เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 903

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 903 เยี่ยมชมโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน 2

หูเจียวเจียว “พวกคุณเจ๋งมาก ไม่เพียงแต่แค่สามารถตรวจผู้ป่วยและช่วยชีวิตผู้คน ยังสามารถขับเครื่องบินได้ด้วยเหรอ? ! ”

เจี่ยนอี้เฉิน “เรื่องนั้นไม่มีปัญหา พี่ชายและน้องเขยในอนาคตของฉันที่นั่งอยู่ด้านหลังขับเป็นทั้งคู่”

หูเจียวเจียว “พวกที่ไม่ใช่มนุษย์”

เฮ้ ใครสามารถเข้าใจความเศร้าโศกของคนขี้ขลาดที่ตกไปอยู่ในกลุ่มเผด็จการได้? เจี่ยนอี้เหิงถามว่า “ไม่มีสมาชิกคนอื่นนอกจากพวกคุณสิบสามคนเหรอ?”

หลี่จั๋วเจียตอบว่า “มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นๆที่มักจะไม่ได้ทํางานบนเกาะและมีหน้าที่ในการดูแลความปลอดภัยส่วนบุคคลของพวกเราเฉพาะเมื่อสมาชิกของเราอยู่ข้างนอกเท่านั้น”

เป็นแบบนี้นี่เอง

ดูเหมือนว่าการรักษาความลับของโรงพยาบาลลั่วไห่เซินทั้งหมดนั้นจะสูงมาก

หลังจากเครื่องบินบินมาเป็นเวลาเจ็ดชั่วโมง หลี่จั่วเจียบอกกับทุกคนว่าปลายทางของพวกเขากําลังจะมาถึง และขณะนี้เครื่องบินกําลังเริ่มลง
ทุกคนรีบมองลงไปทางหน้าต่างและเห็นเกาะเล็กๆเกาะหนึ่ง

ครึ่งหนึ่งของเกาะเป็นป่า และอีกครึ่งหนึ่งถูกปกคลุมด้วยอาคาร

มีพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่สําหรับจอดเครื่องบินและเฮลิคอปเตอร์ที่โรงพยาบาลรั่วไห่เซินไม่ได้ใช้งาน

อาคารที่แปลกใหม่และใหญ่โตนั้นน่าจะเป็นโรงพยาบาล

ผนังด้านนอกของอาคารเป็นสีขาว

เมื่อมองลงมาจากเครื่องบินจะเห็นสระว่ายน้ําและสวนที่อยู่ติดกับตัวอาคาร

เครื่องบินผ่านรันเวย์และลงจอดบนลานจอดเครื่องบิน

ทุกคนลงมาจากเครื่องบินและก้าวเข้าสู่เกาะที่เต็มไปด้วยความลึกลับ

ทันทีที่พวกเขาลงมา ทุกคนต่างก็หลงใหลในทิวทัศน์ของธรรมชาติบนเกาะเล็กๆแห่งนี้

ท้องฟ้าสีครามและเมฆขาว แสงแดด และหาดทราย

รายล้อมไปด้วยต้นไม้เขียวขจีอย่างหนาแน่น

มันเหมือนกับเป็นรีสอร์ท

“ว้าว ที่นี่สวยมาก” หูเจียวเจียวชอบสถานที่นี้มาก

อันหยาง “ถ้าฉันเป็นผู้ป่วย แล้วได้อยู่ที่นี่สองสามวันฉันคงจะหายดี” เจี่ยนอี้เฉินสังเกตเห็นโคมไฟที่ถนนด้านข้าง “วัสดุที่ใช้ในโคมไฟของถนนเส้นนี้ดูเหมือนจะไม่เคยเห็นมาก่อน”

หลี่จั๋วเจียอธิบายอย่างอดทน “อาคารทุกหลังในโรงพยาบาลของเราใช้วัสดุใหม่พิเศษ” หลัวซิ่วเอินถามว่า “แล้วโคมไฟนี้ใช้พลังงานแสงอาทิตย์ใช่ไหม?”

หลี่จั๋วเจียอธิบายว่า “มันเป็นการผสมกันระหว่างพลังงานแสงอาทิตย์และพลังงานลม เธอจะเห็นว่ามีพัดลมขนาดเล็กที่อยู่ตรงกลางซึ่งใช้รับพลังงานลม เพราะบางครั้งบนเกาะนี้มีลมแรงมาก และพลังงานลมก็เป็นแหล่งพลังงานที่สําคัญมากเช่นเดียวกัน”

เจี่ยนอี้เฉินแสดงความคิดเห็นว่า “มันน่าทึ่งจริงๆ รู้สึกเหมือนได้เดินทางข้ามเวลาและอวกาศมาสู่โลกอนาคตเลย”

หลี่จั่วเจียยิ้ม

จ่ายหวินเชิ่งมองทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกเกินจริงอย่างที่เจี่ยนอี้เฉินพูด แต่ก็รู้สึกว่าไม่ต่างกันมากนัก

หลายสิ่งหลายอย่างที่ใช้ที่นี่เขาไม่เคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีรถคันเล็กๆแล่นมาตรงหน้าพวกเขา

รถคันนี้ดูเหมือนไม่มีล้อ และสามารถเคลื่อนที่เป็นวงกลมได้โดย

ในรถมีที่นั่งแค่สองตําแหน่ง

เป็นที่นั่งคนขับหนึ่งคนและที่นั่งข้างคนขับหนึ่งคน ซึ่งมีขนาดเล็กมาก

“ขอโทษที่มาช้า”

คนที่ลงจากรถมาคือเจี่ยนหยุ่นโม่

เขาสวมเสื้อคลุมสีขาว พร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าราวกับดวงอาทิตย์บนเกาะแห่งนี้

รอยยิ้มนี้หยุดนิ่งเพียงเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นจ่ายหวินเชิ่ง

“พี่รอง” เจี่ยนอีหลิงก้าวไปตรงหน้าและเรียกอย่างอ่อนหวาน

เจี่ยนหยุ่นโม่เอื้อมมือไปแตะที่หัวของเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนหยุ่นโม่ไม่ได้อยู่ที่เป่ยจิงเป็นเวลานาน สองพี่น้องจึงไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน

คราวนี้เจี่ยนอีหลิงมาที่โรงพยาบาลลั่วไห่เซิน ดังนั้นทุกคนจะได้รวมตัวกันอีกสองสามวัน

“ฉันสามารถออกไปได้เพียงชั่วโมงเดียว และจะต้องรีบกลับมา“เจี่ยนหยุ่นโม่กล่าวว่า”อีกสักครู่ ฉันจะต้องไปเยี่ยมมิสเตอร์หลี่”

บทที่ 904 เยี่ยมชมโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน 3

เจี่ยนหยุ่นไม่พูดกับหลี่จั่วเจียอีกครั้ง “มิสเตอร์หลี่ทํางานหนักเพื่อเธอ

“นี่คือสิ่งที่ฉันควรทํา” หลี่จั๋วเจียตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อีกอย่างมันไม่ได้ลําบากเลย”

“พี่หยุ่นโม่รถคันนี้มันไม่เลวใช่ไหม?”