เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 957

สรุปบท ตอนที่ 957-958: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 957-958 – เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส โดย Internet

บท ตอนที่ 957-958 ของ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส ในหมวดนิยายดราม่า เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 957 “ความห่วงใย” จากพี่เขยรอง 1

ในที่สุด เวินเหยียนก็เห็นเจี่ยนหยุ่นโม่ในช่วงบ่ายของวันที่สองหลังจากที่เขาตื่นนอน

หลังจากเจี่ยนหยุ่นโม่เข้าประตูมา เขาก็ขอบคุณเวินเหยียนก่อนเป็นอันดับแรก “ขอบคุณที่ปกป้องเสี่ยวหลิง”

เวินเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง “เธอก็ช่วยฉันเหมือนกัน”

“มันไม่เหมือนกัน” เจี่ยนหยุ่นโม่พูดต่อ “นายใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยชีวิตเสี่ยวหลิง แต่พวกเราช่วยชีวิตนายด้วยความรู้ที่เรามี และไม่ใช่ทุกคนที่จะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องคนอื่น เวินเหยียนนายยังเหมือนเดิมจริงๆ”

เวินเหยียนเคยแขนหักเพื่อปกป้องเจี่ยนอีหลิง ตอนนี้เวินเหยียนมีรูที่ปอดเพื่อปกป้องเจี่ยนอีหลิง

“ฉันยังคงเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า?” เฉินเหยียนพึมพําา

หลายปีมานี้ เขากลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว? แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่กล้าที่จะคิด

“ถ้านายเต็มใจที่จะเป็น มันก็จะเป็นแบบนั้น”

“แม้ว่าฉันเคยพยายามทําร้ายเสี่ยวหลิงงั้นเหรอ?”

เจี่ยนหยุ่นโม่ตอบว่า “นั่นเป็นเพราะนายเข้าใจผิดไม่ใช่เหรอ? ถึงแม้ว่านายจะใส่ร้ายเสี่ยวหลิงที่ละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพ ซึ่งมันค่อนข้างรุนแรงและไม่มีเหตุผล แต่ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะกล่าวหาว่านายลําเอียง เพราะเราไม่ใช่นาย พวกเราไม่ได้ประสบกับความสิ้นหวังในเวลานั้น และไม่สามารถประเมินความเจ็บปวดและความเกลียดชังที่นายรู้สึกเมื่อถูกญาติที่รักทําร้าย โดยเฉพาะในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง”

เจี่ยนหยุ่นไม่พูดอีกครั้ง “แน่นอน นั่นถือว่านายไม่ได้ทําร้ายเสี่ยวหลิง แต่ถ้านายทําร้ายเธอจริงๆ ฉันก็ไม่สามารถมองนายอย่างเป็นกลางได้อีกต่อไป ซึ่งทุกคนมีด้านที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัว

และตัวฉันก็เช่นเดียวกัน”

ข้อกล่าวหาของเวินเหยียนที่ว่าเจี่ยนอีหลิงละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพไม่ได้ทําร้ายเจี่ยนอีหลิงตั้งแต่แรก ซึ่งยากที่จะบอกว่ามันถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่นหรือไม่

เจี่ยนหยุ่นโม่มีน้ําเสียงที่อ่อนโยน ชัดเจน และเยือกเย็นเหมือนสายน้ําที่คดเคี้ยวที่ค่อยๆไหล

เข้าสู่ส่วนลึกภายในจิตใจ

“ขอบคุณ”

“นายไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉัน และเหตุผลทั้งหมดนี้ก็เพื่อนาย ซึ่งนายสมควรที่จะได้รับมันไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ตาม”

“เสี่ยวหลิง…เธอจะยกโทษให้ฉันไหม?”

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เฉินเหยียนไม่ได้เจอเจี่ยนอีหลิงเลย ซึ่งทําให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย “เธอไม่ได้โทษนาย แต่เธอแค่กลัวนิดหน่อย และนายต้องปล่อยให้เธอค่อยๆหายเองอย่าได้รีบร้อน”

“ฉันทําให้เธอกลัวเหรอ?”

“นายทําให้เธอกลัว แต่มันไม่ใช่แบบที่นายคิด” เจี่ยนหยุ่นโม่พูดจบก็ลุกขึ้นยืน “เอาล่ะ ฉันยังมีบางอย่างที่จะต้องทําที่ชั้นบน ดังนั้น ฉันจะไม่บอกนายมากกว่านี้แล้ว นายสามารถพักผ่อนได้ตามสบาย และหลิวถึงจะเป็นคนรับผิดชอบในเรื่องการฟื้นฟูร่างกายครั้งต่อไปของนาย นายสามารถปฏิบัติตามข้อตกลงของเขาได้อย่างสบายใจ ถึงแม้ว่าหลิวถึงจะศึกษาโครงสร้างของร่างกายและอวัยวะของมนุษย์เป็นหลัก แต่เขาก็มีความชํานาญในด้านการฟื้นฟูร่างกายด้วย”

หลังจากที่เจี่ยนหยุ่นโม่ออกมาจากวอร์ดของเวินเหยียน เขาก็เห็นเจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งที่บริเวณทางเดินไป

ในสองวันที่ผ่านมา จ่ายหวินเชิ่งอยู่กับเจี่ยนอีหลิงแทบทุกวัน และเขาจะไปทุกที่ที่เจี่ยนอีหลิง

สีหน้าของเจี่ยนหยุ่นโม่มืดลง ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว

ในช่วงบ่าย จ่ายหวินเชิ่งได้รับยาจีนร้อนๆมาหนึ่งชาม

สีของยานั้นเป็นสีดําสนิท และมีกลิ่นที่ขมมาก

“นี่คืออะไร?” จ่ายหวินเชิ่งถามหลิวถึงที่นํายามาให้เขา

“ยาของคุณ”

“ผมต้องกินยานี่งั้นเหรอ?”

