เทียบท้ายุทธเวท นิยาย บท 19

จกระทั่งลู้อี้เข่อเดินเข้าไปในวิลล่าอย่างสมบูรณ์ หวังชาวยังคงงุนงง

มักจะรู้สึกไม่จริงเล็กน้อย

แต่เขาไม่ได้คิดมาก หันหลังออกจากที่นี่

เซวียไห่กุ้ยเดินไปที่หน้าประตูสวนริเวอร์ไซด์ใบหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น และมาถึงด้านข้างของรถRolls Royceคันหนึ่ง

คนขับเชิญเขาขึ้นรถ

“คุณชาย เป็นยังไงบ้างครับ? เจอคุณลู่มั้ยครับ?”

คนขับถามอย่างประจบสอพลอ

“พูดเชี่ยไรของมึง ไปขับรถให้กูซะ!”

เซวียไห่กุ้ยด่าด้วยความโกรธ ทำให้คนขับรถกลัวจนไม่กล้าพูดมาก

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรไปหาเบอร์โทรหนึ่ง: “ช่วยฉันตรวจสอบคนคนหนึ่งหน่อย เขาอ้างว่าเป็นแฟนของลู่อี้เข่อ ภายในสิบนาที ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดของเขา!”

……

อีกวันหนึ่ง ลู่อี้เข่อไปเยี่ยมคุณปู่ลู่ว่านซานที่โรงพยาบาล

ภายในห้องผู้ป่วย ก็มีแค่สองปู่หลาน

“อี้เข่อ คุณหวังไม่ได้ถือสาเรื่องเมื่อวานนี้ใช่มั้ย”

ลู่ว่านซานนั่งอยู่บนรถเข็น สีหน้าแดงก่ำกว่าก่อนหน้านี้ ร่างกายค่อยๆฟื้นตัว

“คุณปู่ค่ะ คุณหวังไม่ใช่คนใจแคบ เขาไม่ถือสาหรอกค่ะ”ลู่อี้เข่อพูดถึงหวังชาว ในดวงตาอดไม่ได้ประกายด้วยความสดใสเล็กน้อย

นึกถึงฉากที่เธอเป็นคนจูบเขาก่อนเมื่อวานนี้ขึ้นมาอย่างฉับพลัน และแก้มก็แดงขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

ลู่ว่านซานเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม: “อี้เข่อ แกคงจะไม่ได้ชอบหวังชาวคนนี้หรอกใช่มั้ย?”

“หา?”

ลู่อี้เข่อตกใจมาก และส่ายหัวอย่างรวดเร็ว: “คุณปู่ ปู่พูดจาเหลวไหลอะไรกัน ไม่หรอกค่ะ!”

“หมอนั่นของตระกูลเซวียโทรหาปู่เมื่อกี้นี้ เขาบอกว่าแกมีแฟนชื่อว่าหวังชาว นี่มันเรื่องอะไรกัน?”ลู่ว่านซานเอียงหัวมองดูลู่อี้เข่อ

ลู่อี้เข่อแก้มแดงมาขึ้น: “ไม่ใช่รหอกค่ะ หนูตั้งใจพูดแบบนั้น ใครให้เซวียไห่กุ้ยตามตื๊อหนูบ่อยๆ หนู……”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ลู่ว่านซานก็หัวเราะขึ้นมา: “อี้เข่อ ปู่มองดูแกเติบโตมานะ แกคิดอะไรอยู่ในใจ ปู่รู้ดี”

“แต่มีเรื่องหนึ่งแกต้องคิดในดี การแต่งงานกับแกกับตระกูลเซวียยังไม่ต้องพูดถึง”

“พูดแค่เรื่องของคุณหวัง ทักษะทางการแพทย์ของเขาดีมาก ช่วยชีวิตของปู่ ปู่รู้สึกซาบซึ้งใจต่อเขาในเรื่องนี้”

“แต่คนคนนี้ฐานะเรียบง่าย พื้นเพครอบครัวธรรมดา และยังเคยหย่าร้างมาก่อน……”

“พวกเธอเป็นเพื่อนกันได้ แต่เป็นแฟนของแก……เขาไม่คู่ควรกับแก”

สีหน้าของลู่ว่านซานค่อยๆจริงจังขึ้นมา

หลังจากที่ลู่อี้เข่อได้ยิน ในใจก็ไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

“คุณปู่ค่ะ ปู่ทำไมตื้นเขินขนาดนี้ คนอื่นเขาไม่มีอำนาจบารมี ขอแค่เป็นคนดี มีความสามารถก็พอ หนูคิดว่าหวังชาวดีกว่าทายาทเศรษฐีอย่างเซวียไห่กุ้ยอีก?”ลู่อี้เข่ออยากพูดแทนหวังชาวโดยไม่รู้ตัว

“อี้เข่อ แกคิดว่าหวังชาวคนนี้มีอนาคตดีจริงๆเหรอ?”ลู่ว่านซานมองดูหลานสาวของตัวเองแล้วถาม

ลู่อี้เข่อไม่ได้ลังเล และพูดตรงๆว่า: “คุณปู่ค่ะ หรือว่าปู่ไม่เชื่อสายตาของหลานสาวปู่เหรอคะ?”

