เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 905

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ 905 บทที่ 905 เยี่ยมชมโรงพยาบาลรั่วไห่เซิน 4

“ครึ่งหนึ่ง”

ในช่วงสามปีที่ผ่านมาเจี่ยนอีหลิงได้ไปสถานที่ต่างๆมากมาย โดยรวมแล้วเจี่ยนอีหลิงใช้เวลาอยู่บนเกาะเกือบครึ่ง

“ห้องเธออยู่ที่ไหน?” จ่ายหวินเชิ่งสงสัยมาก

“ที่นั่น” เจี่ยนอีหลิงชี้ไปที่ชั้นบนสุดของอาคารที่อยู่ไกลออกไป

“หลังจากนี้ ฉันขอไปดูได้ไหม?”

“อือ” แต่ในห้องของเธอไม่มีอะไรให้ดู

“ปกติตอนอยู่บนเกาะเธอท่าอะไรบ้าง?”

“ท่าการทดลองน่ะ”

เพิ่งรู้

เมื่อเดินไปรอบๆหลังโรงพยาบาล จ่ายหวินเชิ่งก็เห็นต้นไม้ต้นหนึ่งถูกตัดโค่น

ต้นไม้อื่นที่อยู่รอบๆอยู่ในสภาพดีทั้งหมด มีเพียงต้นเดียวที่โค่นล้มและไม่มีใบ ดูเหมือนว่าจะถูกตัดอย่างเร่งรีบ

ยิ่งไปกว่านั้น คนตัดต้นไม้ดูไม่ชํานาญในวิธีการตัดมาก ต้นไม้ถูกสับจนเละ กิ่งก้านของต้นไม้ส่วนใหญ่ถูกตัดออกและลําต้นก็ถูกสับหลายครั้ง

“เกิดอะไรขึ้นกับต้นไม้ต้นนั้น?” จ่ายหวินเชิ่งถามด้วยความสงสัย

“พี่รองเป็นคนตัดมันน่ะ” เจี่ยนอีหลิงตอบ

“แล้วพี่รองของเธอจะตัดต้นไม้ไปทําไม?” ดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจี่ยนหยุ่นโม่จะทํา

“เวลาที่พี่รองโกรธเขาจะตัดต้นไม้”

“โกรธเหรอ? อะไรทําให้เขาโกรธ?”

“การหมั้นของฉันท่าให้เขาโกรธน่ะ”

จ่ายหวินเชิ่ง “…”

จ่ายหวินเชิ่งจ้องไปที่ต้นไม้ที่ต้องเผชิญกับชะตากรรมอันโหดร้ายอีกครั้ง

พี่ต้นไม้ ผมผิดไปแล้ว

หลังจากเดินจนครบรอบ เจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งก็มาที่ประตูโรงพยาบาล

ประตูถูกทิ้งร้าง และไม่มีใครนอกจากพวกเขา

โดยปกติแล้วที่นี่รับผู้ป่วยเพียงรายเดียวเท่านั้น และจะมีสมาชิกในครอบครัวที่มาด้วยได้ไม่เกินสามคนได้

ส่วนใหญ่แล้ว ที่นี่จะร้างว่างเปล่า

วันนี้เป็นวันที่มีคนบนเกาะเป็นจํานวนมาก

เจี่ยนอีหลิงเดินน่าจ่ายหวินเชิ่งเข้าไปในประตูโรงพยาบาล

ทางเข้าเป็นห้องโถงใหญ่ ซึ่งไม่ต่างจากโรงพยาบาลทั่วไป

ภายในของโรงพยาบาลก็เหมือนกัน ด้านนอกจะเป็นสีขาวทั้งหมด

มันดูสะอาดสะอ้านเป็นอย่างมาก

เจี่ยนอีหลิงพาจ่ายหวินเชิ่งเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง

มีการจดจ่าลายนิ้วมือและม่านตาที่ประตูห้อง

มีเพียงลายนิ้วมือและม่านตาของสมาชิกของโรงพยาบาลรั่วไห่เซินเท่านั้นที่สามารถเปิดประตู

หลังจากเปิดประตู ก็พบกับอุปกรณ์ตรวจวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ไม่สามารถพบได้ในโรงพยาบาลทั่วไปถูกวางไว้เต็มห้อง

เจี่ยนอีหลิงไปที่ห้องล็อกเกอร์เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและสวมเสื้อคลุมสีขาวของเธอ

เห็นได้ชัดว่าเสื้อคลุมสีขาวตัวนี้สั่งทําเพราะมีขนาดกําลังพอดี

เธอสวมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์พิเศษในมือด้วย

“ถอดเสื้อผ้าแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงนั้น” ใบหน้าเล็กของเจี่ยนอีหลิงเต็มไปด้วยความจริงจัง

ในตอนนี้ประตูปิดแล้ว และในห้องมีเพียงสองคนคือจ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิง

“เธอรู้ไหมว่าการทําแบบนี้มันอันตรายแค่ไหน?”

จ่ายหวินเชิ่งเดินเข้ามาใกล้เจี่ยนอีหลิง มองเธออย่างท้าทาย พร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปากของเขา

“ไม่อันตรายหรอก อุปกรณ์ที่นี่ปลอดภัยมาก” เจี่ยนอีหลิงอธิบายต่อ “นายแค่นอนลง ไม่ต้องหาอะไร ฉันจะจัดการเอง”

“สิ่งที่อันตรายไม่ใช่อุปกรณ์เหล่านี้”

“ฉันก็ไม่อันตรายเหมือนกัน ฉันเชี่ยวชาญในการปฏิบัติงานมาก” เจี่ยนอีหลิงให้ความมั่นใจแก่จ่ายหวินเชิ่ง
เธอนึกถึงตัวเองและสิ่งของที่อาจจะเป็นอันตรายในห้องนี้ แต่เธอกลับละเลยเขางั้นเหรอ?

จ่ายหวินเชิ่งยังไม่ขยับ แต่เจี่ยนอีหลิงกลับเป็นคนเริ่มเอง

มือที่บอบบางเลื่อนไปที่หน้าอกของเขา

“อย่าขยับ” จ่ายหวินเชิ่งพูดด้วยน้ําเสียงที่ตกตะลึง