เทียบท้ายุทธเวท นิยาย บท 14

สีหน้าของหวังชาวค่อนข้าดูไม่ค่อยสู้ดี และเดินออกจากห้องผู้ป่วย

“คุณหวัง เดี๋ยวก่อนค่ะ”

ลู่อี้เข่อไล่ตามออกมา

ในทางเดินของโรงพยาบาล หวังชาวหยุดฝีเท้าลงมา หันหน้ามองไปทางลู่อี้เข่อ และพูดด้วยความเสียใจว่า: “ขอโทษด้วยครับ คุณลู่ ช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย แต่กลับทำให้คุณเดือดร้อนไปด้วย”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ คุณหวัง สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้นี้เป็นความจริงหรือเปล่าคะ? ปู่ของฉันเข้ารับการผ่าตัดจะตาย?”ลู่อี้เข่อกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้

เพราะเธอรู้ว่าหวังชาวไม่มีความจำเป็นต้องหลอกเธอ

คนอื่นไม่เชื่อหวังชาว แต่ลู่อี้เข่อกลับไม่ได้สงสัย

หวังชาวพยักหน้า: “อาการของคุณปู่คุณร้ายแรงกว่าที่คิดไว้มาก ถ้าหากพวกเขาผลีผลามทำการผ่าตัด ชีวิตจะตกอยู่ในอันตรายเป็นอย่างมาก”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ลู่อี้เข่อสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

“คุณหวัง คุณช่วยปู่ของฉันด้วยเถอะนะคะ คุณต้องมีหนทางแน่ๆใช่มั้ยค่ะ?”

หวังชาวสีหน้าจริงจัง และกางมือออกอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า: “พวกเขาไม่เชื่อผม ผมก็ทำอะไรไม่ได้ครับ”

“ไม่ค่ะ ฉันจะทนมองดคุณปู่ของฉันตายไปไม่ได้ ฉันต้องกลับไปห้ามพวกเขา!”

ลู่อี้เข่อหันกลับไปอย่างรีบร้อน และต้องการไปขัดขวางการผ่าตัดนี้

หวังชาวมองดูแผ่นหลังของเธอ ก็ถอนหายใจ ถ้าหากเป็นคนอื่น เขากลับไปตั้งนานแล้ว

แต่ลู่อี้เข่อแตกต่างกัน เธอช่วยเหลือตัวเองมากมาย แม้แต่ค่ารักษาพยาบาลของแม่ตัวเองเธอก็เป็นจ่ายด้วย

บุญคุณนี้ เขาต้องตอบแทน!

ไม่มีความลังเลใดๆ เขาก็ตามกลับไป

เมื่อกลับถึงห้องผู้ป่วย ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว

“แย่แล้ว!”

สีหน้าของลู่อี้เข่อเปลี่ยนไปอย่างมาก จะต้องไปที่ห้องผ่าตัดแล้วแน่ๆ

ทั้งสองคนเห็นลู่เชียนเริ่นพวกเขาที่ประตูห้องผ่าตัดจริงๆด้วย

“พ่อค่ะ อาการของคุณปู่เป็นยังไงบ้างค่ะ?”

ลู่อี้เข่อพูดด้วยสีหน้ากังวลใจ

“เพิ่งจะเข้าไปในห้องผ่าตัด จะทำการผ่าตัดเดี๋ยวนี้ แกสบายใจได้ ทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาเฉินนั้นอดเยี่ยมมาก ปู่ของแกไม่มีทางเป็นอะไรหรอก”

ลู่เชียนเริ่นส่งสัญญาณให้ลู่อี้เข่อไม่ต้องกังวลมากเกินไป

หลังจากพูดจบ สายตาของเขาก็มองไปทางหวังชาวอีก สีหน้าก็ไม่พอใจในทันที

“อี้เข่อ ทำไมมันยังไม่กลับไปอีก?”ลู่เชียนเริ่นมองดูหวังชาวด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“พ่อค่ะ พ่อพูดจาดีๆหน่อยได้หรือเปล่าคะ เขาไม่ใช่มิจฉาชีพนะ”

ลู่อี้เข่อสีหน้าดูไม่ค่อยสู้ดี

“มันไม่ใช่มิจฉาชีพจะเป็นอะไรไปได้? คิดเพ้อเจ้อลมๆแล้งๆจะหลอกตระกูลลู่ของฉัน เขาบังอาจมากเลยนะ!”

ในเวลานี้ ชายหนุ่มวัยยี่สิบกว่าคนหนึ่ง ที่มีผมสีทองมือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋า ในปากคาบบุหรี่ไว้ม้วนหนึ่ง และมองไปที่ลู่อี้เข่อด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย

“ลู่อี้เข่อ เธอตั้งใจหามิจฉาชีพคนหนึ่งมารักษาโรคให้คุณปู่ เธอแฝงเจนตนาไม่ดีอะไรไว้กันแน่?”

สีหน้าของลู่อี้เข่อไม่พอใจในทันที: “ลู่เทียนหมิง นายหมายความยังไง ฉันต้องการทำร้ายคุณปู่รึไง?”

ผู้ชายคนนี้เป็นลูกของลุงเธอ

“ใครจะไปรู้ ถ้าเธอไม่ได้คิดแบบนี้ งั้นทำไมเธอต้องขัดขวางไม่ให้คุณปู่เข้ารับการผ่าตัดด้วย? แล้วทำไมต้องเชื่อฟังคำพูดของมิจฉาชีพด้วย?”

“ฉันว่าเธอมีเจตนาที่ไม่ดี!”

ลู่เทียนหมิงหัวเราะเยาะ

“ลู่เทียนหมิง! นายหุบปากซะ!”

ดวงตาของลู่อี้เข่อคมกริบ เธอกับลู่เทียนหมิงไม่ถูกกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองคนไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน เป็นคู่แข่งกันมาตั้งแต่เด็ก

“หุบปากซะ ปู่ของพวกแกยังอยู่ในห้องผ่าตัด พวกแกก็ทะเลาะกันอยู่ข้างนอก มีเรื่องอะไรรอเขาฟื้นขึ้นมาค่อยว่ากัน!”

ลู่เชียนเริ่นสีหน้าไม่พอใจ และตะคอกอย่างเย็นชา

ทั้งสองคนก็ไม่ได้ทะเลาะกันต่อไป

สีหน้าของหวังชาวกลับแย่ลงเรื่อยๆ

จ้องมองลู่เทียนหมิ่งด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ไอ้สารเลวนี้คำก็มิจฉาชีพสองคำก็มิจฉาชีพ แม่งทำให้คนรู้สึกไม่พอใจจริงๆ!

ถ้าหากไม่เห็นแก่หน้าของลู่อี้เข่อ เขาลงมือตั้งนานแล้ว!

……

ในห้องผ่าตัด

หมอเทวดาเฉินดูผ่อนคลายเล็กน้อย ขั้นตอนครึ่งแรกของการผ่าตัดราบรื่นเป็นอย่างมาก

หากไม่มีเหตุการณ์ที่คาดคิดไม่ถึงหละก็ การผ่าตัดครั้งนี้เป็นประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก

ติ๊ดดดดดดดดดดดดด!

ในเวลานี้ เครื่องมือดังขึ้น และทั่วทั้งบนเตียงผ่าตัดตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที

“หมอเทวดาเฉิน แย่แล้ว คนไข้มีอาการเลือดออกมากในกะโหลกศีรษะกะทันหัน…….”