เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 913

สรุปบท ตอนที่ 913-914: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

อ่านสรุป ตอนที่ 913-914 จาก เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 913-914 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายดราม่า เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 913 ให้ฉันช่วยแบ่งเบาภาระของเธอ

สําหรับเธอสิ่งนี้ยากยิ่งกว่าหัวข้อการวิจัยเหล่านั้นอีก

“ฉันจะช่วยเธอเอง”

“นายทําได้งั้นเหรอ?” เจี่ยนอีหลิงมองจ่ายหวินเชิ่งด้วยความประหลาดใจ

“ทําไม อะไรที่ทําให้เธอประเมินค่าฉันต่ําไป?”

“เปล่า” รีบส่ายหน้า

“ในบางครั้งเธอก็ต้องเรียนรู้ที่จะบอกว่าที่สามีเกี่ยวกับปัญหาของตัวเอง ให้ฉันได้ช่วยแบ่งเบา

ภาระของเธอบ้าง”

ว่าที่สามี….

3…

“อะไร? ฉันแทนตัวเองว่าสามีแล้วเธอเขินงั้นเหรอ?”

จะต้องพูดยังไงกับเขา ตอนที่บอกว่าจะทําสิ่งต่างๆเพื่อสืบพันธุ์ก็ยังซีเรียสอยู่เลย!

เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธที่จะตอบคําถามนี้

เมื่อก้มศีรษะลง ดวงตาของเธอไม่ได้มองตรงไปที่จ่ายหวินเชิ่ง

“เอาล่ะ ตอนนี้เธอได้เรียนรู้ที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาแล้วใช่ไหม?”

“ไม่…” เธอบ่นงันง่าเล็กน้อย

ผ่านไปสักพักเจี่ยนอีหลิงค่อยถามจ่ายหวินเชิ่งด้วยน้ําเสียงแผ่วเบาว่า “นั่นคือ…แล้วนายจะทํายังไงต่อไป? ให้ลุงมีความสุข”

“ปล่อยให้ฉันจัดการ ฉันจะช่วยเธอแก้ปัญหานี้เอง” จ่ายหวินเชิ่งรับประกันกับเจี่ยนอีหลิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิดถึงสิ่งที่หลานสาวชอบกิน

หลานสาวเพิ่งออกจากบ้านได้เพียงไม่กี่วัน เธอก็เริ่มคิดถึงอย่างมาก

วันนี้ได้รับโทรศัพท์จากหลานสาวและว่าที่หลานเขย เขาบอกว่าจะพาเสี่ยวหลิงมาทานอาหารค่ำด้วยกัน

นายหญิงผู้เฒ่าเวินจึงรีบสั่งให้คนใช้ทําอาหารเพิ่มอีกสองสามจาน

ในช่วงบ่ายไ ชิงเยว่และเงินรั่วมาก่อนเวลา

“ปู่ ย่า”

ทันทีที่เห็นผู้ฒ่าเวินและนายหญิงผู้เฒ่าเวิน เวินรั่วก็รีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของผู้เฒ่าทั้งสอง นายหญิงผู้เฒ่าเวินกอดหลานสาว น้ําตาของเธอกําลังจะไหล~

“รั่วรั่วของฉัน หลานสุดที่รักของย่า!”

“ย่า หนูคิดถึงย่า คิดถึงย่ากับปู่มากๆเลยค่ะ คิดถึงพ่อด้วย”

ย่าหลานกอดกันอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าเวินก็เร่งให้ทั้งสองเข้าไปในบ้าน ทั้งสองจึงปล่อยมือไช่ชิงเยว่ยังคงเรียกผู้เฒ่าเวินกับนายหญิงผู้เฒ่าเวินว่า “พ่อ” และ “แม่” อย่างคุ้นเคย

“พ่อคะ แม่คะ หลายวันมานี้ที่จากไป รั่วรั่วก็คิดถึงพวกคุณอยู่เสมอ เมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับเลยดูผอมลงไปทั้งตัว”

เมื่อได้ยินไช่ชิงเยว่พูดเช่นนี้ นายหญิงผู้เฒ่าเวินก็ยิ่งรู้สึกทุกข์ใจ

“อุ๊ย ไหนขอย่าดูหน่อย ผอมลงจริงๆด้วย เดี๋ยวกินเยอะๆนะ ย่าให้คนตุ๋นน้ําซุปที่หลานชอบเอาไว้แล้ว”

ในขณะที่นั่งเล่นอยู่ในบ้านตระกูลเวิน ไช่ชิงเยว่มองดูการตกแต่งโดยรอบ ตั้งแต่เธอจากไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เธอและเวินเฉิงอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ในเมืองเป่ยจิงมานานกว่า 20 ปี

