เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 955

สรุปบท ตอนที่ 955-956: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

ตอนที่ 955-956 – ตอนที่ต้องอ่านของ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

ตอนนี้ของ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายดราม่าทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 955-956 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 955 ผมมีความสนใจในร่างกายของคุณ
เวินเหยียน “..

หลังจากเวินเหยียนเซ็น “สัญญา” แล้วหลิวถิงก็เอาข้อตกลงออกมาอีกฉบับหนึ่ง

“ทําไมคุณไม่เซ็นตรงนี้ล่ะ?”

“นี่คืออะไร?”

“นี่คือการยินยอมบริจาคร่างกาย นั่นคือคุณตกลงที่จะบริจาคร่างกายให้กับผมหลังจากที่คุณตาย” หลิวถึงนั้นเต็มไปด้วยความคาดหวัง ดวงตาของเขาเป็นประกาย

งานอดิเรกของหลิวถิงเป็นที่รู้กันดีของทุกคนในโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน

นั่นคือการเก็บรวบรวมอวัยวะและร่างกาย

ในโรงพยาบาลมีห้องหนึ่งห้องสําหรับเก็บของสะสมของเขา

ทั้งหมดนั้นถูกแช่ในขวดแก้วที่มีของเหลวพิเศษ

เต็มทั้งห้อง

หลิวถิงชอบศึกษาสิ่งเหล่านี้ สําหรับเขานี่คือสื่อการเรียนรู้

แม้ว่าสื่อการเรียนรู้ของเขานั้นจะค่อนข้างยากสําหรับคนทั่วไปที่จะยอมรับก็ตาม

แต่เขาศึกษาสิ่งเหล่านี้

งานวิจัยของเขาได้ให้พื้นฐานทางทฤษฎีมากมายสําหรับการพัฒนาสาขาวิชาอื่น

หลิวถิงกล่าวเสริมว่า “แน่นอน ผมไม่ได้คาดหวังให้คุณตายก่อนกําหนด คุณสามารถอยู่ได้

นานที่สุด ถ้าคุณตาย คุณก็จะไม่มีสติที่จะรับรู้ และทิ้งร่างกายไว้ให้ผม

เวินเหยียน “ถ้าผมไม่ประสบอุบัติเหตุ เวลาตายของผมปกติก็จะเท่ากับคุณ”

หลิวถิง “บางทีผมอาจจะอยู่ได้นานกว่าคุณสองปีก็เป็นได้? หากคุณอายุแปดสิบ ผมก็จะอายุแปดสิบสอง ถึงอย่างไรผมก็ยังได้ร่างกายของคุณมาอยู่ดี”

เวินเหยียน “ถ้าคุณอายุแปดสิบสอง แล้วคุณจะต้องการร่างกายของผมไปเพื่ออะไร?”

หลิวถิง “สิ่งที่คุณพูดมันผิด แค่มีดของผมกับเทคนิคนี้ แม้ว่าผมจะอายุแปดสิบสอง ผมก็ยังรับมือได้ ร่างกายของคุณ ผมก็ยังสามารถผ่าตัดได้เป็นอย่างดี อวัยวะต่างๆจะถูกแยกออกใส่ในโหล และป้องกันการกัดกร่อนด้วยน้ํายาฆ่าเชื้อ วางบนชั้นวาง แล้วตั้งโชว์”
“ผมคาดไม่ถึงจริงๆเลย”

ประตูห้องผู้ป่วยเปิดอยู่พอดี หลี่จั๋วเจียก็เข้ามา

เมื่อเห็นฉากในห้อง หลี่จั๋วเจียก็สามารถเดาได้

“นายหลอกคนไข้ให้บริจาคร่างกายให้นายอีกแล้วเหรอ?” “ฮีฮีฮี” หลิวถึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “คุณหลี่ มาทําอะไรที่นี่?” “มาดูว่ามิสเตอร์เวินตื่นแล้วหรือยัง และมาบอกให้นายไปทําอาหารด้วย”

“ใช่ ฉันหั่นผักได้ แต่ให้ฉันทําอาหาร นายก็รู้ทักษะการทําอาหารของฉัน ผลลัพธ์ไม่ได้ทําร้ายแค่ฉันคนเดียว แต่จะเกิดกับคนในโรงพยาบาลทั้งหมดของเรา”

โดยทั่วไปแล้วหลิวถึงมีหน้าที่หั่นผักเท่านั้น และจะไม่รับผิดชอบในการปรุงอาหาร

“แต่คนที่ทําอาหารเก่งที่สุดในโรงพยาบาลของเราสองคนหลับอยู่ มีแต่นายเท่านั้นที่ทําได้” หลี่จั๋วเจียพูด

คนที่ทําอาหารเก่งที่สุดในโรงพยาบาลสองคนคือเจี่ยนอีหลิงและเจี่ยนหยุ่นโม่

เมื่อเจี่ยนอีหลิงอยู่บนเกาะ เจี่ยนอีหลิงเป็นคนปรุงอาหาร

เมื่อเจี่ยนอีหลิงไม่อยู่ก็จะเป็นเจี่ยนหยุ่นไม่

แม้ว่าเจี่ยนหยุ่นโม่จะทําอาหารไม่อร่อยเท่าเจี่ยนอีหลิงแต่ก็ต้องยอมรับว่าอร่อย

แต่วันนี้สําหรับการผ่าตัดของเวินเหยียน ทําให้ทั้งเจี่ยนอีหลิงและเจี่ยนหยุ่นโม่หมดแรงหลังจากต่อสู้มาสิบสามชั่วโมง

