สรุปเนื้อหา ตอนที่ 957-958 – เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet
บท ตอนที่ 957-958 ของ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ในหมวดนิยายดราม่า เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 957 “ความห่วงใย” จากพี่เขยรอง 1
ในที่สุด เวินเหยียนก็เห็นเจี่ยนหยุ่นโม่ในช่วงบ่ายของวันที่สองหลังจากที่เขาตื่นนอน
หลังจากเจี่ยนหยุ่นโม่เข้าประตูมา เขาก็ขอบคุณเวินเหยียนก่อนเป็นอันดับแรก “ขอบคุณที่ปกป้องเสี่ยวหลิง”
เวินเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง “เธอก็ช่วยฉันเหมือนกัน”
“มันไม่เหมือนกัน” เจี่ยนหยุ่นโม่พูดต่อ “นายใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยชีวิตเสี่ยวหลิง แต่พวกเราช่วยชีวิตนายด้วยความรู้ที่เรามี และไม่ใช่ทุกคนที่จะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องคนอื่น เวินเหยียนนายยังเหมือนเดิมจริงๆ”
เวินเหยียนเคยแขนหักเพื่อปกป้องเจี่ยนอีหลิง ตอนนี้เวินเหยียนมีรูที่ปอดเพื่อปกป้องเจี่ยนอีหลิง
“ฉันยังคงเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า?” เฉินเหยียนพึมพําา
หลายปีมานี้ เขากลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว? แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่กล้าที่จะคิด
“ถ้านายเต็มใจที่จะเป็น มันก็จะเป็นแบบนั้น”
“แม้ว่าฉันเคยพยายามทําร้ายเสี่ยวหลิงงั้นเหรอ?”
เจี่ยนหยุ่นโม่ตอบว่า “นั่นเป็นเพราะนายเข้าใจผิดไม่ใช่เหรอ? ถึงแม้ว่านายจะใส่ร้ายเสี่ยวหลิงที่ละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพ ซึ่งมันค่อนข้างรุนแรงและไม่มีเหตุผล แต่ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะกล่าวหาว่านายลําเอียง เพราะเราไม่ใช่นาย พวกเราไม่ได้ประสบกับความสิ้นหวังในเวลานั้น และไม่สามารถประเมินความเจ็บปวดและความเกลียดชังที่นายรู้สึกเมื่อถูกญาติที่รักทําร้าย โดยเฉพาะในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง”
เจี่ยนหยุ่นไม่พูดอีกครั้ง “แน่นอน นั่นถือว่านายไม่ได้ทําร้ายเสี่ยวหลิง แต่ถ้านายทําร้ายเธอจริงๆ ฉันก็ไม่สามารถมองนายอย่างเป็นกลางได้อีกต่อไป ซึ่งทุกคนมีด้านที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัว
และตัวฉันก็เช่นเดียวกัน”
ข้อกล่าวหาของเวินเหยียนที่ว่าเจี่ยนอีหลิงละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพไม่ได้ทําร้ายเจี่ยนอีหลิงตั้งแต่แรก ซึ่งยากที่จะบอกว่ามันถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่นหรือไม่
เจี่ยนหยุ่นโม่มีน้ําเสียงที่อ่อนโยน ชัดเจน และเยือกเย็นเหมือนสายน้ําที่คดเคี้ยวที่ค่อยๆไหล
เข้าสู่ส่วนลึกภายในจิตใจ
“ขอบคุณ”
“นายไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉัน และเหตุผลทั้งหมดนี้ก็เพื่อนาย ซึ่งนายสมควรที่จะได้รับมันไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ตาม”
“เสี่ยวหลิง…เธอจะยกโทษให้ฉันไหม?”
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เฉินเหยียนไม่ได้เจอเจี่ยนอีหลิงเลย ซึ่งทําให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย “เธอไม่ได้โทษนาย แต่เธอแค่กลัวนิดหน่อย และนายต้องปล่อยให้เธอค่อยๆหายเองอย่าได้รีบร้อน”
“ฉันทําให้เธอกลัวเหรอ?”
“นายทําให้เธอกลัว แต่มันไม่ใช่แบบที่นายคิด” เจี่ยนหยุ่นโม่พูดจบก็ลุกขึ้นยืน “เอาล่ะ ฉันยังมีบางอย่างที่จะต้องทําที่ชั้นบน ดังนั้น ฉันจะไม่บอกนายมากกว่านี้แล้ว นายสามารถพักผ่อนได้ตามสบาย และหลิวถึงจะเป็นคนรับผิดชอบในเรื่องการฟื้นฟูร่างกายครั้งต่อไปของนาย นายสามารถปฏิบัติตามข้อตกลงของเขาได้อย่างสบายใจ ถึงแม้ว่าหลิวถึงจะศึกษาโครงสร้างของร่างกายและอวัยวะของมนุษย์เป็นหลัก แต่เขาก็มีความชํานาญในด้านการฟื้นฟูร่างกายด้วย”
หลังจากที่เจี่ยนหยุ่นโม่ออกมาจากวอร์ดของเวินเหยียน เขาก็เห็นเจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งที่บริเวณทางเดินไป
ในสองวันที่ผ่านมา จ่ายหวินเชิ่งอยู่กับเจี่ยนอีหลิงแทบทุกวัน และเขาจะไปทุกที่ที่เจี่ยนอีหลิง
สีหน้าของเจี่ยนหยุ่นโม่มืดลง ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว
ในช่วงบ่าย จ่ายหวินเชิ่งได้รับยาจีนร้อนๆมาหนึ่งชาม
สีของยานั้นเป็นสีดําสนิท และมีกลิ่นที่ขมมาก
“นี่คืออะไร?” จ่ายหวินเชิ่งถามหลิวถึงที่นํายามาให้เขา
“ยาของคุณ”
“ผมต้องกินยานี่งั้นเหรอ?”