“ตอนนี้คุณเป็นผู้ป่วยอันดับหนึ่งในโรงพยาบาลของเรา ซึ่งสมาชิกคนสําคัญหลายคนของโรงพยาบาลกําลังศึกษาปัญหาหัวใจของคุณอยู่”

“และผลการศึกษาของพวกคุณก็คือ ให้ยาจีนชุดหนึ่งกับผมเหรอ?”

“อือ นี่เป็นสูตรที่พี่โมเป็นคนเขียนเอง” หลิงถิงอธิบายขึ้นอีกว่า “เท่าที่ผมรู้พี่โม่ศึกษาสูตรนี้มาหลายวันแล้ว ซึ่งมันเป็นงานหนักมาก และคุณจะต้องไม่ทําให้เขาผิดหวัง”

“เท่าที่ผมรู้ มิสเตอร์เจี่ยนหยุ่นโม่เป็นนักชีววิทยา”

เขาไม่ใช่หมอ แล้วนับประสาอะไรกับแพทย์แผนจีน!

บทที่ 958 “ความห่วงใย” จากพี่เขยรอง 2

“ชีววิทยากับการแพทย์คือครอบครัวเดียวกัน และเขากําลังศึกษาเรื่องพืชอยู่ แล้วการแพทย์แผนจีนไม่เกี่ยวกับพืชหรอกเหรอ? ซึ่งทิศทางนั้นถูกต้อง และไม่ถือว่าเป็นการข้ามเขตแดนแต่อย่างใด”

ซึ่งค่าอธิบายนี้…

มีความจริงอยู่บ้างเล็กน้อย

แต่จ่ายหวินเชิ่งไม่เชื่อคํากล่าวนี้

หลิวถึงเปรียบเสมือนผู้ชมทั่วไป ซึ่งตอนนี้เขากําลังแอบหัวเราะอยู่ข้างๆ

“ใช่ ถูกต้อง นั่นคือความพยายามอันสูงสุดของพี่โม่ แต่นายท่านเชิ่งกลับคิดว่ายานี้ไม่ดี เพราะคุณไม่ไว้ใจทักษะทางการแพทย์ของพี่โม่ใช่ไหม?”

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจทักษะทางการแพทย์ของเจี่ยนหยุ่นโม่

แต่เขาไม่เชื่อความตั้งใจของเจี่ยนหยุ่นโม่ต่างหาก!

แต่คําพูดนี้ไม่สามารถพูดต่อหน้าเจี่ยนอีหลิงได้

ไม่ได้อย่างแน่นอน

หลิวถิงพูดต่อ “ถ้านายท่านเชิ่งไม่มีปัญหาเรื่องยาของพี่โม่ ก็รีบดื่มในขณะที่ยังร้อนๆเถอะ เมื่อยาเย็นแล้วประสิทธิภาพของมันจะหมดฤทธิ์ และถ้าคุณดื่มยาหมดแล้วผมจะกลับไปเตรียมชาม

ต่อไปให้คุณอีกในคืนนี้!”

ยังมีอีกชาม…

เจี่ยนหยุ่นไม่โหดร้ายจริงๆ!

ภายใต้การจ้องมองของหลิวถิงและเจี่ยนอีหลิง จ่ายหวินเชิ่งก็หยิบชามยาขึ้นมา หลับตาลง

แล้วดื่มมันจนหมดในคราวเดียว

รสขมได้แพร่กระจายจากปากไปยังกระเพาะอาหารและลําไส้

มีแม้กระทั่งความรู้สึกน่าขยะแขยง

“ความห่วงใย” จากพี่เขยรองในอนาคตช่างลึกซึ้ง และหนักมากเลยทีเดียว
ที่

หลิวถึงมองไปที่ชามเปล่าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมจะเอาชามใบใหม่มาให้คุณในตอนเย็น หลังอาหารเย็น”

“หมอหลิวช่างทํางานหนักจริงๆ ล่า…ล่าบากคุณแล้ว” ค่าสองสามสุดท้ายก็ค่อยๆโผล่ออกมาทีละคำ

ถ้าเปลี่ยนเป็นสถานที่อื่น หรือเป็นคนอื่น ตอนนี้พวกเขาคงจะหวาดกลัวจ่ายหวินเชิงอย่างไม่ต้องสงสัย

เพราะที่อื่นใครจะกล้ายั่วโมโหจ่ายหวินเชิ่งแบบนี้กัน?

แต่บนเกาะเล็กๆที่เป็นโรงพยาบาลพิเศษแห่งนี้ กลับมีคนที่กล้าทําแบบนี้กับเขาอยู่! “ไม่ใช่งานหนัก และไม่ลําบากอะไรเลย ยังไงคุณก็เป็นคู่หมั้นของน้องสาวอีหลิงของพวกเรา และคุณสมควรได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี” หลิวถึงตอบด้วยรอยยิ้ม

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส