เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 945

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 945 อาหารค่ําตระกูลเวิน 2

เวินเฉิงยินดีที่ได้พูดคุยกับเจี่ยนอีหลิง เวินน่วนเกี่ยวกับเรื่องเก่าๆ

เมื่อได้พูดถึงสิ่งเหล่านี้ เฉินเฉิงก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ซึ่งสามารถทําให้เขาลืมเรื่องแย่ๆที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ไปได้

ในตอนนี้ เวินรั่วที่นั่งถัดจากนายหญิงผู้เฒ่าเวินจ้องมองฉากนี้อย่างว่างเปล่า

เวินรั่วก๋าหมัดแน่น

วันนี้แม่ของเธอไม่ได้มาด้วย

ครอบครัวเธอแตกสลายและไม่สมบูรณ์

เธอต้องทนกับความเจ็บปวดและความคับข้องใจมากมาย

แต่พ่อของเธอกลับพูดคุยและหัวเราะกับเจี่ยนอีหลิงอย่างไม่รู้สึกเศร้าเลย

ดูเหมือนว่าทั้งเธอและแม่ของเธอจะไม่มีความสําคัญเท่ากับเวินน่วนและเจี่ยนอีหลิงอีกแล้ว

อะไรที่คุณย่าบอกว่าเขารักเธอที่สุด นี่คือวิธีที่พ่อของเธอรักเธองั้นเหรอ?

เขาไม่ได้ทํา! เขาไม่ใช่!

เฉินลู่มาถึงแล้ว ในฐานะศิษย์เก่าของนายหญิงผู้เฒ่าเวิน

เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิง ใบหน้าของเฉินลู่ก็ปรากฏรอยยิ้มที่ชัดเจน

“นี่คือมิสเจี่ยนอีหลิงใช่ไหม สวยกว่าในรูปจริงๆเหมือนเดินออกมาจากเทพนิยายเลย น่ารักมากเลย”

เฉินลู่มองไปที่เจี่ยนอีหลิงราวกับหมาป่าที่กําลังหิวโหยมาทั้งอาทิตย์ และเห็นเนื้อสดๆชิ้นใหญ่วางอยู่ตรงหน้า

เจี่ยนอีหลิงหลบไปข้างหลังอย่างอึดอัดใจ

รูปลักษณ์ของสาวน้อยที่มีเสน่ห์และขี้อายนั้นไม่สอดคล้องกับความแข็งแกร่งอันน่าตื่นตะลึงที่เธอแสดงออกมาเลยแม้แต่น้อย

เฉินลู่คิดว่า หากมีผู้หญิงคนนี้ในครอบครัวของเขา คงจะต้องซ่อนเอาไว้อย่างดี และอย่าหวังว่าจะมีใครสามารถขโมยไปได้

นายหญิงผู้เฒ่าเวินแนะนํา “เสี่ยวหลิงคนนี้คือเฉินลู่เฉินหัวหน้านักออกแบบของโซเฟียและเจ้านายของเขาคือเพื่อนเก่าของย่าเอง”

เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า ปฏิกิริยาของเธอดูเย็นชามาก และไม่มีทีท่าว่าจะพูดคุยกับเฉินลู่ ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเฉินลู่ แต่เธอยังไม่ชินกับการพูดคุยกับคนที่ไม่คุ้นเคยเท่าใดนัก

ยังไงก็ตามเฉินลู่ก็ยังต้องการที่จะทําความรู้จักกับเจี่ยนอีหลิงให้ดีกว่านี้

“มิสเจี่ยน ช่วงนี้ได้ทําวิจัยเกี่ยวกับเภสัชกรรมบ้างไหม?” เฉินลู่ถามอย่างระมัดระวัง “ไม่ค่ะ” ในช่วงนี้เจี่ยนอีหลิงไม่ได้ทําวิจัยจริงๆ เพราะงานของเธอมุ่งเน้นไปที่ผู้ป่วยรายสําคัญสองคน และเธอไม่มีเวลาว่างพอสําหรับการทําวิจัยอื่นๆ

ปฏิกิริยาของเจี่ยนอีหลิงเย็นชามากและหวงแหนคําพูดเหมือนกับทอง

เฉินลู่ไม่ได้รังเกียจความเฉยเมยของเจี่ยนอีหลิงเลย เขายังคงปฏิบัติต่อกันด้วยรอยยิ้ม เอาใจใส่และกระตือรือร้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“มิสเจี่ยน ปกติแล้วกิจกรรมยามว่างที่ชอบทําคืออะไรงั้นเหรอ?” เฉินลู่ตัดสินใจเริ่มต้นด้วยหัวข้อประจําวัน

“อ่านหนังสือ”

“มิสเจี่ยนมีดาราคนโปรดบ้างไหม?”

“Jupiter”

“มิสเจี่ยนมีแผนจะเปลี่ยนงานบ้างไหม?”

“ไม่มี”

“อันที่จริงแล้ว…ไม่ควรปิดบังมิสเจี่ยน ในตอนนี้บริษัทโซเฟียของเรากําลังจะก่อตั้งแผนกเวชสําอาง และทางเรากําลังขาดพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมพร้อมความรู้ระดับมืออาชีพในการเป็นผู้นําทีมวิจัยและพัฒนาของเรา และเราทุกคนต่างเห็นพ้องกันว่ามิสเจี่ยนคือพรสวรรค์ที่เรากําลังมองหา”

เฉินลู่มีทัศนคติและค่าพูดที่จริงใจ

เวินเฉิงและเจี่ยนชูฉิงต่างตกตะลึงอย่างไม่รู้ตัว

พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าเฉินลู่จะมาที่นี่ในวันนี้ด้วยแนวคิดดังกล่าว

“ฉันไม่ไป” เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมามาก

เฉินลู่กล่าวต่อว่า “หากมิสเจี่ยนยินดีที่จะมาที่บริษัทของเรา 80% ของกําไรสุทธิของเวชสําอางในส่วนที่พัฒนาโดยทีมที่นําโดยมิสเจี่ยนจะเป็นของมิสเจี่ยน และทางบริษัทเราจะเพิ่มเงินเดือนประจําปีอีก 20 ล้าน”