เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 953

สรุปบท ตอนที่ 953-954: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

สรุปตอน ตอนที่ 953-954 – จากเรื่อง เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

ตอน ตอนที่ 953-954 ของนิยายดราม่าเรื่องดัง เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 953 การผ่าตัดของเวินเหยียน 3

“เป็นไปไม่ได้ กระดูกสันหลังของผมจะผ่าตัดได้ยังไง…”

“ล้อเล่นหรือไม่นั้น ผมจะให้คุณได้สัมผัสกับมันตอนนี้?”

พูดจบหลิวถึงก็เดินไปถึงปลายเตียง แล้วเปิดผ้าห่มออก เขาใช้นิ้วของตัวเองหยิกนิ้วเท้าใหญ่ของเวินเหยียน

ความรู้สึกเจ็บปวด……

มันคือความเจ็บปวด…ความเจ็บปวดที่นิ้วเท้าของเขา!

หลังจากเป็นอัมพาตครึ่งซีก เขาก็สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดในร่างกายส่วนล่าง

แต่ตอนนี้ เขารู้สึกถึงการมีอยู่ของเท้าเขาจริงๆ!

เก้าปีแล้ว ผมไม่ได้รู้สึกแบบนี้มาเก้าปีแล้ว!

“อย่าตื่นเต้น! เดี๋ยวก่อน! อย่าขยับ! คุณไม่สามารถขยับได้ในขณะนี้! คุณยังมีบาดแผลตรงลูกศรอยู่บนร่างกายของคุณ!

หลิวถึงรีบเตือนเวินเหยียนว่าไม่ต้องตื่นเต้นและบ่นเขาเล็กน้อย

หลิวถึงพูดกับเวินเหยียนว่า “แม้ว่ากระดูกสันหลังจะหายดีแล้ว แต่ก็ยังเหลือเวลาอีกนานก่อนที่คุณจะเคลื่อนไหวอย่างอิสระ ขาทั้งสองข้างของคุณไม่ได้ขยับนานเกินไป แม้ว่าคุณจะให้คนนวดเป็นประจํา แต่กล้ามเนื้อก็ฝ่ออย่างเห็นได้ชัด จึงไม่ง่ายเลยที่จะลุกขึ้นมาใหม่”

“ผมหาอะไรได้อีก”

“ท่าอะไร?”

“อะไรก็ได้ ผมอยากรู้สึกถึงการมีอยู่ของขาทั้งสองข้างของผม!

เวินเหยียนมีน้ําเสียงตื่นเต้น แม้กระทั่งแววตาของเขาก็ดูตื่นเต้นเช่นกัน

หลิวถึงกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น ก็อย่างที่คุณพูด! ”

หลิวถิงหยิบปากกาขึ้นมาวาดบนหลังเท้าของเฉินเหยียนสองสามที

ผมรู้สึกได้จริงๆ!

เขารู้สึกถึงมันจริงๆ !

เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ!

หลิวถิงเห็นท่าทางตื่นเต้นของเวินเหยียนก็เกิดความไม่สบอารมณ์ขึ้นมา

เขายกผ้าห่มขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบขนที่ขาของเฉินเหยียนหนึ่งเส้นแล้วดึงออกอย่างแรง

หลิวถึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของเวินเหยียน “คุณไม่เจ็บเหรอ?”

“เจ็บ” แต่ผมมีความสุขมาก

เวินเหยียนน้ําตาคลอเบ้า

“ผมจะออกไป ผมรู้ว่าคุณเจ็บที่ผมดึงขนที่ขาของคุณ แต่คุณไม่ต้องร้องไห้ได้ไหม?” หลิวถึงยื่นกระดาษทิชชู่ให้เวินเหยียนอย่างรังเกียจ “เช็ดน้ําตาของคุณ”

“ขอบคุณ” หลังจากนั้นไม่นานเวินเหยียนก็อารมณ์เย็นลง เขากล่าวขอบคุณหลิวถึง

“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ขอบคุณแพทย์สามคนที่ผ่าตัดให้คุณเถอะ พวกเขาใช้เวลาสิบสาม

หลิวถึงบอกเวินเหยียนว่า “เธอรู้จักนักชีววิทยาที่สร้างเซลล์ประสาทเทียมซึ่งเป็นญาติของเธอ มิสเตอร์เจี่ยนหยุ่นโม่ เขาเป็นคนที่สองที่ผ่าตัดให้คุณ”
เจี่ยนหยุ่นโม่และเจี่ยนอีหลิง……

ตราบใดที่มีความหวังเขาก็จะพยายามต่อไป

เมื่อก่อนไม่มีความหวัง ก็ไม่มีความพยายาม แต่ตอนนี้เขามีความหวัง ดังนั้นเขาพร้อมที่จะพยายามแล้ว เขาจะไม่เข้าใจได้ยังไง?

