เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 949

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 949 กรรมของเวินรั่ว 2

เมื่อเห็นฉากนี้เจี่ยนชูฉิง เวินน่วนและเจี่ยนหยุ่นน่าวต่างก็ตกตะลึงและรีบก้าวไปตรงหน้าเพื่อหยุดพวกเธอ

บอดี้การ์ดน่าโดยจ่ายหวินเชิ่งเข้าจํากัดการเคลื่อนไหวของทั้งสามคน

ตอนนี้สถานที่แห่งนี้ถูกควบคุมโดยจ่ายหวินเชิ่ง

เจี่ยนชูฉิงรีบกล่าวว่า “นายท่านเชิงไม่ใช่ว่าเราไม่ให้เสี่ยวหลิงสั่งสอนเป็นรั่ว แต่เราไม่ต้องการให้เธอได้รับอันตรายจากเงินรั่วต่างหาก! มันไม่คุ้มค่าเลยสําหรับคนแบบนี้!”

จ่ายหวินเชิ่งเชื่อมั่นในเจี่ยนอีหลิง “เธอมีสติดี”

เวินรั่วกลัวท่าทางที่เจี่ยนอีหลิงถือส้อมอยู่

“เจี่ยนอีหลิงอย่าทําอะไรบุ่มบ่าม”

เวินรั่วมองเจี่ยนอีหลิงอย่างลนลาน และรู้สึกว่าส้อมนั้นสามารถแทงเข้าไปในร่างกายเธอได้ทุกเวลา

“อย่าขยับ” เจี่ยนอีหลิงออกคําสั่ง

เจี่ยนอีหลิงไม่ให้เธอขยับ แต่เงินรั่วกลับขยับตัวแรงขึ้น

เธอพยายามจะลุกขึ้นจากพื้น

บอดี้การ์ดหญิงสองคนที่อยู่ข้างๆเธอรีบกดเธอไว้ทันที ทําให้มือและเท้าของเธอขยับไม่ได้

ราวกับถูกตอกตะปูอยู่บนพื้น

ส้อมที่อยู่ในมือเจี่ยนอีหลิงเข้าใกล้ร่างกายของเวินรั่วอย่างไม่เร่งรีบ

แม้ว่าปลายส้อมจะคม แต่ก็ไม่ใช่คมมีด ตราบใดที่ไม่เสียบแรงมากก็ไม่ทะลุผิวหนังของคน เจี่ยนอีหลิงเคลื่อนไหวอย่างช้าๆและควบคุมแรงได้ดี
“อ๊า…”

เวินรั่วกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ตําาแหน่งของร่างกายของเธอที่เจี่ยนอีหลิงกดส้อมลงไปนั้นเจ็บปวดอย่างมาก

แม้ว่าผิวหนังจะไม่ทะลุ แม้ว่าจะไม่มีเลือดออก แต่ความเจ็บปวดก็ไม่ได้น้อยไปกว่าการเจาะเข้าไปในร่างกายของเธอ

เมื่อเห็นฉากนี้เจี่ยนชูฉิงเฉินน่วนและเจี่ยนหยุ่นน่าวก็แปลกใจและโล่งใจในเวลาเดียวกัน

หลังจากเงินรั่วกรีดร้องเป็นเวลา 10 วินาทีเจี่ยนอีหลิงก็ยกมือขึ้นและเอาส้อมออกจากร่างกายของเวินรั่ว

เวินรั่วที่คิดว่าเจี่ยนอีหลิงหยุดแล้ว ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่เธอไม่คิดว่าเจี่ยนอีหลิงจะเปลี่ยนตําแหน่ง แล้วกดส้อมบนตัวเธออีกครั้ง

“อ๊า อ๊าาา…”

เวินรั่วอ้าปากค้างเพียงสองวินาที และความเจ็บปวดจากการกดส้อมลงอีกครั้งก็ทําให้เธอกรีดร้องออกมาอีก

สิบวินาทีต่อมา เจี่ยนอีหลิงเปลี่ยนตําแหน่งและกดค้างไว้

เวินรั่วปล่อยเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดไปมาแบบนี้

เจี่ยนอีหลิงรู้โครงสร้างของร่างกายมนุษย์เป็นอย่างดี เธอรู้ว่าการกดมันลงตรงไหนถึงจะเจ็บปวด เธอยังรู้วิธีควบคุมแรงของตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายสามารถรับความเจ็บปวดได้มากพอ

แต่ส้อมในมือของเธอจะไม่แทงเข้าไปในผิวหนัง

หลังจากที่ร้องออกไป เสียงของเงินรั่วก็เริ่มแหบแห้ง และร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก

“ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันรู้ว่าฉันผิด…ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ…ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ…” เวินรั่ว

ขอโทษอย่างอ่อนแรง

เจี่ยนอีหลิงวางส้อมลง

เพราะใกล้จะหมดเวลาแล้ว ตํารวจกําลังมา

จ่ายหวินเชิ่งยื่นกระเป๋าเป้สะพายหลังที่วางอยู่ข้างๆให้เธอ และเจี่ยนอีหลิงหยิบขวดที่ไม่มีการบ่งบอกคุณสมบัติออกมา

ขวดนี้จ่ายหวินเชิ่งคุ้นเคยเป็นอย่างดี ครั้งสุดท้ายที่ใช้พวกเขาใช้กับเว่ยฉีรุ่ย

มันคือยารักษาแผล ยารักษาบาดแผลจริงๆ

หลังจากทาแล้วจะได้ผลดีเป็นพิเศษ สามารถช่วยลดอาการบวมของผิวหนังและจะไม่เกิดรอยฟกช้ำเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ถูกทุบตี

เพียงแต่ขั้นตอนการทาจะเจ็บปวดมากราวกับว่าถูกเข็มแทง

เจี่ยนอีหลิงใช้สําลีชุบยาแล้วค่อยๆทาบริเวณที่เธอใช้ส้อมกดเมื่อครู่นี้

ไม่มีบาดแผลที่ถลอก มีแต่แผลกดทับ รอยฟกช้ําจะตามมาภายหลัง

และยาของเธอสามารถป้องกันไม่ให้รอยฟกช้ําปรากฏขึ้นได้

เมื่อสําลีชุบยาสัมผัสผิวหนัง เสียงกรีดร้องของเวินรั่วก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เธอคิดว่าความเจ็บปวดในตอนนี้รุนแรงมาก แต่เธอไม่คิดว่ามันจะเจ็บปวดมากไปกว่านี้

บทที่ 950 กรรมของเงินรั่ว 3

ความเจ็บปวดที่เหมือนมีเข็มนับไม่ถ้วนแทงลงบนผิวหนังชั้นนอก ทําให้เธอล้มลงและทําให้เธอสิ้นหวัง

เธออยากจะหนีแต่ก็ทําไม่ได้

“เจี่ยนอีหลิง…….ฉันผิดไปแล้ว…ฉันผิดไปแล้ว…ได้โปรดปล่อยฉันไป…ฉันขอร้อง…”