยิบของขวัญแต่งงานทั้งหมดที่เวินเฉิงมอบให้เธอออกมาขอโทษ

ทั้งผู้เฒ่าตระกูลเวินและเวินเฉิงต่างรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เวินรั่วเดินตามมาติดๆโค้งคํานับให้เวินน่วนและเจี่ยนอีหลิง

“อา น้องสาว เรื่องก่อนหน้าเป็นความผิดของฉันเอง รู้เท่าไม่ถึงการณ์และยังเด็กไม่ใช่ข้ออ้างที่ฉันทําผิด ผิดก็คือผิด ในตอนนี้ฉันได้รับผลกรรม ก็สมควรแล้ว หวังว่าจะให้อภัยฉัน”

คําขอโทษของเวินรั่วก็จริงใจเช่นเดียวกัน

“ในเมื่อรู้ว่าผิดก็รู้จักแก้ไข อาน่วน เสี่ยวหลิงเธอสามารถให้อภัยพวกเธอได้ไหม” นายหญิงผู้เฒ่าเวินช่วยพูด

เวินน่วนพูดเสียงเรียบว่า “แม่คะ เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลังนะคะ”

ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ก็ไม่ได้พูดแย่เกินไป

นายหญิงผู้เฒ่าเวินก้มหน้าลงอีกครั้งแล้วถามเจี่ยนอีหลิง “เสี่ยวหลิง หลานยกโทษให้ป้าและญาติของหลานได้ไหม?”

“ไม่” เจี่ยนอีหลิงตอบอย่างเรียบง่ายและตรงไปตรงมาโดยไม่ลังเลใดๆ

ในเวลานี้ บรรยากาศเริ่มอึดอัด และรอยยิ้มบนใบหน้าของคนตระกูลเวินก็แข็งทื่อขึ้น

หลานสาวทําผิดจริงถึงสองครั้ง แต่เธอยอมรับผิดและขอโทษแล้ว
จะให้โอกาสเธออีกครั้ง ในการกลับใจและเปลี่ยนแปลงไม่ได้หรือ?