“ตอนนี้คุณเป็นผู้ป่วยอันดับหนึ่งในโรงพยาบาลของเรา ซึ่งสมาชิกคนสําคัญหลายคนของโรงพยาบาลกําลังศึกษาปัญหาหัวใจของคุณอยู่”
“และผลการศึกษาของพวกคุณก็คือ ให้ยาจีนชุดหนึ่งกับผมเหรอ?”
“อือ นี่เป็นสูตรที่พี่โมเป็นคนเขียนเอง” หลิงถิงอธิบายขึ้นอีกว่า “เท่าที่ผมรู้พี่โม่ศึกษาสูตรนี้มาหลายวันแล้ว ซึ่งมันเป็นงานหนักมาก และคุณจะต้องไม่ทําให้เขาผิดหวัง”
“เท่าที่ผมรู้ มิสเตอร์เจี่ยนหยุ่นโม่เป็นนักชีววิทยา”
เขาไม่ใช่หมอ แล้วนับประสาอะไรกับแพทย์แผนจีน!
บทที่ 958 “ความห่วงใย” จากพี่เขยรอง 2
“ชีววิทยากับการแพทย์คือครอบครัวเดียวกัน และเขากําลังศึกษาเรื่องพืชอยู่ แล้วการแพทย์แผนจีนไม่เกี่ยวกับพืชหรอกเหรอ? ซึ่งทิศทางนั้นถูกต้อง และไม่ถือว่าเป็นการข้ามเขตแดนแต่อย่างใด”
ซึ่งค่าอธิบายนี้…
มีความจริงอยู่บ้างเล็กน้อย
แต่จ่ายหวินเชิ่งไม่เชื่อคํากล่าวนี้
หลิวถึงเปรียบเสมือนผู้ชมทั่วไป ซึ่งตอนนี้เขากําลังแอบหัวเราะอยู่ข้างๆ
“ใช่ ถูกต้อง นั่นคือความพยายามอันสูงสุดของพี่โม่ แต่นายท่านเชิ่งกลับคิดว่ายานี้ไม่ดี เพราะคุณไม่ไว้ใจทักษะทางการแพทย์ของพี่โม่ใช่ไหม?”
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจทักษะทางการแพทย์ของเจี่ยนหยุ่นโม่
แต่เขาไม่เชื่อความตั้งใจของเจี่ยนหยุ่นโม่ต่างหาก!
แต่คําพูดนี้ไม่สามารถพูดต่อหน้าเจี่ยนอีหลิงได้
ไม่ได้อย่างแน่นอน
หลิวถิงพูดต่อ “ถ้านายท่านเชิ่งไม่มีปัญหาเรื่องยาของพี่โม่ ก็รีบดื่มในขณะที่ยังร้อนๆเถอะ เมื่อยาเย็นแล้วประสิทธิภาพของมันจะหมดฤทธิ์ และถ้าคุณดื่มยาหมดแล้วผมจะกลับไปเตรียมชาม
ต่อไปให้คุณอีกในคืนนี้!”
ยังมีอีกชาม…
เจี่ยนหยุ่นไม่โหดร้ายจริงๆ!
ภายใต้การจ้องมองของหลิวถิงและเจี่ยนอีหลิง จ่ายหวินเชิ่งก็หยิบชามยาขึ้นมา หลับตาลง
แล้วดื่มมันจนหมดในคราวเดียว
รสขมได้แพร่กระจายจากปากไปยังกระเพาะอาหารและลําไส้
มีแม้กระทั่งความรู้สึกน่าขยะแขยง
“ความห่วงใย” จากพี่เขยรองในอนาคตช่างลึกซึ้ง และหนักมากเลยทีเดียวหลิวถึงมองไปที่ชามเปล่าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมจะเอาชามใบใหม่มาให้คุณในตอนเย็น หลังอาหารเย็น”
“หมอหลิวช่างทํางานหนักจริงๆ ล่า…ล่าบากคุณแล้ว” ค่าสองสามสุดท้ายก็ค่อยๆโผล่ออกมาทีละคำ
ถ้าเปลี่ยนเป็นสถานที่อื่น หรือเป็นคนอื่น ตอนนี้พวกเขาคงจะหวาดกลัวจ่ายหวินเชิงอย่างไม่ต้องสงสัย
เพราะที่อื่นใครจะกล้ายั่วโมโหจ่ายหวินเชิ่งแบบนี้กัน?
แต่บนเกาะเล็กๆที่เป็นโรงพยาบาลพิเศษแห่งนี้ กลับมีคนที่กล้าทําแบบนี้กับเขาอยู่! “ไม่ใช่งานหนัก และไม่ลําบากอะไรเลย ยังไงคุณก็เป็นคู่หมั้นของน้องสาวอีหลิงของพวกเรา และคุณสมควรได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี” หลิวถึงตอบด้วยรอยยิ้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส
เรื่องนี้ยังอัปเดตต่อไหมคะ😭...