ลู่ว่านซานหัวเราะเสียงหลง: “ไม่ว่ายังไง หวังชาวช่วยชีวิตของปู่ ดังนั้นปู่ไม่มีทางคัดค้านการคบหากันระหว่างพวกแกหรอก”

“แต่ด่านของพ่อแม่แกใช่ว่าจะผ่านไปได้ง่ายดายขนาดนั้น เรื่องนี้ ปู่ช่วยแกไม่ได้”

ลู่อี้เข่อคิดอะไรบางอย่างได้ ก็พูดด้วยรอยยิ้มในทันที: “คุณปู่ค่ะ ตระกูลลู่ของพวกเราจะจัดงานเลี้ยงทางธุรกิจในอีกสามไม่ใช่เหรอ? ปู่จะมอบอำนาจทั้งหมดให้หนูมาเป็นเจ้าภาพได้มั้ยคะ?”

ลู่ว่านซานพูดด้วยรอยยิ้ม: “ปู่ว่าแกทำเพื่อคุณหวังคนนั้นมากกว่านะ อยากจะใช้โอกาสนี้ทำให้เขามีชื่อเสียงเหรอ?”

ลู้อี้เข่อไม่ได้ยอมรับ และก็ไม่ได้ปฏิเสธด้วย

พูดขึ้นว่า: “คุณปู่ค่ะ ปู่ก็อย่าได้ถามมากมายขนาดนี้เลย หนูก็โตขนาดนี้แล้ว ก็ควรที่จะเปิดหน้าอยู่ในโลกธุรกิจได้แล้ว”

“ฮ่าๆ โอเค ปู่รับปากกับแก”

เมื่อเห็นคุณปู่ตกลง ลู่อี้เข่อก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข

คุณปู่พูดถูก เธอต้องการใช้โอกาสนี้สร้างชื่อเสียงให้หวังชาว!

ทำให้คนของตระกูลหลินรู้ว่า หวังชาวไม่ใช่เศษสวะ

คนที่ตระกูลหลินของพวกคุณไม่ต้องการ ฉันลู่อี้เข่อต้องการ!

“พี่ชาว คืนนี้พี่จะมางานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นอัลบั้มเคที เพร์รีมั้ย?”กัวฝานถาม

“งานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นเหรอ? กัวฝาน คืนนี้ฉันมีธุระหน่อย.......”

ไม่รอให้หวังชาวพูดจบ กัวฝานก็พูดว่า: “พี่ชาว พี่มีธุรอะไรได้ ก็เอาตามนี้ล่ะ ใช่แล้ว คุณป้ายังอยู่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ? ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีเงินใช้ ไม่แน่เพื่อนเก่าเหล่านั้นเห็นแก่มิตรภาพในอดีตจะยืมให้พี่เล็กน้อย นี่เป็นโอกาสที่ดีเลยนะ เอาล่ะ ฉันยังต้องติดต่อคนอื่นอีก แค่นี้ก่อนนะ อย่าลืมมาคืนนี้นะ!”

ไม่รอให้หวังชาวได้พูดอะไร กัวฝานก็วางสายไป

พูดตามตรง ตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัย หวังชาวก็ไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงเพื่อนร่วมงามเลย

อยู่กันคนละมุมโลกไม่ว่า ประกอบกับชนชั้นชีวิตที่แตกต่างกัน ยากที่จะอยู่ด้วยกัน

แต่กัวฝานเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องในหอพักของเขา ครั้งนี้แม่ป่วย กัวฝานให้เขายืมเงินห้าพันหยวน

แม้จะเรียนจบแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ไม่ได้ห่างเหิน แต่กลับยังติดต่อกันอยู่เสมอ

ในที่สุดหลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ก็ยังตัดสินใจไป

สองทุ่ม

หวังชาวแต่งตัวเรียบร้อย สวมชุดลำลองธรรมดา มาถึงอัลบั้มเคที เพร์รี

ทันทีที่เขาเดินเข้าไป ก็เห็นกัวฝานในชุดสูทที่พอดีตัวยืนอยู่ที่ประตู เห็นหวังชาวมาแล้ว ก็ทักทายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

“ไอ้อ้วนกัว ไม่เจอกันตั้งนาน”

หวังชาวเดินเข้ามา กอดกับเขา

“พี่ชาว ผมคิดว่าพี่จะไม่มีซะอีก เร็วเข้า รีบเข้าไปกันเถอะ”

กัวฝานกอดหวังชาวเดินเข้าไปในห้องรับรอง

“ไอ้อ้วนกัว ใครเป็นคนจัดงานเลี้ยงในครั้งนี้?”หวังชาวถามด้วยความสงสัย ขณะเดินไปบนถนน

“จัดขึ้นโดยช่ายคุน ได้ยินมาว่าวันนี้เป็นวันเกิดของจงเจียยั่นแฟนของเขา ก็เลยเชิญเพื่อนเก่าๆทั้งหมดมาร่วมตัวกัน”

ไอ้อ้วนกัวพูด

ฝีเท้าของหวังชาวหยุดกะทันหัน สีหน้าแข็งทื่อ

“ช่ายคุน!”