“ก็ได้ๆ อย่ามาโทษว่ารสชาติแย่นะ ยังไงพวกเราก็สั่งอาหารไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าไม่มีการเปรียบเทียบก็คงไม่เป็นไร แม้ว่าพวกนายจะไม่ชอบยังไงก็ไม่มีตัวเลือกอื่นอยู่ดี”

ภายในห้องของเจี่ยนอีหลิง เจี่ยนอีหลิงกําลังหลับอยู่ และข้างๆเธอคือจ่ายหวินเชิ่ง

ทันทีที่เจี่ยนอีหลิงเดินออกจากห้องผ่าตัด เธอก็หมดสติไป

จ่ายหวินเชิ่งอุ้มเธอกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน

ในห้องของเจี่ยนอีหลิงเหมือนกับห้องอื่นของโรงพยาบาล ภายในเป็นสีขาวบริสุทธิ์ สะอาดสะอ้าน ไม่มีการตกแต่งเพิ่มเติม และไม่มีสีเพิ่มเติม

จ่ายหวินเชิ่งไม่กล้าหลับเพราะกลัวว่าเจี่ยนอีหลิงจะไม่เห็นเขาตอนที่เธอตื่นขึ้น

บทที่ 956 กอดสบาย

เขาเปิดคอมพิวเตอร์แท็บเล็ตและเขียนคําาตอบด้วยนิ้วเขาบนหน้าจอสัมผัส

ในที่สุดเจี่ยนอีหลิงก็ตื่นขึ้น เธอหันไปรอบๆ และเห็นจ่ายหวินเชิ่งนอนอยู่ข้างๆเธอ

เขาเอนหลังพิงเตียง ขาข้างหนึ่งงอขึ้น อีกข้างหนึ่งตั้งตรง

ในมือเขาถือแท็บเล็ต

สิ่งที่แสดงบนหน้าจอคอมพิวเตอร์คือกลุ่มสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ สูตรทางคณิตศาสตร์ที่ซับซ้อน และกระบวนการแก้ปัญหาที่ซับซ้อน

เจี่ยนอีหลิงไม่พูดอะไร และมองจ่ายหวินเชิ่งเงียบๆ

ไม่กี่นาทีต่อมาจ่ายหวินเชิ่งก็มองกลับมาที่คนข้างๆตามความเคยชิน

เมื่อเขาเห็นว่าเธอลืมตา

“ตั่นแล้วทําไมไม่เรียกฉันล่ะ?”

“ดูดี” เจี่ยนอีหลิงมองจ่ายหวินเชิ่งอย่างจริงจัง

“อะไรดูดี?”

เจี่ยนอีหลิงก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เธอรู้แค่ว่าอยากกอดเท่านั้น
“อือ…”

ชั่วขณะนั้น จ่ายหวินเชิ่งรู้สึกโล่งใจแต่ก็ผิดหวังเช่นเดียวกัน

จ่ายหวินเชิ่งเปิดหม้อเก็บความร้อนบนโต๊ะ ด้านในเป็นอาหารที่เตรียมไว้ตั้งแต่เช้าเพราะไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ เขาจึงวางไว้ในหม้อเก็บความร้อน

หลังจากเจี่ยนอีหลิงทานอาหารเสร็จแล้ว จ่ายหวินเชิ่งก็เอากล่องของขวัญมาให้เจี่ยนอีหลิง

“นี่คืออะไร?”เจี่ยนอีหลิงถาม

“ของขวัญ”

“ของขวัญ?”

เจี่ยนอีหลิงเปิดกล่องและเห็นว่าข้างในเป็นรองเท้าคู่หนึ่ง….รองเท้าที่ค่อนข้างพิเศษ

พื้นรองเท้าของรองเท้าคู่นี้พิเศษมาก ด้านล่างเป็นหมุดโลหะทั้งหมด

ถ้ารองเท้าคู่นี้เหยียบลงบนตัวคน ไม่รู้ว่าจะเจ็บแค่ไหน

เจี่ยนอีหลิงมองไปที่จ่ายหวินเชิ่งด้วยความสงสัย “นายทําเหรอ?”

“อือ พื้นรองเท้าพิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์สามมิติของโรงพยาบาลเธอและอุปกรณ์เชื่อมก็ยืมมาจากหลี่จั๋วเจียด้วย”

“แบบจําลองนี้สร้างโดยนายเหรอ?”

“อือ”

“ท่าไมนายต้องท่าสิ่งนี้?”

จ่ายหวินเชิงอธิบาย “เพื่อที่ครั้งต่อไปถ้าเธอเหยียบคนเธอจะไม่เจ็บเพราะความแข็งแรงไม่เพียงพอ”

“ไม่แข็งแรงพอ……”

“ไม่แข็งแรงพอ ฉันแค่อยู่เฉยๆไม่ได้ในระหว่างการผ่าตัดของเธอ ฉันจึงหางานให้ตัวเองท่าบ้าง เดี๋ยวทิ้งไปก็ได้”

ในช่วงสิบสามชั่วโมงที่เจี่ยนอีหลิงทําการผ่าตัด จ่ายหวินเชิ่งทรมานมาก

“อย่าทิ้ง” เจี่ยนอีหลิงกอดรองเท้าไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง

“หือ? ”

“ฉันต้องรักษาสิ่งที่นายท่าไ

เจี่ยนอีหลิงใส่รองเท้าลงในกล่องปิดและซ่อนไว้ในตู้

ขออภัยวันนี้ที่เริ่มลงช้าอยู่บ้างนะครับ เพิ่งไปซ่อมไฟบ้านมา เพลียมาก 😀