ไช่ชิงเยว่นึกถึงอพาร์ทเมนต์เล็กๆที่เธอกับลูกสาวอาศัยอยู่เมื่อไม่กี่วันมานี้

ก่อนหน้านี้ เธอได้นําเงินส่วนตัวทั้งหมดมาเริ่มบริษัทกับลูกสาว บริษัทก็ได้ถูกฟ้อง ทรัพย์สินของบริษัทถูกระงับ เธอจึงไม่สามารถเอาเงินออกมาได้
เมื่อหย่ากับเวินเฉิงเธอก็รีบจากไป ในขณะนั้นเวินเฉิงกําลังจะล้มละลายและเป็นหนี้อยู่ เธอจะไปสนใจเรื่องการแบ่งทรัพย์สินได้อย่างไร เธอรีบจากไปโดยไม่ได้รับเงินสักบาทเดียว

สิ่งที่เธอสามารถนําไปได้คือของขวัญต่างๆที่เงินเฉิงมอบให้เธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา

แต่นี่มันยังเทียบไม่ได้กับชีวิตก่อนหน้านี้ที่เธอเป็นนายหญิงตระกูลเงิน

“ย่า แล้วพ่อล่ะ?” เวินรั่วไม่เห็นเวินเฉิงในบ้านตระกูลเงิน

“พ่อของเธอออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า วันนี้ก็คงจะกลับมาค่ําค่ํา” นายหญิงผู้เฒ่าเวินถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจ

หนุ่มหล่อและสาวสวยคู่นี้ ดูทั้งสวยทั้งมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก

“มิสเตอร์จ่าย เสี่ยวหลิง นั่งลงเถอะ” ผู้เฒ่าเป็นทักทายทั้งสองให้นั่งลง

ในโอกาสนี้เจี่ยนอีหลิงจับมือของจ่ายหวินเชิ่ง เธอยังคงพึ่งพาเขามากขึ้น

จ่ายหวินเชิ่งความสง่า เผยให้เห็นถึงเยือกเย็นเล็กน้อย “คารวะท่านผู้เฒ่าเฉินและนายหญิงผู้เฒ่าเวิน เห็นร่างกายของท่านทั้งสองแข็งแรงผมก็วางใจแล้ว หลายวันก่อนได้ยินเสี่ยวหลิงบอกว่าสุขภาพร่างกายท่านทั้งสองไม่ค่อยดีจึงได้มาเยี่ยม”

จ่ายหวินเชิ่งยังพูดอีกว่า “ผมหวังว่านายหญิงผู้เฒ่าเวินจะมีสุขภาพที่แข็งแรง เพียงท่านมี

สุขภาพที่แข็งแรง คู่หมั้นของผมก็มีความสุขแล้ว”

คําพูดของจ่ายหวินเชิ่งล้วนเกี่ยวกับความสุขของเจี่ยนอีหลิง

ไม่เพียงสะท้อนให้เห็นถึงความกังวลของเจี่ยนอีหลิงที่มีต่อผู้เฒ่าตระกูลเวินทั้งสอง แต่ยังแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีความสําคัญกับเงี่ยนอีหลิงมาก

เมื่อได้ยินดังนี้สองผู้เฒ่าตระกูลเวินก็รู้สึกอบอุ่นใจ

“นายท่านเชิงช่างมีน้ําใจ” รอยยิ้มที่หาได้ยากปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้เฒ่าเวิน

หลายวันมานี้เขาเศร้าโศก ใบหน้าที่มีรอยยิ้มนี้น้อยคนนักที่จะเห็น

เวินรั่วก้มหน้าลง มีเพียงตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้สึกถึงความขมขื่นและความไม่พอใจ

ไช่ชิงเยว่ไม่พอใจเจี่ยนอีหลิงอยู่ในใจ การปรากฏตัวของพวกเขาขัดขวางแผนการเดิมเธอ

เดิมทีเธอพาลูกสาวมาที่นี่ด้วยในวันนี้เพื่อพยายามลดความห่างเหินระหว่างตัวเธอเองกับผู้เฒ่าทั้งสอง

ตอนนี้มีคนนอกเพิ่มมาสองคน แผนที่กําหนดไว้คงไม่สามารถดําเนินการต่อไปได้

จ่ายหวินเชิ่งและเงี่ยนอีหลิงเพิ่งนั่งลง และเวินเฉิงก็กลับมา

ปกติเงินเฉิงจะไม่กลับมาจนถึงเย็น แต่จ่ายหวินเชิ่งโทรตรงไปหาเขา โดยบอกว่าเขากับเจียนอีหลิงกําลังมา และมีเรื่องสําคัญที่ต้องพูดคุยด้วย ดังนั้นเขาจึงรีบกลับมาก่อนเวลา

เขาไม่รู้ว่าเมื่อกลับถึงบ้าน อดีตภรรยาและลูกสาวของตัวเองก็อยู่ด้วยเหมือนกัน

เมื่อเห็นพวกเธอ เวินเฉิงก็รู้สึกสับสนปะปนอยู่ในใจ