เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 957

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 957 “ความห่วงใย” จากพี่เขยรอง 1

ในที่สุด เวินเหยียนก็เห็นเจี่ยนหยุ่นโม่ในช่วงบ่ายของวันที่สองหลังจากที่เขาตื่นนอน

หลังจากเจี่ยนหยุ่นโม่เข้าประตูมา เขาก็ขอบคุณเวินเหยียนก่อนเป็นอันดับแรก “ขอบคุณที่ปกป้องเสี่ยวหลิง”

เวินเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง “เธอก็ช่วยฉันเหมือนกัน”

“มันไม่เหมือนกัน” เจี่ยนหยุ่นโม่พูดต่อ “นายใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยชีวิตเสี่ยวหลิง แต่พวกเราช่วยชีวิตนายด้วยความรู้ที่เรามี และไม่ใช่ทุกคนที่จะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องคนอื่น เวินเหยียนนายยังเหมือนเดิมจริงๆ”

เวินเหยียนเคยแขนหักเพื่อปกป้องเจี่ยนอีหลิง ตอนนี้เวินเหยียนมีรูที่ปอดเพื่อปกป้องเจี่ยนอีหลิง

“ฉันยังคงเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า?” เฉินเหยียนพึมพําา

หลายปีมานี้ เขากลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว? แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่กล้าที่จะคิด

“ถ้านายเต็มใจที่จะเป็น มันก็จะเป็นแบบนั้น”

“แม้ว่าฉันเคยพยายามทําร้ายเสี่ยวหลิงงั้นเหรอ?”

เจี่ยนหยุ่นโม่ตอบว่า “นั่นเป็นเพราะนายเข้าใจผิดไม่ใช่เหรอ? ถึงแม้ว่านายจะใส่ร้ายเสี่ยวหลิงที่ละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพ ซึ่งมันค่อนข้างรุนแรงและไม่มีเหตุผล แต่ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะกล่าวหาว่านายลําเอียง เพราะเราไม่ใช่นาย พวกเราไม่ได้ประสบกับความสิ้นหวังในเวลานั้น และไม่สามารถประเมินความเจ็บปวดและความเกลียดชังที่นายรู้สึกเมื่อถูกญาติที่รักทําร้าย โดยเฉพาะในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง”

เจี่ยนหยุ่นไม่พูดอีกครั้ง “แน่นอน นั่นถือว่านายไม่ได้ทําร้ายเสี่ยวหลิง แต่ถ้านายทําร้ายเธอจริงๆ ฉันก็ไม่สามารถมองนายอย่างเป็นกลางได้อีกต่อไป ซึ่งทุกคนมีด้านที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัว

และตัวฉันก็เช่นเดียวกัน”

ข้อกล่าวหาของเวินเหยียนที่ว่าเจี่ยนอีหลิงละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพไม่ได้ทําร้ายเจี่ยนอีหลิงตั้งแต่แรก ซึ่งยากที่จะบอกว่ามันถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่นหรือไม่

เจี่ยนหยุ่นโม่มีน้ําเสียงที่อ่อนโยน ชัดเจน และเยือกเย็นเหมือนสายน้ําที่คดเคี้ยวที่ค่อยๆไหล

เข้าสู่ส่วนลึกภายในจิตใจ

“ขอบคุณ”

“นายไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉัน และเหตุผลทั้งหมดนี้ก็เพื่อนาย ซึ่งนายสมควรที่จะได้รับมันไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ตาม”

“เสี่ยวหลิง…เธอจะยกโทษให้ฉันไหม?”

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เฉินเหยียนไม่ได้เจอเจี่ยนอีหลิงเลย ซึ่งทําให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย “เธอไม่ได้โทษนาย แต่เธอแค่กลัวนิดหน่อย และนายต้องปล่อยให้เธอค่อยๆหายเองอย่าได้รีบร้อน”

“ฉันทําให้เธอกลัวเหรอ?”

“นายทําให้เธอกลัว แต่มันไม่ใช่แบบที่นายคิด” เจี่ยนหยุ่นโม่พูดจบก็ลุกขึ้นยืน “เอาล่ะ ฉันยังมีบางอย่างที่จะต้องทําที่ชั้นบน ดังนั้น ฉันจะไม่บอกนายมากกว่านี้แล้ว นายสามารถพักผ่อนได้ตามสบาย และหลิวถึงจะเป็นคนรับผิดชอบในเรื่องการฟื้นฟูร่างกายครั้งต่อไปของนาย นายสามารถปฏิบัติตามข้อตกลงของเขาได้อย่างสบายใจ ถึงแม้ว่าหลิวถึงจะศึกษาโครงสร้างของร่างกายและอวัยวะของมนุษย์เป็นหลัก แต่เขาก็มีความชํานาญในด้านการฟื้นฟูร่างกายด้วย”

หลังจากที่เจี่ยนหยุ่นโม่ออกมาจากวอร์ดของเวินเหยียน เขาก็เห็นเจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งที่บริเวณทางเดินไป

ในสองวันที่ผ่านมา จ่ายหวินเชิ่งอยู่กับเจี่ยนอีหลิงแทบทุกวัน และเขาจะไปทุกที่ที่เจี่ยนอีหลิง

สีหน้าของเจี่ยนหยุ่นโม่มืดลง ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว

ในช่วงบ่าย จ่ายหวินเชิ่งได้รับยาจีนร้อนๆมาหนึ่งชาม

สีของยานั้นเป็นสีดําสนิท และมีกลิ่นที่ขมมาก

“นี่คืออะไร?” จ่ายหวินเชิ่งถามหลิวถึงที่นํายามาให้เขา

“ยาของคุณ”

“ผมต้องกินยานี่งั้นเหรอ?”

“ตอนนี้คุณเป็นผู้ป่วยอันดับหนึ่งในโรงพยาบาลของเรา ซึ่งสมาชิกคนสําคัญหลายคนของโรงพยาบาลกําลังศึกษาปัญหาหัวใจของคุณอยู่”

“และผลการศึกษาของพวกคุณก็คือ ให้ยาจีนชุดหนึ่งกับผมเหรอ?”

“อือ นี่เป็นสูตรที่พี่โมเป็นคนเขียนเอง” หลิงถิงอธิบายขึ้นอีกว่า “เท่าที่ผมรู้พี่โม่ศึกษาสูตรนี้มาหลายวันแล้ว ซึ่งมันเป็นงานหนักมาก และคุณจะต้องไม่ทําให้เขาผิดหวัง”

“เท่าที่ผมรู้ มิสเตอร์เจี่ยนหยุ่นโม่เป็นนักชีววิทยา”

เขาไม่ใช่หมอ แล้วนับประสาอะไรกับแพทย์แผนจีน!

บทที่ 958 “ความห่วงใย” จากพี่เขยรอง 2

“ชีววิทยากับการแพทย์คือครอบครัวเดียวกัน และเขากําลังศึกษาเรื่องพืชอยู่ แล้วการแพทย์แผนจีนไม่เกี่ยวกับพืชหรอกเหรอ? ซึ่งทิศทางนั้นถูกต้อง และไม่ถือว่าเป็นการข้ามเขตแดนแต่อย่างใด”

ซึ่งค่าอธิบายนี้…

มีความจริงอยู่บ้างเล็กน้อย

แต่จ่ายหวินเชิ่งไม่เชื่อคํากล่าวนี้