เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 911

สรุปบท ตอนที่ 911-912: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 911-912 – เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

บท ตอนที่ 911-912 ของ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ในหมวดนิยายดราม่า เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 911 เป้าหมายของเวินเหยียนสําเร็จแล้ว

เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ นายหญิงผู้เฒ่าเวินก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เธอไม่รู้ว่าการหย่าครั้งนี้ จะเป็นผลดีสําหรับตระกูลเวินของเธอหรือไม่

ถ้าจะบอกว่าเวินเฉิงเป็นฝ่ายผิดก่อน ไช่ชิงเยว่จึงขอหย่าก็ไม่ใช่เรื่องผิด สิ่งเดียวที่นายหญิงผู้เฒ่าเวินไม่สบายใจก็คือ ไช่ชิงเยว่ไม่ได้พูดถึงการหย่าตั้งแต่เนิ่นๆ และเธอไม่เคยพูดถึงเรื่องการหย่ามาก่อน แต่ทันทีที่เวินเฉิงกําลังจะล้มละลาย เธอก็พูดถึงการหย่า…

“แม่คะ เรื่องในตอนนี้ใครถูกใครผิดก็ไม่สําคัญแล้วค่ะ ประเด็นตอนนี้คือสุขภาพของพ่อกับแม่สําคัญที่สุด” เวินบ่วนปลอบ

“เฮ้อ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ทําได้แค่นึกถึงเท่านั้น โชคดีที่มีเธอและเสี่ยวหลิงมาดูแลคนแก่อย่างพวกเราสองคนในอนาคต”

“จริงสิ ตอนนี้พี่ใหญ่อยู่ที่ไหนเหรอคะ?”

“อยู่ข้างบนห้องทํางานน่ะ ตอนนี้เขาทํางานไม่หยุดเลย เขาทํางานจนตัวเองจะเป็นอัมพาตอยู่แล้ว”

“แล้วตอนนี้ไช่ชิงเยว่รู้หรือเปล่าคะว่าธุรกิจของพี่ใหญ่ดีขึ้นแล้ว?”

ตอนนี้เวินน่วนไม่จําเป็นต้องเรียกเธอว่า “พี่สะใภ้” อีกต่อไป

“แม่ก็ไม่แน่ใจ แต่แม่คิดว่าเธอน่าจะรู้แล้ว ตอนนี้ไช่ชิงเยว่กับรั่วรั่วยังอยู่ในเมืองหลวง พวกเธอคงรู้ความเป็นไปของตระกูลเงินอยู่บ้าง”

เมื่อพูดถึงเวินรั่วสีหน้าของนายหญิงผู้เฒ่าเวินก็เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

พวกเขามีหลานสาวเพียงคนเดียวในตระกูลเวินและเธอจะไม่ได้อยู่ในตระกูลเวินในอนาคต

และพวกเขาจะไม่ได้เจอกับเธอได้บ่อยๆ

ในเวลานี้ เวินเหยียนได้ลงจากชั้นบนด้วยรถเข็น

รถเข็นของเขาสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างราบรื่นบนบันได

เขากวาดสายตามองทุกคนในห้องนั่งเล่น สุดท้ายก็มาหยุดอยู่ที่เจี่ยนอีหลิง…

เจี่ยนอีหลิงก็เหลือบมองไปที่เวินเหยียนแวบหนึ่ง แต่เธอก็รีบถอนสายตากลับทันที

เธอรู้ว่าเวินเหยียนไม่ชอบเธอ

เวินเหยียนยังคงจ้องมองไปที่เจี่ยนอีหลิงเป็นเวลานาน

ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้

เป้าหมายเขาสําเร็จแล้ว

เวินรั่วออกจากตระกูลเวิน

นี่คือเป้าหมายสูงสุดของเขาในการวางหมากไปที่เวินเฉิง

คนที่เขาต้องการที่จะแก้แค้นคือเวินรั่วไม่ใช่ไช่ชิงเยว่

หากไช่ชิงเยว่ต้องการเลิกรา ซึ่งนําไปสู่การหย่าร้างของเวินเฉิงและไช่ชิงเยว่ เมื่อพวกเขาหย่ากัน เวินเฉิงจะไม่มีวันปล่อยให้เงินรั่วไปกับไช่ชิงเยว่แน่นอน

เว้นแต่ว่าเฉินเฉิงจะทําผิดโดยเจตนาเท่านั้น เขาจึงต้องยอมสละสิทธิ์การดูแลลูกอย่างเต็มใจ

และทั้งสองเงื่อนไขสําหรับการหย่าร้างของไช่ชิงเยว่ก็เป็นไปตามนั้น

เงื่อนไขที่หนึ่ง เวินเฉิงทรยศ

เงื่อนไขที่สอง เวินเฉิงไม่มีเงิน

ด้วยเงื่อนไขที่หนึ่งไช่ชิงเยว่อาจจะโกรธและทะเลาะกัน แต่อาจจะไม่ถึงขั้นหย่าร้าง

แต่ตราบใดที่ไช่ชิงเยว่รู้ว่าเวินเฉิงอาจจะล้มละลายหรือแม้แต่เป็นหนี้ เธอก็จะต้องจากไปก่อนกําหนดแน่นอน

ดังนั้นคําสั่งที่สองที่ออกโดยเวินเหยียนคือการสร้างปัญหาให้กับธุรกิจของเวินเฉิงและสร้างภาพลวงตาว่าเขากําลังจะล้มละลาย

ให้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเวินเฉิงถูกล็อคและบ้านของเขาถูกจํานอง สิ่งนี้จะไม่เพียงแต่ทําให้ไช่ชิงเยว่สามารถฟ้องหย่าได้อย่างเต็มที่ แต่ยังทําให้ไช่ชิงเยว่ไม่สามารถแบ่งทรัพย์สินของเวินเฉิงไปได้

ตอนนี้ไช่ชิงเยว่ได้ออกจากตระกูลเวินและไม่ได้รับทรัพย์สินใดๆของตระกูลเวินเลยแม้แต่น้อย

เวินรั่วที่ติดตามไช่ชิงเยว่แบบนี้จะสูญเสียออร่าและความสุขในแบบเดิมของเธอไปทั้งหมด เป้าหมายของเวินเหยียนก็สําเร็จแล้ว
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ในห้องนั่งเล่นก็ดังขึ้น

นายหญิงผู้เฒ่าเงินรับโทรศัพท์ และมีเสียงเวินรั่วดังขึ้น

“คุณย่าคะ เมื่อเร็วๆนี้หนูได้ยินมาว่าคุณปู่สุขภาพไม่ค่อยดีใช่ไหมคะ? ไม่เป็นไรมากใช่ไหม หมอว่ายังไงบ้างคะ?”

“ดูแล้ว ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่โรคเก่าๆเธอวางใจเถอะ ไม่ต้องกังวลไป ดูแลตัวเองด้วยปู่กับย่าไม่ได้อยู่กับเธอแล้ว อย่าเจ็บป่วยล่ะ” นายหญิงผู้เฒ่าเวินกล่าวด้วยความเจ็บปวด

“ย่าคะ พรุ่งนี้หนูอยากกลับบ้านไปหาพ่อได้ไหมคะ หนูคิดถึงพ่อ” เวินรั่วถาม

บทที่ 912 นายไม่ใช่เวินเหยียนที่ฉันรู้จัก

“ได๋ๆๆ” นายหญิงผู้เฒ่าเวินตอบตกลงครั้งแล้วครั้งเล่า

ก็แค่หลานสาวตัวน้อยคนนี้ แน่นอนว่าเธอยินดีที่หลานจะกลับมา

ถ้าตอนนั้นลูกชายของเธอไม่ล้มละลาย เธอยังยืนยันว่าหลานสาวของเธอต้องอยู่ที่ตระกูลเงินเท่านั้น

เจี่ยนอีหลิงไม่มีอะไรทํา เธอจึงไปที่สวนของบ้านและยืนอยู่คนเดียว มองดูทิวทัศน์ในสวนของ
เวินเหยียนกําลังนั่งรถเข็นเข้าไปใกล้

“ใช่ ฉันเป็นคนทําเอง”

“แต่คุณลุงไม่เคยทําร้ายนาย…”

“นี่เป็นการเสียสละที่จําเป็น”

ในมุมมองของเวินเหยียนเรื่องนี้ดูเหมือนจะถูกมองข้ามไป

“คุณลุงไม่ได้ทําอะไรผิด” เจี่ยนอีหลิงเน้นอีกครั้ง

“เพื่อที่จะให้บรรลุเป้าหมาย การเสียสละเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้” “นาย นายไม่ใช่เวินเหยียนที่ฉันรู้จัก”

โพล่งออกมา

แม้แต่เจี่ยนอีหลิงเองก็ไม่รู้ว่าทําไมจู่ๆตัวเองถึงพูดคํานี้กับเวินเหยียน

เจี่ยนอีหลังหันหลังแล้ววิ่งหนีไป

“เสี่ยวหลิง…” เวินเหยียนขมวดคิ้วขณะที่เธอวิ่งหนี

“มองอะไรอยู่?”

จ่ายหวินเชิ่งเห็นว่าหลังจากที่เจี่ยนอีหลิงกลับมาจากบ้านตระกูลเวินเหมือนกับว่าเธอจะเจอเธอ

ปัญหาอะไรมา เธอดูเศร้านิดหน่อย

จ่ายหวินเชิ่งเห็นข้อมูลของเวินเฉิงวางอยู่ตรงหน้าของเจี่ยนอีหลิง

ปัญหาส่วนใหญ่ที่ทําให้เจี่ยนอีหลิงทุกข์ใจ มักจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับญาติและเพื่อนๆของ

“คุณลุงไม่มีความสุข” เจี่ยนอีหลิงเงยหน้าขึ้น ตาของเธอหม่นหมอง และคิ้วของเธอขมวดเล็ก

วันนี้ที่ตระกูลเวิน เจี่ยนอีหลิงพบกับเวินเฉิง และระหว่างทานอาหารเย็น เธอกับเวินเฉิงก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก

เห็นได้ชัดว่า การโจมตีที่เขาได้รับเมื่อเร็วๆนี้ค่อนข้างหนัก และจะไม่ดีขึ้นไปชั่วขณะหนึ่ง

“เธออยากให้คุณลุงของเธอมีความสุขงั้นเหรอ?”

“อือ”

แต่เจี่ยนอีหลิงเธอไม่รู้ว่าต้องทํายังไง เธอไม่คุ้นเคยกับเรื่องนี้