“จริงหรือเท็จ? หากเป็นความจริง เราจะช่วยคุณอีกครั้งและลดระยะเวลาการพักฟื้นของคุณลงครึ่งหนึ่ง”

“คุณ…”

“ฮ่าๆ คุณแปลกใจบ้างไหม? ใช่ โรงพยาบาลของเรายังสามารถให้ความช่วยเหลือคุณในระหว่างการฟื้นฟูสมรรถภาพเพื่อให้คุณฟื้นตัวได้เร็วกว่าที่อื่น ถ้ามันเป็นไปอย่างราบรื่นเราสามารถทําให้คุณเดินอีกครั้งภายในหนึ่งถึงสองปี แต่อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป ทําทีละขั้นตอน ตอนนี้รักษาบาดแผลที่คุณมีอยู่ก่อน แล้วค่อยมาคิดเรื่องอื่น”

เวินเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามหลิวถึงว่า “ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน? คนที่ผมพูดถึง คือ…เสี่ยวหลิงและหยุ่นโม่”

“ผมบอกแล้วไงว่าพวกเขากําลังนอนหลับอยู่ โดยเฉพาะเสี่ยวหลิง ร่างกายเธอไม่แข็งแรงและผอมเหมือนลูกเจี๊ยบ การผ่าตัดสิบสามชั่วโมงเกินขีดจํากัดสําหรับเธอ ปกติแล้วเธอใช้เวลาผ่าตัดเพียงสามหรือห้าชั่วโมงเท่านั้น สีหน้าเธอดูแย่มาก การผ่าตัดสิบสามชั่วโมง เธออดทนด้วยความมุ่งมั่น เมื่อการผ่าตัดเสร็จสิ้น เธอก็สลบไป”

“ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?”

“วางใจเถอะ เธอดีกว่าคุณเสียอีก เธอแค่เหนื่อยจนสลบไป ไม่ได้ให้คนฉีดยาเพื่อทําให้สลบไป เวลานี้ก็ควรดูแลตัวเองก่อนจะดีกว่า คุณนอนมาสองวันสองคืนแล้วถึงได้ตื่นมา ไม่ต้องกังวล เรื่องคนอื่นที่เพิ่งนอนได้เจ็ดชั่วโมงเท่านั้น นอกจากนี้เสี่ยวหลิงมีคนคอยดูแลอยู่ข้างกายอยู่แล้ว”
พูดจบหลิวถิงก็ถือข้อตกลงมาให้เวินเหยียนเซ็น “อย่าไปสนใจพวกเขาเลย นายเซ็นสัญญาไว้ก่อนเถอะ”

“นี่มันอะไรกัน?” เวินเหยียนถาม

“สัญญาขายตัว” หลิวถิงตอบ

เวินเหยียนและหลิวถึงมองหน้ากันสิบวินาที

หลิวถิง “โอเค โอเค มันไม่ใช่สัญญาขายตัว แต่เกือบจะเหมือนกับสัญญาขายตัว สิ่งนี้เป็นแบบฟอร์มยินยอมและคุณต้องเซ็นชื่อ เพราะยาหลายชนิดในโรงพยาบาลของเราเป็นยาใหม่ที่ไม่ได้รับการจดทะเบียนอย่างเป็นทางการ หากคุณลงนามในข้อตกลงนี้ แสดงว่าคุณตกลงกับเราในการ
ใช้ยาใหม่เหล่านี้ หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น เราไม่จําเป็นต้องรับผิดชอบต่อคุณอีกต่อไป เท่ากับคุณสมัครใจที่จะทดลองผลิตภัณฑ์ของเรา ไม่มีการใช้สิทธิมนุษยชนที่โรงพยาบาลของเรา ยอมรับมันซะ! ”

เมื่อเวินเหยียนอ่านข้อตกลงด้วยตัวเอง มันก็เป็นไปตามที่หลิวถึงพูด

ขณะที่เขากําลังจะเซ็นชื่อ หลิวถึงก็กล่าวว่า “ที่จริงแล้วถึงไม่เซ็นไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะคุณใช้ยาตัวใหม่ไปเยอะแล้ว ต่อให้ใช้หมด เราก็ไม่คิดจะรับผิดชอบคุณ”

ลงห้าตอนใหญ่ สิบตอนย่อยในวันเดียว เพื่อนนักอ่านจะว่าเอาไหมเนี่ย ว่าลงเยอะเกินไป ถ้าเยอะเกินไปก็แจ้งให้ผมลงช้าลงกว่านี้ก็ได้นะครับ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส